192 - Ziel en geest |
23/07/17
|
De ziel is een constellatie van gedachten en ideeën die zich nog volgens het daarin gelegde gericht moet vormen. Die ideeën hebben geen keuze dan de drang, de intelligentie te volgen die ze in zich dragen. Ze zijn dan ook nog niet vrij.
De vooreerst nog slapende ziel in een baby ontwaakt mettertijd en neemt alleen gedachten van buiten waar. Ze realiseert zich niet dat ze een bestaan heeft buiten het lichaam en dat ze nu dus slechts alleen een lichaam bewoont. In ieder geval ontwaakt in het jonge kind met het spreken het zelfstandig denken, en dat denken bevat voornamelijk gedachten die nog a.h.w. gerichte gedachten zijn.
Nadat ze het besef krijgt van het tijdelijk te bestaan in een lichaam, is ze in staat om de geest die in haar verborgen woont te kunnen wekken. Die geest is een constellatie van vrije liefde gedachten. Vrij, omdat ze niet buiten de wil van de mens om, maar juist op grond van zelfstandig vrij willen ontstaan. De geest woont in aanvang verborgen in de ziel, in andere woorden, de mogelijke creatie van vrije gedachten van liefde is a.h.w. in aanleg aanwezig in de ziel, die om te beginnen nog bestaat uit gerichte gedachten.
De ziel is geen eigen werk, maar een door de orde en wet Gods gebouwde of ontwikkelde fusie van intelligentie deeltjes, gedachten en ideeën, die tezamen via steeds weer nieuwe organische verbanden zijn toegegroeid naar het uiteindelijk beoogde stadium van de mensenziel. Die mensenziel weet van haar duizenden en duizenden voorgaande stadia niets.
In de nieuwe toestand van menselijke geboorte realiseert ze zich dan ook niet wat ze is nl een geest die de oorspronkelijke vrijheid heeft misbruikt door eigenliefde. Ze realiseert zich ook niet hoe ze werd opgelost in zo veel minuscule intelligentie deeltjes en weer middels vele stadia is uitgekristalliseerd in de nu nieuwe mensenziel. Ze heeft het zich allemaal moeten laten welgevallen, al was ze zich daarbij voortdurend bewust van haar instemming (deemoed) of verzet (hoogmoed). Het is nu juist deze bewustwording die haar uiteindelijk geschikt maakt mensenziel te worden.
Want zie, geest is een zichzelf bewuste constellatie van gedachten en ideeën uit God, die haar vrijheid van wil heeft. Ziel is evenzo een zichzelf bewuste constellatie van gedachten en ideeën uit God, die wel een wil, maar geen vrijheid van het gebruik van die wil heeft. Dat gebeurt pas nadat ze in de mens wordt geboren en haar geheugen aan voorheen niet meer bezit, en dus dan opnieuw de vrijheid van wil kan gaan gebruiken, ofwel ten goede of nogmaals zoals destijds ten kwade. Bij de ziel is er een centrale gedachte (uit God, dus gericht) die de samenhang tussen de intelligentie deeltjes bepaald, al is de ziel zich daarvan niet bewust.
De vonk uit God, dwz de niet geschapen wezenlijke liefdegedachten en de liefdewil uit God, zit verborgen in de menselijke geest (die zoals gezegd bestaat uit vrije liefdewil en liefdegedachten die de mensenziel uit haar gerichte gedachten wekt), en moet ook verborgen zijn, omdat er anders opnieuw sprake is van een gericht. Pas nadat de mens geheel uit vrije wil allereerst in zichzelf de liefde heeft gewekt, en die geest in liefde volledig gelijk is geworden aan de liefde gedachten en wil uit God, dan pas kan en zal deze Goddelijke vonk zich met de menselijke geest verenigen.
SDG.
De vooreerst nog slapende ziel in een baby ontwaakt mettertijd en neemt alleen gedachten van buiten waar. Ze realiseert zich niet dat ze een bestaan heeft buiten het lichaam en dat ze nu dus slechts alleen een lichaam bewoont. In ieder geval ontwaakt in het jonge kind met het spreken het zelfstandig denken, en dat denken bevat voornamelijk gedachten die nog a.h.w. gerichte gedachten zijn.
Nadat ze het besef krijgt van het tijdelijk te bestaan in een lichaam, is ze in staat om de geest die in haar verborgen woont te kunnen wekken. Die geest is een constellatie van vrije liefde gedachten. Vrij, omdat ze niet buiten de wil van de mens om, maar juist op grond van zelfstandig vrij willen ontstaan. De geest woont in aanvang verborgen in de ziel, in andere woorden, de mogelijke creatie van vrije gedachten van liefde is a.h.w. in aanleg aanwezig in de ziel, die om te beginnen nog bestaat uit gerichte gedachten.
De ziel is geen eigen werk, maar een door de orde en wet Gods gebouwde of ontwikkelde fusie van intelligentie deeltjes, gedachten en ideeën, die tezamen via steeds weer nieuwe organische verbanden zijn toegegroeid naar het uiteindelijk beoogde stadium van de mensenziel. Die mensenziel weet van haar duizenden en duizenden voorgaande stadia niets.
In de nieuwe toestand van menselijke geboorte realiseert ze zich dan ook niet wat ze is nl een geest die de oorspronkelijke vrijheid heeft misbruikt door eigenliefde. Ze realiseert zich ook niet hoe ze werd opgelost in zo veel minuscule intelligentie deeltjes en weer middels vele stadia is uitgekristalliseerd in de nu nieuwe mensenziel. Ze heeft het zich allemaal moeten laten welgevallen, al was ze zich daarbij voortdurend bewust van haar instemming (deemoed) of verzet (hoogmoed). Het is nu juist deze bewustwording die haar uiteindelijk geschikt maakt mensenziel te worden.
