Aannemen dat het Woord liefde is

Elk dier brengt jongen voort naar de soort, en elke plant brengt zaad en daarmee planten voort naar de soort. En elk mens brengt besef en bewustzijn voort naar zijn aard. Het is onmogelijk voor plant en dier om nakomelingen van een andere soort voort te brengen. En zo ook kan het bewustzijn dat door de mens wordt voortgebracht geen ander zijn dan een bewustzijn volgens de eigen (natuurlijke) aard.

De menselijke aard is zelfzuchtig, zoals het van oudsher eigenlijk altijd al is. Het is ahw een overerving. De mens krijgt vanaf de geboorte vanuit het lijf allerlei prikkels waar men opgroeiend zich steeds meer bewust van wordt. Noem het een natuurlijk bewustzijn. Het bestaat uit gewaarwordingen van lichamelijke aard, en uit prikkels die via de zintuigen binnenkomen. Het natuurlijk bewustzijn is het gevolg.

We kunnen planten wel enten, bv op de stam van een sterke natuurlijke appelsoort kan een cultivar, een gekweekte appel, worden geënt. En honden van verschillend ras kunnen wel jongen krijgen, die zijn dan van een mix van die twee rassen, bv de 'Labradoedel'. Of zelfs een ezel en een zebra kunnen jongen krijgen, een 'Zezel', een soort die zelf niet vruchtbaar is.

In genoemde gevallen worden dus twee bestaande soorten ahw gevoegd tot iets nieuws. Dat kan in het bewustzijn ook. Door daar andere ideeën en gedachten dan van eigen aard aan toe te voegen kan dat bewustzijn de nieuw ontvangen ideeën aannemen en desgewenst integreren in de eigen overtuiging. Als gevolg daarvan kan ook de aard van de mens een ontwikkeling doormaken.

Stel iemand heeft een opvliegend karakter. Door die aard worden in dat bewustzijn kleine optredende hindernissen in woord of daad al gauw als groot en storend ervaren en men ontploft. Andere gedachten die in dit verband aan dit bewustzijn kunnen worden toegevoegd kunnen bv zijn geduld of acceptatie.
Indien deze mens het nuttige hiervan gaat beseffen, en deze gedachten dus in zijn of haar bewustzijn aanneemt, kan er vanaf dat moment worden gewerkt aan het gaan realiseren en toepassen van deze gedachten. Dat zal enige oefening vragen, maar mogelijk wordt met de jaren deze mens minder opvliegend. Zie in de opvliegende aard is geduld geënt. Deze mens heeft weliswaar nog steeds de oude aard, maar er is geduld aan toegevoegd, een mix.

Zo wordt elk mens geboren met een aard die 'van nature' zelfzuchtig is. Het bewustzijn dat daarmee is verbonden is eveneens compleet zelfzuchtig. Maar let op, het Goddelijk geestelijk Woord van liefde is de nieuwe gedachte die daar aan kan worden toegevoegd. Indien de mens dat Woord aanneemt omdat men het nut ervan inziet wordt het mogelijk dat, na enige oefening in daden van liefde, de ware liefde zich in de oorspronkelijk zelfzuchtige aard van de mens mixt.
De zelfzuchtige aard ontwikkelt dan a.h.w. stap voor stap een steeds liefdevoller bewustzijn. De oude aard van ik-gerichte liefde en het bijbehorende oude hoogmoedige bewustzijn kan niet worden weggenomen, want wat je overhoudt als aard en bewustzijn worden weggenomen is slechts een leeg onbezield lichaam, een lijf in een soort van bewusteloze coma. Maar een nieuw bewustzijn van liefde kan wel in het oude worden geënt.

Aldus heeft de mens het Woord Gods nodig om tot geestelijk innerlijke ontwikkeling van liefde te komen. Om te beginnen dient men het Woord van liefde horen, vervolgens omwille van het nut het te willen aannemen, en tenslotte opgewekt te willen overgaan tot het in daden uitoefenen van liefde.
Zo ontwikkelt de mens in zichzelf vanuit vrije wil een nieuw bewustzijn op de wortels van het oude. Het is alsof de liefde Gods in dit menselijk bewustzijn wordt wedergeboren. Wie dit heeft ervaren zal bevestigen dat er geen grotere vreugde is dan tot dit bewustzijn te komen. Want vanaf dat moment is de Geest Gods zichtbaar, hoorbaar, en ervaarbaar! Ja echt.