Gedachtengoed
Tot nog toe heb ik nooit geschreven over de huidige politiek of maatschappelijke ontwikkelingen. Nu wordt me ingegeven om er voor deze keer toch iets over te zeggen.
Door de opkomst van ultrarechts in vele landen, als ook in Nederland, wordt ook de rechtse retoriek weer veel vaker rond gestrooid. Zo klinkt er vanuit die hoek wel eens, dat de hogeropgeleide, de kunstenaar, de journalist e.d. de oorzaak zouden zijn van alle ellende, welke dat dan ook maar moge zijn.
Er wordt kortom een zondebok gezocht, en dat is niet alleen de allochtoon, de vreemdeling, dat is ook de landgenoot die zich niet laat meenemen in populistisch denken, maar die zelf blijft nadenken.
Toch, niet deze mensen zijn de oorzaak, het gedachtengoed is de oorzaak van de tegenstellingen. De populist heeft een bepaald gedachtengoed, en dat is ofwel afkeurenswaardig of niet. De zelfdenkende mens heeft eveneens een bepaald gedachtengoed, en dat is eveneens afkeurenswaardig of niet. Maar niet de populist, noch de zelfdenkende mens noch de moslim allochtoon is afkeurenswaardig.
Elk mens is mens en verdient het om te worden liefgehad. Echter, gedachtengoed is niet hetzelfde als de mens en we dienen het niet te associëren met de mens die in dat gedachtengoed gelooft. Het is weliswaar begrijpelijk om gedachtengoed gelijk te stellen met hen die dat gedachtengoed aanhangen, maar het is echt niet juist.
De mens is niet zijn gedachtengoed, de mens is een uit liefde en tot liefde geschapen wezen. Allemaal, ieder mens en ook ik, staan we lange tijd in grote verwarring van opvattingen en denken, en lopen we ideeën na die een tijd lang niets met ons werkelijke wezen van liefde hebben te maken.
Het is niet de leukste tijd van ons bestaan, maar het is dan ook niet ons werkelijke bestaan. Dat werkelijke bestaan is de liefde die we, al duurt het bij de ene mens langer dan bij de andere, zullen ontwikkelen. Tot die tijd verschilt het onderlinge gedachtengoed.
Door de opkomst van ultrarechts in vele landen, als ook in Nederland, wordt ook de rechtse retoriek weer veel vaker rond gestrooid. Zo klinkt er vanuit die hoek wel eens, dat de hogeropgeleide, de kunstenaar, de journalist e.d. de oorzaak zouden zijn van alle ellende, welke dat dan ook maar moge zijn.
Er wordt kortom een zondebok gezocht, en dat is niet alleen de allochtoon, de vreemdeling, dat is ook de landgenoot die zich niet laat meenemen in populistisch denken, maar die zelf blijft nadenken.
Toch, niet deze mensen zijn de oorzaak, het gedachtengoed is de oorzaak van de tegenstellingen. De populist heeft een bepaald gedachtengoed, en dat is ofwel afkeurenswaardig of niet. De zelfdenkende mens heeft eveneens een bepaald gedachtengoed, en dat is eveneens afkeurenswaardig of niet. Maar niet de populist, noch de zelfdenkende mens noch de moslim allochtoon is afkeurenswaardig.
Elk mens is mens en verdient het om te worden liefgehad. Echter, gedachtengoed is niet hetzelfde als de mens en we dienen het niet te associëren met de mens die in dat gedachtengoed gelooft. Het is weliswaar begrijpelijk om gedachtengoed gelijk te stellen met hen die dat gedachtengoed aanhangen, maar het is echt niet juist.
De mens is niet zijn gedachtengoed, de mens is een uit liefde en tot liefde geschapen wezen. Allemaal, ieder mens en ook ik, staan we lange tijd in grote verwarring van opvattingen en denken, en lopen we ideeën na die een tijd lang niets met ons werkelijke wezen van liefde hebben te maken.
Het is niet de leukste tijd van ons bestaan, maar het is dan ook niet ons werkelijke bestaan. Dat werkelijke bestaan is de liefde die we, al duurt het bij de ene mens langer dan bij de andere, zullen ontwikkelen. Tot die tijd verschilt het onderlinge gedachtengoed.
Zie, de geschapen mens is een geestvonk uit God Zelf in het hart gegeven. Die geestvonk is liefde. De mens heeft de vrijheid om in zijn wil de liefde op te nemen. D.w.z. dat de mens altijd de vrije wil heeft om tot liefde over te gaan. Zo lang dat niet gebeurd loopt de mens achter allerlei neigingen aan die zijn natuur, zijn vlees, hem inblazen.
Elk mens zal in meer of mindere mate eerst achter het zelfzuchtig eigene aangaan, om pas van daaruit tot ander inzicht te kunnen komen. Het is als viool spelen. De eerste tonen zijn niet zuiver, toch zonder dat die eerste valse tonen worden gemaakt zullen de latere zuiver tonen nooit tevoorschijn komen. Zelfs de meest briljante violist is met valse tonen begonnen.
Nu zou men kunnen vragen waarom de almachtige God daar geen andere regeling voor heeft getroffen, een regeling waarbij de mens niet met dat onzuivere gestuntel hoeft te beginnen. Tja, dan zou het zuivere niet meer het zuivere van de mens zijn, maar van God. Zoals een pianola (mechanische piano) muziek maakt zonder dat een pianospeler ook maar een toets hoeft aan te raken.