Want zie, geest is een zichzelf bewuste constellatie van gedachten en ideeën uit God, die haar vrijheid van wil heeft. Ziel is evenzo een zichzelf bewuste constellatie van gedachten en ideeën uit God, die wel een wil, maar geen vrijheid van het gebruik van die wil heeft. Dat gebeurt pas nadat ze in de mens wordt geboren en haar geheugen aan voorheen niet meer bezit, en dus dan opnieuw de vrijheid van wil kan gaan gebruiken, ofwel ten goede of nogmaals zoals destijds ten kwade. Bij de ziel is er een centrale gedachte (uit God, dus gericht) die de samenhang tussen de intelligentie deeltjes bepaald, al is de ziel zich daarvan niet bewust.
De vonk uit God, dwz de niet geschapen wezenlijke liefdegedachten en de liefdewil uit God, zit verborgen in de menselijke geest (die zoals gezegd bestaat uit vrije liefdewil en liefdegedachten die de mensenziel uit haar gerichte gedachten wekt), en moet ook verborgen zijn, omdat er anders opnieuw sprake is van een gericht. Pas nadat de mens geheel uit vrije wil allereerst in zichzelf de liefde heeft gewekt, en die geest in liefde volledig gelijk is geworden aan de liefde gedachten en wil uit God, dan pas kan en zal deze Goddelijke vonk zich met de menselijke geest verenigen.
SDG.
193 - Geven |
02/07/17
|
'Mijn lieve kinderen,
Een gevend leven leiden, dat zal werkelijke vreugde geven.
Aan hen die van jullie mogen ontvangen, aan jullie, maar bovenal aan Mij. Ik kan jullie daartoe niet sturen noch leiden want dat zou jullie van je vrijheid beroven. Het geven dient uit jullie zelf te komen, vrijwillig en met blijdschap. Die zelfwerkzaamheid van vrijwillig geven is wat in jullie Mijn Geest zal wekken. Jullie zullen volkomen Mijn kinderen zijn. Ook Ik voel de enorme drang om te geven, volkomen en zonder voorbehoud. Ik kan echter slechts geven aan hen die zelf geven, want die houding van geven doet ze groeien in gelijkvormigheid aan Mij en maakt dat er aan hen geen dwang uitgaat van Mijn geven.
Aan hen die willen hebben is geven zo goed als onmogelijk, want elke gave is een gericht. Men kan Mij smeken en bidden, toch zal Ik Mij voor hun gebeden doof moeten houden totdat er liefde in hun harten groeit en ze uit vrije wil blijmoedig gaan geven.
Vinden jullie dit moeilijk te begrijpen? Zie dan voor je hoe Ik de gehele schepping heb voorzien van al wat nodig is, daar heb Ik overvloedig gegeven. Die hele schepping is dan ook in het gericht. Niets heeft enige inspraak in wat Ik deed en doe om deze schepping te creëren en in stand te houden. Alles en iedereen heeft zich maar te voegen in Mijn orde en wetten, en alles wat nodig is voor groei en ontwikkeling wordt door Mij voorzien.
Maar dan de mens. Die heb Ik geschapen met een vrije wil. De vrije wil maakt eigen keuzes om ofwel gelijk te willen zijn aan Mij, de Gever, ofwel zich uitsluitend aan zichzelf alleen te willen wijden. En dat mag, dat is vrijheid. Indien Ik echter een van hen, die willen hebben ipv willen geven, toch zou gaan geven, tegen hun keuze in, dan zou Ik ze terug plaatsen in de wet die in de rest van de schepping heerst, want dan voorzie Ik zonder enige inspraak.
De mens die Mij vraagt en smeekt zou Ik, indien Ik zou geven, bevestigen in zelfzucht, en dat is voor Mij, de Gever volkomen onmogelijk. Daarom kan Ik niet geven dan alleen aan hen die zelf gever zijn geworden.
In de hele schepping is alles zo gemaakt dat het bijdraagt aan het bestaan van het geheel. Elk onderdeel voorziet weer andere onderdelen van een bijdrage in het bestaan of ontwikkeling van dat bestaan. Een voorbeeld daarvan is dat wat jullie een biotoop noemen. Zo is alles in de schepping gevend…maar altijd zonder inspraak of keuze.
De mens kreeg de vrijheid om zichzelf als het ware een ‘geestelijke biotoop’ te creëren die Mijn schepping en haar orde weerspiegelt. Dat kan de mens doen door net als Ik een gever te zijn. Indien hij echter een eigen sfeer schept van ‘willen hebben’, is hij daarmee volkomen tegengesteld geworden aan Mij, en volkomen tegengesteld aan Mijn schepping waarin ik hem heb geplaatst. Hij is vijandig geworden aan het leven, de orde, en aan Mij, en ook aan zichzelf overigens.
Vanuit die sfeer van vijandschap t.a.v. het ‘willen geven’ vraagt de mens Mij dat te doen waar hij zelf vijandig tegenover staat, nl geven. Dat wil Ik wel, maar kan dus niet. Ik zou daarmee de mens weer terug voeren in zijn gericht, het gericht waarin zonder inspraak alles moet voldoen aan Mijn orde van het geven, het bijdragen aan elkaar, en de schepping.
Vraag je hart hoe je dit kunt begrijpen.
