Ingeving 101 - 130 - Ingevingen

101 - Nuttig.

Een eigenaar van paarden houdt de dieren omwille van het nut. Sommige paarden zijn voor trekkracht, anderen om te rijden of zelfs voor de rensport. Daarom worden paarden van jongs af aan voorbereid op hun taak. Wat nu als er een paard is die wat betreft lichaamsbouw perfect geschikt is voor zijn taak, maar die een onwillig en agressief karakter heeft. Een dergelijk paard wordt wellicht lang getraind maar als het tot niets leidt dan is de slacht misschien de beste oplossing.
Wij mensen worden ook met een bepaalde bedoeling geboren. Die bedoeling is prachtig zoals het uitzicht van een berg prachtig is. We krijgen alle kansen om ons te ontwikkelen voor de gestelde taak. Die taak is het geestelijk groeien in de vrije keus in deemoed en liefde. En geloof me dat is vele malen mooier dan het uitzicht van de Mont Blanc.
Maar wat nu als de mens onwillig en agressief weigert die keuze te maken hoewel de vermogens als verstand en gevoel er zeer goed toe in staat zijn. Die mens wordt nutteloos. Hoe begrijpelijk zou het zijn als God besloot er dan maar mee te stoppen. Maar dat doet Hij niet. Als dat geen liefde en geduld is...

102 - Ark

Wij, in het westen, hebben een enorme overvloed. We worden overspoeld door verleidingen van allerlei aard. We dreigen te verdrinken in zelfzucht en hoogmoed. Er lijkt nauwelijks iets tegen te doen.
Of toch wel. Durf te vertrouwen op wat de geest ons aanreikt. Gebruik diens adviezen als een ark om deze overvloed geestelijk te overleven. Die adviezen, die ark, dat is liefdevol zijn en deemoedig. Geloof dat of kom om in de verstikkende hoeveelheid verleidingen.

103 - de juiste balans

Alles heeft een goede en een slechte kant. De juiste dosis is goed, de overdosis is slecht. Nu zal de juiste dosis niet altijd direct duidelijk zijn, maar de overdosis wel. Zoals het geloof, extremisme is de overdosis. Zo is ook liefde goed, maar als het verstikkend wordt is het ineens veel minder goed. Ook deemoed is goed, maar extreme deemoed lijkt meer op zelfverachting, de overdosis. Laat Gods liefde de leidraad zijn. Vraag Hem om je te leiden. Dan alleen zul je in staat zijn de juiste balans te vinden.

104 - de advies-tosti voor ouders en docenten

Tosti, dat is brood kaas brood. Lees voor brood liefde of compassie, en lees voor kaas adviezen, hulp of bijsturing. Als je nu je mening geeft over een ander, geef dan eerst waardering, voeg er een welgemeende raad of advies aan toe en laat daarop weer een duidelijke waardering volgen. Probeer het. Want met hete kaas in de blote handen kan niemand goed overweg tenzij het tussen twee boterhammen zit. Niemand kan goed met alleen maar correctie overweg, dat is op den duur demotiverend. Omgeef dat altijd met waardering, liefde en compassie. Als je echter niets ziet om te waarderen, dan heb je zelf nog wat correctie nodig. Er is b.v. inzet, goede wil, aandacht, noem maar op en zelfs als het niet te zien is, dan nog is het in aanleg aanwezig en kan dat gewaardeerd worden.

105 - Oordeel op liefde

Welk werk is belangrijker, het werk van een minister of staatssecretaris op handelsmissie in China, of het werk van een verstandelijk gehandicapte in de sociale werkplaats? Voor de innerlijke geest maakt dat geen verschil. Indien er wordt gewerkt vanuit oprechte liefde voor de medemens dan is dat het meest waardevol. Elk ander motief is geestelijk van gering belang of zelfs schadelijk voor de innerlijke mens. Oordeel niet op status maar op liefde.

106 - Geloof

Wie gelooft en niet lief heeft is naar mijn mening niet gelovig. Wie lief heeft maar niet gelooft is denk ik in wezen juist wel gelovig. Geloof zonder liefde is bijgeloof. Liefde is het werkelijke geloof.

107 - Sloopauto

Stel je voor een auto die na een zware crash al dertig jaar op de sloop ligt. De onderdelen die nog enigszins bruikbaar waren zijn er al jaren vanaf, de auto is half weg geroest en voor het grootste deel overwoekerd. Voor iemand die nog nooit een auto gezien zou hebben is met dit wrak geen goed beeld van een auto te krijgen. En zo is het ook met het beeld dat velen van God hebben. Dat beeld is door de eeuwen heen zeer verwrongen geraakt, ligt al jaren bij het oud vuil, alle bruikbare ideeën zijn er al afgehaald, het globale beeld is aan verval onderhevig en door allerlei wereldse en wetenschappelijke verklaringen overwoekerd geraakt. Aan dat beeld is zo goed als onmogelijk de werkelijke God nog te herkennen.
Heb lief, wat is er tegen, en (her-)ontdek God.