Het is bij de mens zo ingericht dat de mens vrijwillig tot zuivere liefde kan overgaan, het vraagt weliswaar enige oefening, maar het kan, en het resultaat na verloop van tijd is gegarandeerd zuiver. Die zuivere liefde te bereiken geeft een grote voldoening aan de mens zelf en zeker ook aan zijn omgeving die zijn liefde zeer wel gewaar wordt.
Hoe nuttig is dus de tijd dat de mens met krakkemikkige liefde zijn daden doet. Het geeft de mens zijn vrije keuze, zijn bewustzijn, zijn zelfstandig bestaan. Neem de vrije keuze tot meningsvorming weg en er blijft iets over wat hooguit met een dierlijk bestaan kan worden vergeleken.
Gedachtengoed komt voort uit meningen, uit opinies. Het is als zaad en moet in veel gevallen gewoon eerst opkomen en rijp worden voordat het wordt verworpen, of als nuttig en goed wordt herkent en behouden. Rijp is zaad als het in het bewustzijn duidelijk is geworden welke vruchten het oplevert. Men zal dan de vruchten van extremisme en populisme kunnen vergelijken met de vruchten van liefde en uit vrije wil zal het ene worden verworpen en het ander zal blijven en men zal het willen behouden.
Heb geduld met ieder mens ook als je zelf al zo ver bent dat je herkent welke vruchten de denkbeelden van liefde en welke vruchten de denkbeelden van de wereld opleveren. Wees duidelijk over de waarde van denkbeelden, en heb geduld met de mens die de soms zure vruchten van zijn denkbeelden nog zal oogsten. Heb elkaar lief. Wees geduldig en barmhartig zoals ook de liefdevolle Geest Gods omgaat met elk mens.
Elk mens zal in meer of mindere mate eerst achter het zelfzuchtig eigene aangaan, om pas van daaruit tot ander inzicht te kunnen komen. Het is als viool spelen. De eerste tonen zijn niet zuiver, toch zonder dat die eerste valse tonen worden gemaakt zullen de latere zuiver tonen nooit tevoorschijn komen. Zelfs de meest briljante violist is met valse tonen begonnen.
Nu zou men kunnen vragen waarom de almachtige God daar geen andere regeling voor heeft getroffen, een regeling waarbij de mens niet met dat onzuivere gestuntel hoeft te beginnen. Tja, dan zou het zuivere niet meer het zuivere van de mens zijn, maar van God. Zoals een pianola (mechanische piano) muziek maakt zonder dat een pianospeler ook maar een toets hoeft aan te raken.
Het is bij de mens zo ingericht dat de mens vrijwillig tot zuivere liefde kan overgaan, het vraagt weliswaar enige oefening, maar het kan, en het resultaat na verloop van tijd is gegarandeerd zuiver. Die zuivere liefde te bereiken geeft een grote voldoening aan de mens zelf en zeker ook aan zijn omgeving die zijn liefde zeer wel gewaar wordt.
Hoe nuttig is dus de tijd dat de mens met krakkemikkige liefde zijn daden doet. Het geeft de mens zijn vrije keuze, zijn bewustzijn, zijn zelfstandig bestaan. Neem de vrije keuze tot meningsvorming weg en er blijft iets over wat hooguit met een dierlijk bestaan kan worden vergeleken.
Gedachtengoed komt voort uit meningen, uit opinies. Het is als zaad en moet in veel gevallen gewoon eerst opkomen en rijp worden voordat het wordt verworpen, of als nuttig en goed wordt herkent en behouden. Rijp is zaad als het in het bewustzijn duidelijk is geworden welke vruchten het oplevert. Men zal dan de vruchten van extremisme en populisme kunnen vergelijken met de vruchten van liefde en uit vrije wil zal het ene worden verworpen en het ander zal blijven en men zal het willen behouden.
Heb geduld met ieder mens ook als je zelf al zo ver bent dat je herkent welke vruchten de denkbeelden van liefde en welke vruchten de denkbeelden van de wereld opleveren. Wees duidelijk over de waarde van denkbeelden, en heb geduld met de mens die de soms zure vruchten van zijn denkbeelden nog zal oogsten. Heb elkaar lief. Wees geduldig en barmhartig zoals ook de liefdevolle Geest Gods omgaat met elk mens.
‘En de dienstknechten van den heer des huizes gingen en zeiden tot hem: Heere! hebt gij niet goed zaad in uw akker gezaaid? Van waar heeft hij dan dit onkruid? En hij zeide tot hen: Een vijandig mens heeft dat gedaan. En de dienstknechten zeiden tot hem: Wilt gij dan, dat wij heengaan en datzelve vergaderen? Maar hij zeide: Neen, opdat gij, het onkruid vergaderende, ook mogelijk met hetzelve de tarwe niet uittrekt. Laat ze beiden te zamen opwassen tot den oogst, en in den tijd des oogstes zal ik tot de maaiers zeggen: Vergadert eerst dat onkruid, en bindt het in busselen, om hetzelve te verbranden; maar brengt de tarwe samen in mijn schuur.’
Mattheüs 13:27-30 SV1750
https://www.bible.com/165/mat.13.27-30.sv1750
Mattheüs 13:27-30 SV1750
https://www.bible.com/165/mat.13.27-30.sv1750