Heb werkelijk lief, Mij bovenal, en de naaste als jezelf. Wordt een vreugdevolle gever en jullie en Ik zullen werkelijk één zijn. Jullie geven Mij daarmee grote vreugde, en aan jullie blijdschap zal geen einde komen.
Zie, de zelfzucht is een dam die mijn liefde verhindert, de hoogmoed is een muur die mijn liefdegaven terug werpt.
Amen.'
Een gevend leven leiden, dat zal werkelijke vreugde geven.
Aan hen die van jullie mogen ontvangen, aan jullie, maar bovenal aan Mij. Ik kan jullie daartoe niet sturen noch leiden want dat zou jullie van je vrijheid beroven. Het geven dient uit jullie zelf te komen, vrijwillig en met blijdschap. Die zelfwerkzaamheid van vrijwillig geven is wat in jullie Mijn Geest zal wekken. Jullie zullen volkomen Mijn kinderen zijn. Ook Ik voel de enorme drang om te geven, volkomen en zonder voorbehoud. Ik kan echter slechts geven aan hen die zelf geven, want die houding van geven doet ze groeien in gelijkvormigheid aan Mij en maakt dat er aan hen geen dwang uitgaat van Mijn geven.
Aan hen die willen hebben is geven zo goed als onmogelijk, want elke gave is een gericht. Men kan Mij smeken en bidden, toch zal Ik Mij voor hun gebeden doof moeten houden totdat er liefde in hun harten groeit en ze uit vrije wil blijmoedig gaan geven.
Vinden jullie dit moeilijk te begrijpen? Zie dan voor je hoe Ik de gehele schepping heb voorzien van al wat nodig is, daar heb Ik overvloedig gegeven. Die hele schepping is dan ook in het gericht. Niets heeft enige inspraak in wat Ik deed en doe om deze schepping te creëren en in stand te houden. Alles en iedereen heeft zich maar te voegen in Mijn orde en wetten, en alles wat nodig is voor groei en ontwikkeling wordt door Mij voorzien.
Maar dan de mens. Die heb Ik geschapen met een vrije wil. De vrije wil maakt eigen keuzes om ofwel gelijk te willen zijn aan Mij, de Gever, ofwel zich uitsluitend aan zichzelf alleen te willen wijden. En dat mag, dat is vrijheid. Indien Ik echter een van hen, die willen hebben ipv willen geven, toch zou gaan geven, tegen hun keuze in, dan zou Ik ze terug plaatsen in de wet die in de rest van de schepping heerst, want dan voorzie Ik zonder enige inspraak.
De mens die Mij vraagt en smeekt zou Ik, indien Ik zou geven, bevestigen in zelfzucht, en dat is voor Mij, de Gever volkomen onmogelijk. Daarom kan Ik niet geven dan alleen aan hen die zelf gever zijn geworden.
In de hele schepping is alles zo gemaakt dat het bijdraagt aan het bestaan van het geheel. Elk onderdeel voorziet weer andere onderdelen van een bijdrage in het bestaan of ontwikkeling van dat bestaan. Een voorbeeld daarvan is dat wat jullie een biotoop noemen. Zo is alles in de schepping gevend…maar altijd zonder inspraak of keuze.
De mens kreeg de vrijheid om zichzelf als het ware een ‘geestelijke biotoop’ te creëren die Mijn schepping en haar orde weerspiegelt. Dat kan de mens doen door net als Ik een gever te zijn. Indien hij echter een eigen sfeer schept van ‘willen hebben’, is hij daarmee volkomen tegengesteld geworden aan Mij, en volkomen tegengesteld aan Mijn schepping waarin ik hem heb geplaatst. Hij is vijandig geworden aan het leven, de orde, en aan Mij, en ook aan zichzelf overigens.
Vanuit die sfeer van vijandschap t.a.v. het ‘willen geven’ vraagt de mens Mij dat te doen waar hij zelf vijandig tegenover staat, nl geven. Dat wil Ik wel, maar kan dus niet. Ik zou daarmee de mens weer terug voeren in zijn gericht, het gericht waarin zonder inspraak alles moet voldoen aan Mijn orde van het geven, het bijdragen aan elkaar, en de schepping.
Vraag je hart hoe je dit kunt begrijpen.
Heb werkelijk lief, Mij bovenal, en de naaste als jezelf. Wordt een vreugdevolle gever en jullie en Ik zullen werkelijk één zijn. Jullie geven Mij daarmee grote vreugde, en aan jullie blijdschap zal geen einde komen.
Zie, de zelfzucht is een dam die mijn liefde verhindert, de hoogmoed is een muur die mijn liefdegaven terug werpt.
Amen.'
194 - De langste dag. |
21/06/17
|
Er is geen plant die naar het donker groeit.
Kijk naar gewassen die naast een blinde muur staan. Hun blad, hun takken, zelfs hun bloemen zitten allemaal aan de kant van het licht en niet aan de kant van de muur.
Maar wij mensen zijn anders.
De God van liefde stuurt Zijn Woord uit, licht voor wie het herkent en begrijpen wil. Maar de meeste mensen keren zich ervan af en proberen tot een zo sterk mogelijke groei te komen door zich naar het blinde duister van het wereldse te wenden.
Onmogelijk.