108 - Gods Woord

God komt tot ons, wordt aan ons bewust, door het levend Woord van Liefde. Dat woord is oneindig, net als God Zelf. En zij die dat Woord in hun hart horen, krijgen dat immer zo aangeboden dat het bij hen past. Zo zijn de beelden die Johannes in de Openbaringen 'door krijgt' aangepast aan zijn bevattingsvermogen. Omdat het beelden zijn maken ze de innerlijke betekenis perfect duidelijk. Maar andere beelden hadden dat even zo goed kunnen doen.
Het woord is als een menukaart van enorme lengte. Elk menu is voedzaam en smakelijk. Maar geef een stadion vol mensen elk de kaart in handen en iedereen zal eigen keuzes maken. Evenzo krijgen de mensen ook ieder de eigen ingevingen. Swedenborg is geen Böhme, en Lorber is geen Mayerhofer, maar allen spreken ze Gods Woord. De herkenbaarheid zit in twee dingen nl ten eerste zal er altijd worden gesproken van deemoed en liefde, en ten tweede zal de lezer in eigen hart de stem Gods al moeten kennen om daarmee Zijn Woord ook in de geschriften van anderen te kunnen herkennen.
En zo spreekt God in mij:
'Hoor Mijn kinderen, Ik heb jullie lief. Ik ben voortdurend bij jullie, maar jullie herkennen Mij niet. Ik span Me onafgebroken in om alle omstandigheden en de consequenties van al jullie beslissingen en keuzes optimaal in te zetten voor jullie welzijn. En dus is alles goed. Maar jullie zien dat niet omdat je Mij niet ziet en kent. Oh konden jullie, al is het maar voor een moment, herkennen hoe zeer Ik Heer ben over al wat is. Alle angst en vrees zou verdwijnen. Ik ben de meest liefdevolle, maar Ik dring Mij nooit op. Zoals water dorstlessend is, maar je moet het wel willen drinken, zo ben Ik ook levensreddend, en Ik bedoel dan jouw innerlijke, geestelijke leven, maar je moet het wel willen aannemen. Heb lief, heb lief, heb lief. Mij, de Liefde Zelf bovenal, en evenzo de uit liefde gevormde medemens als jezelf. Amen.'

109 -Tuinman

Een goede tuinman kan en zal alles voor de planten doen om ze de kans te geven optimaal te leven. Voldoende licht, water, voeding, op zíjn tijd wat inkorten, oude delen verwijderen, e.d. Maar wat de tuinman niet kan doen is bepalen of en in welke mate de plant het goed doet, groeit, bloeit en vrucht draagt. De omstandigheden maakt de tuinman ideaal, het groeien is aan de plant zelf.
Nu, een liefdevolle God kan en zal alles voor zijn schepselen doen om ze de kans te geven optimaal te leven. Voldoende voeding, kennis en bewustzijn, voldoende vermogens, op zijn tijd wat reiniging e.d. Maar wat God niet kan en wil doen is bepalen hoe goed de mens het doet, lief heeft, en bijdraagt. De omstandigheden maakt God ideaal (al zien we dat niet altijd zo), het groeien in liefde is aan de mens zelf.

110 - Lijden

'Ik heb geen vreugde aan het lijden van Mijn kinderen, jullie dus die Mijn Woord horen. Niemand wordt met lijden opgezadeld omdat Ik dat zou willen. Maar wie twijfelachtig is in de liefde of wie meent Mij te moeten dienen door lijden die mag dat lijden dan ook tegemoet zien. Maar denk niet dat Ik daar vreugde aan beleef. Begrijp dat Ik liefde ben, liefde wil en liefde zoek bij Mijn kinderen. Liefde is zo veel makkelijker dan het lijden.'

111 - Jezus

Luister dan: Jezus Christus is de enige God en Heer van alle hemelen en werelden! Hij is volgens Zijn eeuwige liefde de Vader, volgens Zijn oneindige wijsheid de Zoon en volgens Zijn eeuwige onaantastbare almachtige heiligheid de Heilige Geest Zelf. Zoals Hij ook over Zichzelf' heeft gezegd, dat Hij en de Vader één zijn en wie Hem ziet, ook de Vader ziet en dat de Heilige Geest van Hem uitgaat zoals Hij heeft aangetoond toen Hij over Zijn apostelen blies en sprak: `Ontvang de Heilige Geest!'