En wie geen licht meer ontvangt kan er ook geen groei uit halen, dus verpietert en verkommert steeds meer. Wie het Woord van de liefde niet wil horen en begrijpen, die verpieterd tot een armetierig struikje. Die mens brengt geen nieuw blad meer voort (vormt zich geen begrip van de meest elementaire basis ideeën en begrippen van de geest), geen nieuwe takken (kan een enigszins hoger geestelijk begrip al helemaal niet bevatten), geen bloemen (kent niet het onschuldig kinderlijk verlangen naar de ‘Liefdevolle’) en al helemaal geen vruchten (brengt zelf dan ook geen daden van liefde voort).
Uit het duister van het aardse bestaan is wel voedsel voor de mens te halen, maar geen licht, geen warmte. Oftewel, uit de duistere kennis en wetenschappen van de wereld is wel het voedsel van het leren denken, formuleren, spreken en lezen e.d. te halen. Uit het duister van de wereldse kennis en wetenschappen is, zoals voortdurend weer blijkt, echter niet de warmte van de liefde, noch het verstaan van de geest te halen.
Daarvoor moet je bij de bron van licht en warmte zijn, God Zelf.
In dat opzicht is Hij de langste dag, het meeste licht en warmte.
Kijk naar gewassen die naast een blinde muur staan. Hun blad, hun takken, zelfs hun bloemen zitten allemaal aan de kant van het licht en niet aan de kant van de muur.
Maar wij mensen zijn anders.
De God van liefde stuurt Zijn Woord uit, licht voor wie het herkent en begrijpen wil. Maar de meeste mensen keren zich ervan af en proberen tot een zo sterk mogelijke groei te komen door zich naar het blinde duister van het wereldse te wenden.
Onmogelijk.
En wie geen licht meer ontvangt kan er ook geen groei uit halen, dus verpietert en verkommert steeds meer. Wie het Woord van de liefde niet wil horen en begrijpen, die verpieterd tot een armetierig struikje. Die mens brengt geen nieuw blad meer voort (vormt zich geen begrip van de meest elementaire basis ideeën en begrippen van de geest), geen nieuwe takken (kan een enigszins hoger geestelijk begrip al helemaal niet bevatten), geen bloemen (kent niet het onschuldig kinderlijk verlangen naar de ‘Liefdevolle’) en al helemaal geen vruchten (brengt zelf dan ook geen daden van liefde voort).
Uit het duister van het aardse bestaan is wel voedsel voor de mens te halen, maar geen licht, geen warmte. Oftewel, uit de duistere kennis en wetenschappen van de wereld is wel het voedsel van het leren denken, formuleren, spreken en lezen e.d. te halen. Uit het duister van de wereldse kennis en wetenschappen is, zoals voortdurend weer blijkt, echter niet de warmte van de liefde, noch het verstaan van de geest te halen.
Daarvoor moet je bij de bron van licht en warmte zijn, God Zelf.
In dat opzicht is Hij de langste dag, het meeste licht en warmte.
195 - De liefde Gods. |
20/06/17
|
Zonder onze vrijwillige liefde-aandacht voor Jezus zullen we nooit Gods liefde gewaar worden en ook slechts in zeer basale mate ontvangen. We krijgen dan net genoeg om het natuurlijke leven te kunnen leiden. Maar ook daar merken we niets van. Hoe meer we echter onze aandacht op Hem richten, hoe meer we Hem gewaar worden, zien, horen en innerlijk voelen.
Wie zijn ogen op Hem richt, die zal Hem zien. Wie zijn oren naar Hem spitst die zal Hem horen. Wie zijn handen naar Hem uitstrekt die zal Hem voelen. En wie zijn hart naar Hem doet uitgaan, die zal in Zijn persoonlijke nabijheid zijn en door Hem worden omhelsd.
Daarom heb aandacht voor Hem en verlang naar Hem!
Wie zijn ogen op Hem richt, die zal Hem zien. Wie zijn oren naar Hem spitst die zal Hem horen. Wie zijn handen naar Hem uitstrekt die zal Hem voelen. En wie zijn hart naar Hem doet uitgaan, die zal in Zijn persoonlijke nabijheid zijn en door Hem worden omhelsd.
Daarom heb aandacht voor Hem en verlang naar Hem!
196 - Innerlijke wereld. |
14/06/17
|
Er is een innerlijke wereld in ieder mens.
Bij de een is het nog als een zaadkorrel, niet ontkiemt, wachtend. Bij de ander, die al in de liefde is gegroeid, is het al uitgegroeid tot een hele innerlijke wereld. Want de innerlijke wereld is de prachtige gestalte die de liefde in het geestelijke aanneemt. En zoals het bewustzijn en besef van liefde steeds wijzere woorden vindt, zo is het Woord licht en dus zichtbaar voor het geestelijk innerlijk gezicht.
Natuurlijk is de alles omvattende 'sfeer', het alles omvattende geestelijk 'universum', de sfeer van de Vader. Daarin hebben alle geesten hun plekje zoals kinderen een plekje hebben in het hart van hun ouders, zo hebben de kinderen van de Vader een plekje in het geestelijk universum van Hem die ze zo lief heeft.
De gestalte van die kinderen en hun eigen sfeer hangt volledig af van de liefde van die kinderen. Want de Vader heeft elk kind een passende gestalte gegeven. Echter omdat elk kind ook een vrije wil heeft, de vrije wil nl om te kiezen tussen liefde of zelfzucht, heeft elk kind ook een vrij bewustzijn en dat betekent dat haar bewustzijn zich vormt naar de keuze ze maakt.
Kiezen voor zelfzucht betekent dat er sprake is van een vervormde liefde, dus een vervormt bewustzijn en daarmee een vervormde eigen gestalte. En de omgeving of sfeer die uit deze gestalte ademt raakt ook vervormt. Schoonheid raakt vervormd tot weerzinwekkendheid, harmonie wordt disharmonie, warmte wordt kou en licht wordt duister ... in een woord, hels. Dat is de hel waarvan sprake is in het hiernamaals. Die hel komt dus voort uit de mens zelf en is het beeld van zijn liefde/bewustzijn/wil. Diezelfde hel is in dit bestaan ook al aanwezig, alleen is die door het maskerende vlees, het lichaam, nog niet zichtbaar, evenzo als op zich liefde en bijbehorend bewustzijn niet zichtbaar zijn.
Bij de een is het nog als een zaadkorrel, niet ontkiemt, wachtend. Bij de ander, die al in de liefde is gegroeid, is het al uitgegroeid tot een hele innerlijke wereld. Want de innerlijke wereld is de prachtige gestalte die de liefde in het geestelijke aanneemt. En zoals het bewustzijn en besef van liefde steeds wijzere woorden vindt, zo is het Woord licht en dus zichtbaar voor het geestelijk innerlijk gezicht.
Natuurlijk is de alles omvattende 'sfeer', het alles omvattende geestelijk 'universum', de sfeer van de Vader. Daarin hebben alle geesten hun plekje zoals kinderen een plekje hebben in het hart van hun ouders, zo hebben de kinderen van de Vader een plekje in het geestelijk universum van Hem die ze zo lief heeft.
De gestalte van die kinderen en hun eigen sfeer hangt volledig af van de liefde van die kinderen. Want de Vader heeft elk kind een passende gestalte gegeven. Echter omdat elk kind ook een vrije wil heeft, de vrije wil nl om te kiezen tussen liefde of zelfzucht, heeft elk kind ook een vrij bewustzijn en dat betekent dat haar bewustzijn zich vormt naar de keuze ze maakt.
Kiezen voor zelfzucht betekent dat er sprake is van een vervormde liefde, dus een vervormt bewustzijn en daarmee een vervormde eigen gestalte. En de omgeving of sfeer die uit deze gestalte ademt raakt ook vervormt. Schoonheid raakt vervormd tot weerzinwekkendheid, harmonie wordt disharmonie, warmte wordt kou en licht wordt duister ... in een woord, hels. Dat is de hel waarvan sprake is in het hiernamaals. Die hel komt dus voort uit de mens zelf en is het beeld van zijn liefde/bewustzijn/wil. Diezelfde hel is in dit bestaan ook al aanwezig, alleen is die door het maskerende vlees, het lichaam, nog niet zichtbaar, evenzo als op zich liefde en bijbehorend bewustzijn niet zichtbaar zijn.
197 - God schenkt. |
10/06/17
|
God schenkt ons zijn liefde als wijn in een glas.
Die liefdewijn stroomt uit een vat zo groot als het universum, maar nooit meer dan ons glas kan bevatten. Wie een groter glas van toewijding en liefde tot de Vader heeft die kan Hij ook meer geven.
Indien er echter zwak-gelovigen of zelfs ongelovigen zijn dan houdt Hij Zich omwille van die zwakken terug. Het is alsof zij gebroken glazen zijn, die kun je niet met wijn vullen. Hij vraagt degene echter die wel wijn in zijn glas heeft ontvangen, om dan van die wijn uit te delen aan de zwakken, opdat ook zij stilaan tot liefde zullen ontwaken en hun glas a.h.w. weer hersteld ook de wijn van Zijn liefde zal kunnen bevatten.
Die liefdewijn stroomt uit een vat zo groot als het universum, maar nooit meer dan ons glas kan bevatten. Wie een groter glas van toewijding en liefde tot de Vader heeft die kan Hij ook meer geven.
Indien er echter zwak-gelovigen of zelfs ongelovigen zijn dan houdt Hij Zich omwille van die zwakken terug. Het is alsof zij gebroken glazen zijn, die kun je niet met wijn vullen. Hij vraagt degene echter die wel wijn in zijn glas heeft ontvangen, om dan van die wijn uit te delen aan de zwakken, opdat ook zij stilaan tot liefde zullen ontwaken en hun glas a.h.w. weer hersteld ook de wijn van Zijn liefde zal kunnen bevatten.
Marcus' 10 - 'Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich bij zijn vrouw voegen.'
Daarom zal de man, d.i. het besef en bewustzijn,
zijn ouders, d.i. aangeleerde kennis en wetenschappen, verlaten en
zijn vrouw, d.i. het gevoel en de wil van liefde,
aanhangen.
Oftewel, de mens zal begrijpen dat het volgen van de liefde het grootste is.
Daarom zal de man, d.i. het besef en bewustzijn,
zijn ouders, d.i. aangeleerde kennis en wetenschappen, verlaten en
zijn vrouw, d.i. het gevoel en de wil van liefde,
aanhangen.
Oftewel, de mens zal begrijpen dat het volgen van de liefde het grootste is.
198 - Gods ingrijpen... |
01/06/17
|
Waarom grijpt God niet in?
'Omdat Hij het beste wil voor alle mensen'.
Het sleutelwoord hier is 'beste'. Want wat de mens 'goed' noemt, of 'beste', hangt af van het inzicht dat de mens heeft. En dat inzicht wordt volledig bepaald door de neigingen, zeg maar liefde, die de mens voor iets heeft.
Indien de mens vooral liefde heeft voor zichzelf, het eigen bestaan, en het eigen leven, dan denkt de mens dan ook dat dat het goede en beste is. De mening over het overlijden is dan ook dat dat toch wel het slechtste moet zijn. Indien er dan dingen gebeuren waarbij mensen overlijden is de gedachte 'Waarom grijpt God niet in?' een hele logische.