112 - Eindtijd

Het is als alles waar mensen bij betrokken zijn. Wanneer is het de tijd dat twee mensen trouwen, dat hangt af van hoe ze hun liefde doen groeien of niet. Wanneer is het de tijd dat een kind volwassen is, dat hangt af van hoe dat kind zich ontwikkeld. Wanneer is het de tijd voor een nieuwe politieke beweging, dat hangt af van de maatschappelijke ontwikkeling. In al die voorbeelden, en er zijn er nog vele meer, zijn de mensen zelf de bepalende factor van of iets zich voordoet of niet, en wanneer.
Zo ook de eindtijd. Daarom zegt God dat niemand dat weet dan Hij alleen. Want indien de mens dat zou weten zou daardoor het vrije proces van rijping, van groei en van ontwikkeling niet vrij meer zijn. Stel je voor dat God bij de eerste date tussen twee mensen al roept wanneer de trouwdatum is, dan zal de relatie zich niet vrij kunnen ontwikkelen.
Natuurlijk is tijdens de groei van een proces van relatievorming al wel te voorspellen dat de kans op een huwelijk dichtbij is of niet. Maar precies kan dat nooit. Ook is wel te zien dat de politieke verhoudingen naar een nieuwe beweging neigen, of een kind vertoont meer en meer volwassen gedrag. Maar ook dan is de precieze datum lastig, zelfs achteraf want wie kan de datum noemen waarop hij volwassen werd (los van de wettelijke).

Als het bewolkt wordt kun je regen gaan verwachten, maar wanneer precies blijft onduidelijk. Als er één druppel valt, regent het dan al? En als de regen in sluiers onder de wolken hangt en, maar de grond nog niet bereikt, regent het dan al?

En zelfs als het regent, maar we blijven droog, regent het dan bij ons ook? De eindtijd is als een regenbui waarbij de keuze en het gedrag van elk mens een druppel vormt. Wie liefheeft doet de eigen druppel verdampen in de liefdewarmte en blijft droog zelfs als het noodweer wordt. Indien velen liefhebben zijn er weinig druppels en de bui laat op zich wachten, indien er weinigen liefhebben zal de bui spoedig vallen. God weet het.

Elke leer van liefde, vertrouwen, stilte of mediatie, ontvankelijkheid, innerlijk leven etc. is als een mugje dansend in het licht. Er zijn vele mugjes en ze dansen allemaal in hetzelfde licht. Er is er niet een beter of lichter dan een ander. Naar welk mugje je ook graag kijkt, het maakt niet uit. In het eigen hart zul je voelen wat bij je past. Leef dat.

Als er een kastanje uit de boom valt, of de mais is rijp en de plant verdort, dan zegt niemand dat dat zielig of verdrietig is. We vinden het heel normaal dat de plant afsterft en dat er volgend jaar uit het zaad nieuwe planten komen. Maar als een dier of de mens zelf sterft, dan herkennen we niet dat het een perfecte orde is die voor elk wezen goed en nuttig is. We zien nl niet dat het allemaal ontwikkeling is, een proces wat nooit eindigt en tot steeds grotere vervolmaking leidt.
We zien dan ook meestal niet dat er een geestelijk leven achter schuil gaat. Dat geestelijk leven is hetgeen wat in werkelijkheid de ontwikkeling doormaakt. De vormen die onderweg worden aangedaan zijn maar tijdelij, waarbij ook de vormen een proces van veroudering en tot slot oplossing doormaken. Elke oplossing van vorm is in wezen een overgang naar een volgend stadium, een volgende vorm.
Aan de vorm kun je zien hoe ver de geest is in zijn ontwikkeling. De vorm is de verpakking. Een verpakte fiets kun je herkennen door de verpakking heen en net zo kun je de geestelijke rijping herkennen door de vorm heen.
Wat er in de geesten rijpt is de mate van liefde en nederigheid van de geest. Aan elke vorm, en aan het gedrag of de eigenschappen die middels die vorm worden uitgedrukt is, voor wie er oog voor heeft, die rijping af te lezen. Dat wordt ook bedoeld met 'aan de vruchten kent men de boom'.

113 - Mugjes dansend in het licht

114 - Waanideeën

God laat de mens zijn waanideeën tot hij er zelf achter komt dat er iets mis mee moet zijn.