Voor God echter is altijd de liefde voor de ander, dus de liefde voor elk mens het motief van handelen. Indien dan de mens overlijdt is dat minder erg, sterker nog, het is beter dan het lot wat deze mens te wachten had gestaan indien er door God was ingegrepen. Echter, omdat wij dat 'lot' niet kennen, niet zien, en al helemaal niet geloven, kunnen wij ons niet voorstellen dat God uit liefde toeliet dat er een mens kwam te overlijden. En voor wie het begrijpt...dat is dus een gevolg van wat wij 'goed' noemen.
'Omdat Hij het beste wil voor alle mensen'.
Het sleutelwoord hier is 'beste'. Want wat de mens 'goed' noemt, of 'beste', hangt af van het inzicht dat de mens heeft. En dat inzicht wordt volledig bepaald door de neigingen, zeg maar liefde, die de mens voor iets heeft.
Indien de mens vooral liefde heeft voor zichzelf, het eigen bestaan, en het eigen leven, dan denkt de mens dan ook dat dat het goede en beste is. De mening over het overlijden is dan ook dat dat toch wel het slechtste moet zijn. Indien er dan dingen gebeuren waarbij mensen overlijden is de gedachte 'Waarom grijpt God niet in?' een hele logische.
Voor God echter is altijd de liefde voor de ander, dus de liefde voor elk mens het motief van handelen. Indien dan de mens overlijdt is dat minder erg, sterker nog, het is beter dan het lot wat deze mens te wachten had gestaan indien er door God was ingegrepen. Echter, omdat wij dat 'lot' niet kennen, niet zien, en al helemaal niet geloven, kunnen wij ons niet voorstellen dat God uit liefde toeliet dat er een mens kwam te overlijden. En voor wie het begrijpt...dat is dus een gevolg van wat wij 'goed' noemen.
199 - Zegening... |
01/06/17
|
God houdt altijd van de mens.
Onder alle omstandigheden. Altijd is Hij doende om iedere mens te zegenen.
Echter, wat niet 'zegenbaar' is kan Hij niet zegenen.
Het is als met eten. Het eten dat de mens eet zegent Hij opdat het de mens zal wel bekomen.
Maar wat nu als de mens willens en wetens gif eet. Dan kan Hij niet zegenen dat het zal wel bekomen, maar Hij kan en zal wel de gevolgen zo veel mogelijk beperken. De mens nl heeft zelf ook een aandeel in de keuze der dingen. En de consequenties van die keuze zijn dan ook aan de mens, want anders zou het geen echte vrije keuze zijn.
Zie, er is bij de schepping volgens een orde geschapen. Die orde is dat de mens binnen een kader van oorzaak en gevolg bestaat opdat er vrije keuzes gemaakt kunnen worden. Die orde is Goddelijk en kan door Hem weliswaar worden veranderd, maar Hij doet dat nu juist niet opdat die vrijheid van keuze zal blijven bestaan. Slechts in zeldzame gevallen kan Hij van die orde afwijken. Dat zal Hij omwille van de liefde doen en anders nooit, zoals Hij de bestaande orde ook omwille van de liefde heeft ingesteld.
En wat nu heeft de zegen voor een effect. Wel, wie zich niets aan God gelegen laat liggen, wordt door Zijn liefde gezegend naar de mate waarin dat binnen de orde mogelijk is, want zo lief heeft Hij de mens nu eenmaal. Voedsel zal de mens goed doen zolang de mens het goede voedsel kiest. Wie zich echter van God afkeert, of zich zelfs tegen God keert die roept door de orde het zo over zich af dat daardoor de zojuist vermelde zegen onder druk komt te staan. Voedsel wat eigenlijk goed doet wordt door die instelling van haat tegen God minder goed voor de mens.
Haat tegen God is onwillekeurig ook haat tegen alles wat uit God voort komt, dus ook voedsel. En zelfs als men zich daar niet van bewust is, gaat deze orde toch op. Er zijn foto's van hoe waterkristallen, ijs dus, zich door intentie anders laten vormen. De intentie 'liefde' geeft prachtige kristallen, de intentie 'haat' geeft misvormde kristallen. We hebben het over water hè. Water is gezond...ja, tenzij... (brows eens op 'Emoto kristallen')
Oftewel, ook de zegen van het wel doen van God aan de mens laat zich beïnvloeden door de keuze van de mens. Indien een mens een zegen vraagt over het eten, dan vraagt Hij dus of de liefde die God de mens wil bewijzen toch maar moge geschieden. Dat heeft het effect dat het voedsel de mens meer wel doet dan dat het in andere gevallen zou doen.
God is altijd liefde en zegent de mens voortdurend. De vrije wil van de mens echter kan die zegen verstoren, neutraal doen zijn, maar ook versterken. En oh de liefdevolle Vader verlangt er zo naar dat wij kiezen dat Hij Zijn zegen van liefde mag en kan kan versterken.
Onder alle omstandigheden. Altijd is Hij doende om iedere mens te zegenen.
Echter, wat niet 'zegenbaar' is kan Hij niet zegenen.
Het is als met eten. Het eten dat de mens eet zegent Hij opdat het de mens zal wel bekomen.
Maar wat nu als de mens willens en wetens gif eet. Dan kan Hij niet zegenen dat het zal wel bekomen, maar Hij kan en zal wel de gevolgen zo veel mogelijk beperken. De mens nl heeft zelf ook een aandeel in de keuze der dingen. En de consequenties van die keuze zijn dan ook aan de mens, want anders zou het geen echte vrije keuze zijn.