115 - Credo

Ik geloof dat jij en ik worden liefgehad, innig en onvoorwaardelijk. Er wordt perfect voor ons gezorgd en niets kan ons (innerlijk) bedreigen dan alleen ons eigen nog onvolmaakte bewustzijn van dreiging. Die Goddelijke onvoorwaardelijke liefde helpt ons naar een vrij gekozen zelfstandig leven van liefde dat een afspiegeling zal zijn van deze oorspronkelijke liefde. We kunnen op die route geen fouten maken maar wel ervaringen opdoen aangaande de effectiviteit van ons gedrag. Aldus ontdekken we of we nog inzicht ontberen, of we wel sterk genoeg zijn in ons vrij willen om lief te hebben, of we het voldoende ernstig nemen en of we geduld kunnen opbrengen met onszelf en anderen. En altijd zullen er mogelijkheden zijn om dat wat ons nog ontbreekt aan te vullen.
Want de liefde waarmee we worden liefgehad is geduldig, wijs, krachtig, vol van ernst, houdt alles in Zijn hand en is oneindig zachtmoedig en barmhartig.

116 - Herkenning

Wel eens gezien hoe je Engels Raaigras kunt herkennen? Wel eens gehoord dat elke merel zijn eigen repertoire heeft? Je kunt alleen iets bewust zien of horen als je weet waarop te letten en als je het ook wilt zien en horen. Je kunt dus ook God alleen zien of horen als je dat wilt en weet waarop je moet letten. Liefde en deemoed.

117 - de bodem

In het uitgestrekte meer van onzekerheden en levensvragen zwemt het bewustzijn van de mensheid als ook van elk individueel mens spartelend rond. Men denkt dat zwemmen noodzakelijk is want men wil overleven, zekerheden vinden De bodem echter ligt al op maar 49 cm diepte. Die bodem is de liefde van God. Wie gaat staan op die liefde raakt zijn onzekerheid kwijt en weet dat het enorme meer geen dreiging vormt. Die bodem moet je willen voelen en durven vertrouwen. Wie dat niet doet/durft blijft onzeker zoekend spartelen.

Negenenveertig centimeter diep, dat is zeven centimeter voor de kennis en de bewustwording van de liefde, zeven voor het zekere gevoel van liefde tot God en de naaste, zeven voor de vrije wil om te beslissen zelf lief te hebben, zeven voor de juiste verhoudingen tussen kennis, liefde en wil, zeven voor standvastigheid in deze drie, zeven voor het geduld met de liefdelozen om je heen, en zeven voor zachtmoedig begrip en medeleven met hen die angstig blijven zwemmen. Zie, die bodem ligt er altijd al en is voor iedereen bereikbaar, maar profijt heb je er pas van als je er op gaat staan.
Het gebed om redding is dwaas en zal niet worden verhoord, want er is geen gevaar. Alleen in het bewustzijn van de spartelende mens bevindt zich een angstige illusie van gevaar. Zo nu en dan doet het geweten de mens die grond van liefde even voelen, de eerste zeven centimeter. Vreest niet, er is geen gevaar voor de ondergang. Durf op het geweten te vertrouwen en volg het!

118 - niet fout

We kunnen het niet fout doen, want de liefde heeft ons innig en onvoorwaardelijk lief, en dus niet onder de voorwaarde dat we zus of zo zullen zijn. Geen fouten. Net als onze eigen kinderen. Als er eentje een snottebel heeft, vegen we die af. We sluiten hem nooit buiten onze liefde, want dat is onzinnig. Zo ook de liefde Gods. Onze vergissingen in liefde zijn geestelijk niet meer dan een snottebel als gevolg van een geestelijke kou die we hebben opgelopen, een kil hart. Het hoort erbij in ons leven, Zijn liefde wordt daar niet in het minst door misleidt en blijft even stevig als altijd.

119 - Omschrijving

Fysisch omschrijft het soort bestaan der dingen, metafysisch juist het soort werking.
Dus God kun je niet omschrijven naar soort van bestaan, maar wel naar soort werking. Precies dat geldt ook voor liefde. Het soort bestaan ervan, dus hoe het is gevormd en hoe je het kunt meten, is niet te omschrijven. Maar de werking ervan des te beter.
En oh verrassing, God en liefde is één en dezelfde werking.

120 - Hiernamaals

Wie onder narcose is, ziet niet meer of het regent of de zon schijnt. Die hoort niet meer wat er om hem heen wordt gezegd. Die neemt niet meer waar wat er aan hem wordt gedaan door doktoren en chirurgen. Alleen de eigen droomwereld is de werkelijkheid op dat moment.
In het dagelijkse leven kunnen we wel meemaken wat we niet uitkiezen, kunnen we zien en horen wat we niet uitkiezen. Dat is een groot verschil met het hiernamaals. In het hiernamaals kun je nooit meer meemaken, zien, horen, gewaarworden wat je niet zelf kiest omdat je dat wat je meemaakt zelf bent. Het hiernamaals is een droomwereld die exact uitbeeldt wie je bent.
Wie er van houdt om rijk te worden ten koste van anderen, die leeft daar in een omgeving waar alleen maar anderen zijn net als hij, die rijk willen worden ten koste van hem. Wie graag anderen misbruikt om het eigen genot te dienen zal daar alleen anderen tegen komen die net zo alleen leven om hem te misbruiken voor hun eigen genot.
Wie wil misbruiken zal even zo vaak worden misbruikt. Wie wil stelen zal even zo vaak worden bestolen. Wie wil vernederen om te heersen zal even zo vaak worden vernedert om te worden overheerst. Wie wil worden bewondert ontmoet alleen hen die ook willen worden bewondert. En nergens iemand die iets anders dan dat brengt. Geen andere dan zelf uitgekozen woorden, dan zelf uitgekozen beelden, dan zelf uitgekozen kennis...
Stel je voor, alleen maar met je eigen droombeelden, maar wel wel zo realistisch dat je absoluut zeker zult zijn dat het de enige wekelijkheid is. En niemand die je zal vertellen dat er ook iets anders is. En je zult het je ook niet herinneren net zoals je in een droom ook maar zelden weet dat je droomt. Dus niets anders zal er zijn, dan alleen wat je zelf bent.
Iets anders dan je zelf bent, een betere opvatting misschien, dat kan alleen hier op aarde in het lichaam dat je nu draagt. Gebruik dus je tijd goed en sta er open voor. Kort na de dood krijg je van een engel een verhaal dat enigszins lijkt op wat hier staat. Je krijgt een keuze. Kies dan, zo stel ik voor, de raad van de engel op te volgen. Die raad zal zijn om je eigenwillige neigingen en zelfzucht af te leggen en te vervangen door liefde voor God (die Zelf uitsluitend liefde is) en liefde voor je naasten.
Maar wil je niet, ga dan volgens je eigenliefde naar de droomwereld die je toch al in je draagt.

121 - Geloven

Geloven is vaak gericht op wat anderen melden bv geschriften of getuigenissen. Maar in wezen is geloven iets wat met het eigen innerlijk van doen heeft. Zo kunnen we geloven dat een ander iets kan, of geloven dat je zelf iets kunt, iets eenvoudigs zoals je hand op tafel kunnen leggen. Maar indien het grootser wordt dan wordt het ook lastiger. Geloven bv dat iemand zonder hulpmiddelen over water kan lopen, of nog lastiger dat we geloven dat we dat zelf kunnen. Die sprong in onze overtuiging is zo groot, die kunnen we onmogelijk maken.
Laten we dan eens proberen of we het niet stapje voor stapje kunnen doen opbloeien. Het gaat bij geloof natuurlijk om het innerlijk, het geestelijke. Begin daar waar ieder zou moeten beginnen nl met de vraag: Geloof je dat Jezus liefde is en dus dat Hij in jou ook liefde is? Wie weet lukt dat en als dat niet lukt, dan zou je al je streven er op moeten richten dat te verwerkelijken. Wie niet aanvaard dat God liefde is, die zal noch in geloof, noch in geestelijke ontwikkeling ooit ook maar enige vooruitgang boeken. Dus eerst aanvaarden dat God liefde is. Als je dat gelooft, dan geloof je ook dat die liefde werkzaam is, want liefde die niets bewerkt en van zich laat merken is zo goed als niet aanwezig.
Dus de liefde Gods werkt, in het algemeen en in de mens, in jou. Als je dat gelooft, hou dat dan vast en werk je geloof vandaar uit langzaam verder uit. Bv door de vraag hoe die werkzaamheid waarneembaar en zichtbaar wordt, in jou en daar buiten. Je zult zien dat er dan kleine stapjes gemaakt kunnen worden in het doen groeien van het innerlijk geloof, een overtuiging die voorheen nog zo ver van je afstond. Je neemt nl waar dat de liefde werkzaam is en dat sterkt je overtuiging dat God dus ook zal doen wat de liefde in je voor zich ziet, geloof dus.
Het mosterdzaadje van geloof groeit uit tot een boom van geloofsovertuiging waarin vogels nl hemelse gedachten hun woning nemen. De berg die je geloof in de weg stond (het ongeloof) is daarmee in de zee van liefdevol vertrouwen gegooid. Er wordt met die uitspraak van Jezus natuurlijk geen fysieke berg bedoeld, want wat zou het voor een zin hebben om de Mont Blanc in de Middellandse zee te werpen. Die berg staat daar om een reden, nee dat wordt er niet bedoeld.