Zie, er is bij de schepping volgens een orde geschapen. Die orde is dat de mens binnen een kader van oorzaak en gevolg bestaat opdat er vrije keuzes gemaakt kunnen worden. Die orde is Goddelijk en kan door Hem weliswaar worden veranderd, maar Hij doet dat nu juist niet opdat die vrijheid van keuze zal blijven bestaan. Slechts in zeldzame gevallen kan Hij van die orde afwijken. Dat zal Hij omwille van de liefde doen en anders nooit, zoals Hij de bestaande orde ook omwille van de liefde heeft ingesteld.
En wat nu heeft de zegen voor een effect. Wel, wie zich niets aan God gelegen laat liggen, wordt door Zijn liefde gezegend naar de mate waarin dat binnen de orde mogelijk is, want zo lief heeft Hij de mens nu eenmaal. Voedsel zal de mens goed doen zolang de mens het goede voedsel kiest. Wie zich echter van God afkeert, of zich zelfs tegen God keert die roept door de orde het zo over zich af dat daardoor de zojuist vermelde zegen onder druk komt te staan. Voedsel wat eigenlijk goed doet wordt door die instelling van haat tegen God minder goed voor de mens.
Haat tegen God is onwillekeurig ook haat tegen alles wat uit God voort komt, dus ook voedsel. En zelfs als men zich daar niet van bewust is, gaat deze orde toch op. Er zijn foto's van hoe waterkristallen, ijs dus, zich door intentie anders laten vormen. De intentie 'liefde' geeft prachtige kristallen, de intentie 'haat' geeft misvormde kristallen. We hebben het over water hè. Water is gezond...ja, tenzij... (brows eens op 'Emoto kristallen')
Oftewel, ook de zegen van het wel doen van God aan de mens laat zich beïnvloeden door de keuze van de mens. Indien een mens een zegen vraagt over het eten, dan vraagt Hij dus of de liefde die God de mens wil bewijzen toch maar moge geschieden. Dat heeft het effect dat het voedsel de mens meer wel doet dan dat het in andere gevallen zou doen.
God is altijd liefde en zegent de mens voortdurend. De vrije wil van de mens echter kan die zegen verstoren, neutraal doen zijn, maar ook versterken. En oh de liefdevolle Vader verlangt er zo naar dat wij kiezen dat Hij Zijn zegen van liefde mag en kan kan versterken.
200 - De regie ... |
27/05/17
|
De ziel is de regisseur van het geestelijk leven.
Aan de ene zijde trekt het lichaam en haar genoegens en trekt ook de wereld alle aandacht, aan de andere zijde hebben we de geest. De geest is de 'stille' rol die onder de regie van de ziel valt. De stille geest komt alleen voor in dit spel, of eigenlijk meer dit drama van geestelijke groei als de ziel haar in zijn regie aandacht wil geven.
De ziel heeft daartoe een script gekregen. Het script is het Woord dat liefde predikt. Helaas kan de ziel al regisserend besluiten dat script niet te willen lezen of het gelezen hebbende toch naast zich neer te leggen. Het script wordt vaak in het geheel niet door hem begrepen. Soms denkt de regisseur dat het via slinkse wegen misbruik van hem wil maken, soms denkt hij dat het een slecht geschreven fantasie is, soms ook laat hij zich adviseren door de wetenschappelijke wereld die beweert dat het script waardeloos is, een leugen, want de wetenschap is, zoals een intelligent mens toch wel weet, de waarheid.
Indien de ziel de liefde, d.i. de geest, geen aandacht geeft, omdat het script van liefde wordt afgewezen, blijft de geest noodgedwongen stil achter de coulissen van het bestaan, en wacht. Het is echter wel heel triest zo, want die geest is, en dat is volkomen onbekend aan de ziel, de voormalig partner van de ziel/regisseur. Niet dat ze hem heeft verlaten, nee, hij heeft haar verlaten. Dat lijkt vreemd, maar door het vele reizen naar het wereldse en alle aandacht vragende zaken aldaar, heeft de regisseur zijn partner steeds minder bezocht, vond haar ook veel minder interessant en is haar op den duur gewoonweg, soort van ... vergeten!
Nu dacht de regisseur daar niet zo bij na, want de genoegens van de wereld en het eigen lichaam vond hij zeer aangenaam, en dat vindt hij nog steeds zo. Het was juist door die genoegens dat hij aan zijn partner steeds minder aandacht bestede.
Die partner staat nu dus achter in de coulissen van het bestaan van de mens.
Ze heeft vele malen geprobeerd om hem weer bij haar te krijgen, ze houdt zielsveel van hem zo mooi en toegewijd als hij vroeger was, maar ze wilde hem nooit dwingen, nee, liefde is haar naam en wezen, en liefde wilde ze ook dat haar partner zou kiezen. Met behulp van haar familie, haar vader met name, heeft ze gezocht naar een oplossing. Haar Vader heeft om die reden dit theater van het menselijk leven gebouwd. Hij heeft ook het script geschreven met haar in een rol, de hoofdrol zelfs, waarin ze elkaar kunnen terug vinden, mits de ziel het script maar wil lezen en volgen.
Daartoe is hij dan ook de regisseur, het is de enige manier om de ziel de kans te geven uit vrije wil weer voor de liefde, de geest in hem, te kiezen.