122 - Omschrijving.

De fysieke omschrijving voor muziek is trilling, resonantie in bepaalde patronen. De metafysische omschrijving van muziek is b.v. heling, emotie e.d. De fysieke verklaring van geest of God is vrijwel onmogelijk, alleen in beelden en metaforen. De metafysische verklaring is nu juist de omschrijving welke vrijwel altijd aan de orde is als over God en geest wordt gesproken.
Fysisch omschrijft het soort bestaan der dingen, metafysisch juist het soort werking.
Dus God kun je niet omschrijven naar soort van bestaan, maar wel naar soort werking. Precies dat geldt ook voor liefde. Het soort bestaan ervan, dus hoe het is gevormd en hoe je het kunt meten, is niet te omschrijven. Maar de werking ervan des te beter.
En oh verrassing, God en liefde is één en dezelfde werking.

123 - God.

Wie in de slaap verrast wordt heeft een goed excuus. Wie slaapt ziet nl niet wat er om hem heen gebeurd. Wie slaapt weet meestal ook niet dat hij slaapt. Dat hoort er bij.
Evenzo weet de ongelovige niet hoe dichtbij God is. Hij ziet Hem niet en weet niet dat hij geestelijk slaapt. Hoe krijgt deze mens nu het bewustzijn van God in zijn nabijheid? Hoe kan hij wakker worden uit die geestelijke slaap?
Allereerst moet hij het zelf willen, er zelf toe besluiten. Wie besluit dat hem God niet interesseert zal nooit iets van God merken.
Vervolgens zal deze mens zich moeten laten voorlichten over het wezen van God. Wie God ongelukkigerwijs ziet als een man met een baard die om een of andere reden niets van Zich laat horen en Zich verbergt voor iedereen behalve een priester of zo, die zal God nooit herkennen als dat beeld toevallig niet klopt. Dat geldt voor elk onjuist beeld van God. Dus is er informatie nodig over het juiste beeld.
Daar zit echter een probleem. Als je God niet kent, hoe weet je dan welk beeld van al die beelden die anderen schetsen het juiste is? Wat is waarheid? Daar komt niemand ooit achter op grond van informatie van anderen, nooit. Nu als God zich niet kenbaar maakt, dan laat ook maar, want wat heeft het dan voor 'n zin?
Kijk, en die vraag, daar gaat het om. De zin van het leven. Die kun je niet beantwoorden door anderen dat te laten voorschrijven. Die keuze moet je zelf maken. Die zin heb ik gevonden in het bewijzen van liefde aan anderen om me heen. Toeval of niet, maar dat blijkt nu juist ook het wezen van God te zijn. Die heeft dezelfde zin. En zoals fanatieke sporters elkaar vroeg of laat op het sportveld tegen komen, zo kwam ik God tegen. Sindsdien trekken we samen op. Dat bevalt erg goed.

124 - Kies

Alles is een middel in Gods hand waarmee Hij de kunst verstaat om de individuele mens en de mensheid te leiden naar de bewustwording van liefde. Alles, dus ook het verwerpen van Zijn leer, het minachten van Zijn Woord, het verharden van de harten, alles is een werktuig in Zijn hand.
Halverwege het beeldhouwen ziet het beeldhouwwerk er ook nog als een ruwe brok met grove vormen nauwelijks uit als het kunstwerk wat het zal worden. En als de beeldhouwer grove beitels en een zware hamer gebruikt in dat stadium van het werk, dan lijkt het misschien alsof het nergens toe leidt, maar geduld, oordeel pas bij het eindresultaat.
Alles, elke gebeurtenis van klein of groot formaat, is een werktuig in Zijn hand. En alles werkt ten goede voor ieder. Want God is liefde, hoe zou het ooit tot verderf kunnen leiden. Maar let wel, het doel is het geestelijk welzijn van de mens. Het middel is het materiële bestaan.

125 - werktuig.

Beeld van de mens: De mens is als een glas hete thee. Glas is als het lichaam, thee is als de ziel en de damp er boven is als de geest. Alle drie maken ze deel uit van de mens.
Het oppervlak van de thee stelt het 'ik' voor. 'Ik' kan naar beneden kijken (het glas in) en 'ik' kan naar boven kijken (richting damp) en in mij weerspiegeld wat ik zie. Boven weerspiegeld het licht van de zon, de geest Gods. Dat licht dringt ook door in de thee. Beneden weerspiegelt de bodem, de materie.
De mens staat dus zowel in de materie als in het hemels licht. Zoals ook een plant zowel wortels als blad heeft.

126 - Thee

In de mens is het dus beide, hij is licht dus geest en hij is ook donker dat wil zeggen de materie die in zichzelf duister is. Op aarde is het ook tegelijk ergens dag (licht) en nacht (donker) en tegelijk ergens lente en herfst. En de wortels van een plant staan toch ook noodzakelijkerwijs in het donker en het blad in het licht. Beide dus, dienstbaar aan elkaar, tezamen gelijktijdig in de mens aanwezig.
Eigenlijk zou de mens dan ook net als de plant het hoofdbestanddeel van zijn bestaan op het bovengrondse moeten richten. Oh, ja, stevig geworteld in de grond, maar de bloem en de vrucht zitten boven de grond.
De mens echter neigt en hijgt helaas voornamelijk of zelfs uitsluitend naar de materie. Een plant met alleen wortels en geen blad kan niet bestaan. Een ziel met alleen materiële hartstochten en verlangens en geen geestelijke bagage kan ook niet bestaan. Ze rot weg. En zie, in veel mensen is de liefde inderdaad weg geteerd.

Toch laat Gods liefde niet na ons te verwarmen en onze geest zal opgewarmd door die Liefde weer boven ons water zweven.

De noodzakelijke lichaamsfuncties als eten, drinken en seks zijn nogal eens de oorzaak van innerlijke strijd. De omgang daarmee kan naar twee kanten doorslaan, nl de geestelijke of de materiële. Hoe vindt je de de juiste balans?
Het is duidelijk dat de functies nodig zijn, ze maken het (over-)leven mogelijk. We dienen er gebruik van te maken. De geestelijke doorgeslagen weg probeert deze functies zo veel mogelijk uit het menselijk bestaan te bannen. Daar zijn het vasten, kloosters en het kluizenaarschap voorbeelden van. De materieel doorgeslagen weg wil deze functies zo veel mogelijk koesteren en genieten. Daar zijn vraatzucht, drankzucht en hoererij voorbeelden van.
En dus, de vraag naar de juiste balans is van belang.

Eten, drinken en seks is op zichzelf genomen niet goed of fout. Zaken kunnen niet juist of onjuist zijn, maar de omgang ermee, het menselijk handelen, wel. Het is de motivatie om te eten, drinken en seks te hebben die bepaald of dat gedrag al of niet is af te keuren. Ieder zal op zijn klompen kunnen aanvoelen welke motivatie goed is en welke niet. Daar hebben we nl een innerlijk orgaan voor, het geweten. Dat wordt aangeraakt als we beslissen en tot handelen over gaan.
De bepalende factor is, hoe kan het ook anders, liefde. Liefde voor de naaste en liefde voor de zichzelf, beide zijn waardevol. Elk mens, dus ook jij zelf, is een prachtig uit liefde gevormd wezen. En ieder mens is onderweg dat respect (liefde) voor zichzelf en anderen te ontwikkelen, een leerschool dus. Daar zijn we niet allemaal even ver mee, vandaar dat er mensen zijn die op dit gebied voor anderen totaal onbegrijpelijk gedrag kunnen vertonen. Zo gauw je een keuze maakt die ofwel de ander ofwel jezelf te kort doet reageert het geweten met een duidelijk signaal. Luister naar dat signaal.

De balans is, dat in je handelen ieder mens wordt gerespecteerd, ook jij zelf.

127 - Balans

Wat we doen als we over God lezen en praten is dat we daarmee proberen een beeld van Hem in onszelf te vormen. Prima, het voorstellingsvermogen is daar een grote ondersteuning in. Maar welk beeld gaat het worden? Dat is afhankelijk van onze liefde. Wie neigt naar een rechter, zal dat beeld vormen, wie neigt naar een schepper zal dat beeld vormen, en wie neigt, oh vreugde, naar een liefdevolle Vader zal dat beeld vormen.
We kunnen dus kiezen welk beeld van God we vormen en dat wordt ons onbewust gedirigeerd door onze eigen neiging, onze liefde, negatief of positief. Nu dan, kies, met blijdschap voor het beeld van de liefde, de Vader. Dat beeld komt niet van buiten, maar bewust van binnen. En dat Beeld spreekt, het koestert, het toont Zichzelf, het omvat en doordringt de mens, het legt uit, het geeft zó veel vreugde.
Hij zegt: 'Ik heb u geschapen naar Mijn beeld en gelijkenis, nu is het aan u om Mij te scheppen naar uw beeld en gelijkenis'. Zie, dat is niet zo zeer een opdracht, dat is een constatering, het staat vast dat het gebeurt. Iedereen vormt God sowieso al naar zijn eigen voorstelling en liefdesgelijkenis. Vandaar dat Hij adviseert Hem lief te hebben bovenal.
Mijn tekst editor maakt woorden af. Dat is er in gestopt door de bouwers. Maar hoe die woorden worden afgemaakt is afhankelijk van hun voorstelling van wat er het meest zal worden getypt. En wat het meest wordt getypt is afhankelijk van waar de menselijke neigingen zich vooral op richten. Die neiging is er meestal eentje waarin God een zeer onbeduidend plekje heeft. Zo werkt het in de mens ook. De beeldvorming wordt bepaald door de liefde voor het een of ander en als die liefde uitgaat naar de wereld, dan wordt dat 'woord' automatisch aldus ook ingevuld door de innerlijke beeld editor.
Begrijp, God is alles in alles en allen. En zoals het zonlicht in alle gewassen de groei veroorzaakt, waarbij het genetische materiaal de vorm en de soort van vegetatie bepaald, zo is bij de mens God altijd de uiteindelijke oorzaak van alles. Hij is de Schepper, maar het beeld van Hem dat in de mens groeit is afhankelijk van a.h.w. de geestelijke liefdes-genen die elk mens naar vrije keuze in zich draagt. Hij straalt Zijn Licht (Woord) uit en wat wij er mee doen is onze zaak. Maar besef wel dat een plant in een donkere kelder niet overleeft. Misken en ontvlucht dat Licht van Liefde uit de hemel dan ook niet, maar verwelkom het.

128 - Rijping.

Als mensen iets bijzonders vinden hebben ze er meestal ook flink naar gezocht. Zo zal een astronoom niet gauw een planeet vinden zonder er naar te zoeken. En als hij hem vindt dan geeft hij er een naam aan aan, vaak de naam van de ontdekker. Vervolgens wordt het in de 'Journal of astromony' of zo gepubliceerd. En alleen geïnteresseerden lezen dat.
Een vijf sterren kok zal geen nieuwe bijzondere recepten vinden zonder er naar te zoeken. En als hij er eentje vindt dan geeft ook hij er een naam aan, bij voorbeeld gebaseerd op het hoofd ingrediënt. Vervolgens wordt het op de kaart gezet. En alleen de klanten zien dat op de kaart staan en komen proeven.
Zo heb ik God gevonden in de liefde, niet toevallig, maar omdat ik er naar gezocht heb in liefde. En ik heb er dan ook de naam 'Liefde' aan gegeven. Vervolgens trok ik een sprintje naar mijn medemens omdat ik dat wilde delen. Stel je voor, God Zelf. Maar de astronoom had meer belangstelling voor de sterren, de kok had meer belangstelling voor koken en mijn vrienden ...ach, die kennen me...
Zie, ieder vindt wat hij of zij zoekt.
Ook jij.

129 - Zonder zoeken geen vinden.

130 - De wil Gods

Hoe kan het dat er zo veel ellende in de wereld is als God alles in de hand heeft? Geschiedt Zijn wil of niet?
Wel, indien een jonge muziekleerling een stukje muziek speelt, dan zitten daar wel eens wat fouten in. De docent wil natuurlijk dat de leerling goed speelt, maar dat is alleen te bereiken door de leerling te laten oefenen en gedurende dat proces maakt de leerling nu eenmaal fouten. De fouten van nu zullen de basis vormen van de tonen in de toekomst die op grond van die ervaring beter zullen klinken. Dus het is 'de wil' van de docent dat de leerling door de ervaring van de verkeerde en valse tonen leert de goede en zuivere tonen te spelen. De wil is zuiverheid, maar de wil is ook om dat te bereiken door de ervaring van onzuiverheid en daarvan te leren.
Zo ook de orde Gods. De wil is liefde en goedheid. Maar om dat te bereiken is de mens in staat gesteld om fouten te maken en van die ervaringen te leren. De mens moet het zelf doen. God wil dat de mens zuiver wordt in liefde, maar Hij wil ook dat de mens dat zelf bewerkt en dat dus leert door ervaringen met de onzuiverheid van het liefdeloze gedrag. Werelds gesproken is dat tijdelijk wel ellende, maar daaruit groeit zuiverheid.
Tja, zou je nu kunnen zeggen, die ellende is wel erg onrechtvaardig verdeeld. De ene mens krijgt een berg ellende, de ander zo goed als niets.
Indien de ene muziekleerling moeite heeft met tempo houden en de andere met toonhoogte, welke van de twee heeft dan de metronoom nodig? Bij ons mensen is dat ook zo. We zijn verschillend en hebben dan ook niet dezelfde oefening en lessen nodig.