Aan de ene zijde trekt het lichaam en haar genoegens en trekt ook de wereld alle aandacht, aan de andere zijde hebben we de geest. De geest is de 'stille' rol die onder de regie van de ziel valt. De stille geest komt alleen voor in dit spel, of eigenlijk meer dit drama van geestelijke groei als de ziel haar in zijn regie aandacht wil geven.
De ziel heeft daartoe een script gekregen. Het script is het Woord dat liefde predikt. Helaas kan de ziel al regisserend besluiten dat script niet te willen lezen of het gelezen hebbende toch naast zich neer te leggen. Het script wordt vaak in het geheel niet door hem begrepen. Soms denkt de regisseur dat het via slinkse wegen misbruik van hem wil maken, soms denkt hij dat het een slecht geschreven fantasie is, soms ook laat hij zich adviseren door de wetenschappelijke wereld die beweert dat het script waardeloos is, een leugen, want de wetenschap is, zoals een intelligent mens toch wel weet, de waarheid.
Indien de ziel de liefde, d.i. de geest, geen aandacht geeft, omdat het script van liefde wordt afgewezen, blijft de geest noodgedwongen stil achter de coulissen van het bestaan, en wacht. Het is echter wel heel triest zo, want die geest is, en dat is volkomen onbekend aan de ziel, de voormalig partner van de ziel/regisseur. Niet dat ze hem heeft verlaten, nee, hij heeft haar verlaten. Dat lijkt vreemd, maar door het vele reizen naar het wereldse en alle aandacht vragende zaken aldaar, heeft de regisseur zijn partner steeds minder bezocht, vond haar ook veel minder interessant en is haar op den duur gewoonweg, soort van ... vergeten!
Nu dacht de regisseur daar niet zo bij na, want de genoegens van de wereld en het eigen lichaam vond hij zeer aangenaam, en dat vindt hij nog steeds zo. Het was juist door die genoegens dat hij aan zijn partner steeds minder aandacht bestede.
Die partner staat nu dus achter in de coulissen van het bestaan van de mens.
Ze heeft vele malen geprobeerd om hem weer bij haar te krijgen, ze houdt zielsveel van hem zo mooi en toegewijd als hij vroeger was, maar ze wilde hem nooit dwingen, nee, liefde is haar naam en wezen, en liefde wilde ze ook dat haar partner zou kiezen. Met behulp van haar familie, haar vader met name, heeft ze gezocht naar een oplossing. Haar Vader heeft om die reden dit theater van het menselijk leven gebouwd. Hij heeft ook het script geschreven met haar in een rol, de hoofdrol zelfs, waarin ze elkaar kunnen terug vinden, mits de ziel het script maar wil lezen en volgen.
Daartoe is hij dan ook de regisseur, het is de enige manier om de ziel de kans te geven uit vrije wil weer voor de liefde, de geest in hem, te kiezen.
201 - Geest en ziel |
25/05/17
|
Dat is het antwoord dat ik kreeg ingegeven n.a.v. een vraag ...
Overleg in je eigen hart hoe je dit kunt begrijpen en of je daarin bevestiging kunt vinden.
Lastig is het voor ons dat we in scheiding denken.
De Goddelijke geest is één en niet gescheiden. Alles wat Hij schept is in wezen nog steeds één met Hem. De scheiding die Hij creëert bij de schepping van geesten is een ogenschijnlijke, is een scheiding in het bewustzijn van de gecreëerde geesten uit Hem. Ze krijgen een bewustzijn dat ze zichzelf doet ervaren als een eigen entiteit.
Het is dus een bewustzijn-scheiding. En zolang er geen eigen vrije wil aan is toegevoegd is in eerste instantie die scheiding er eentje waarin de geesten zichzelf als deel van Zijn liefde herkennen, als deel van Hem. Ze zien alleen Hem in zichzelf. Hun bewustzijn bevestigd dat ze één zijn met Hem ook al zijn ze een zelfstandig waarnemend, denkend en voelend wezen. Ze juichen dankbaar van grote vreugde over Hem.
Maar dan komt de vrije wil erbij. En daartoe is het noodzakelijk dat de geesten Hem nu juist niet meer zien. Hem zien neemt de vrije wil weg. De vrije wil nl heeft de taak om uit eigen beweging te kiezen al of niet te willen zijn zoals de Geest Gods is nl Liefde. Daartoe is de overweldigende zichtbare aanwezigheid van Hem een hindernis, en die zou bewerken dat de geesten niet tot een vrije keuze zouden komen, ze zouden tot Liefde genoodzaakt zijn. Ze kunnen Hem niet zien, maar Hij is wel aanwezig nl in hun innerlijk, als een gevoel, een stem, een gewaarwording.
En ja, dan zijn er geesten die wat ze wel zien, nl zichzelf en het bewustzijn van zichzelf, voor zo geweldig houden dat ze zichzelf waardevoller vinden dan dat innerlijke gevoel dat liefde spreekt. Liefde is tegengesteld aan zelfzucht, want liefde maakt de ander even waardevol als jezelf, en zelfzucht maakt de ander nu juist minder waardevol als jezelf. Deze geesten wilden de liefde dan ook niet. De innerlijke Stem in hen werd overstemd door eigenbelang, en dat niet zo nu en dan maar permanent. Zo zeer zelfs dat het bewustzijn van deze geesten deze Stem letterlijk niet meer kon horen. Ze hadden zich er vanaf gesneden. Je kunt ook ook zeggen dat de warmte van de liefde was overgegaan in de kilte van de eigenliefde en daarmee tot vrijwel het absolute nulpunt was afgekoeld.
Oeps, zouden wij zeggen. Wat nu?
Oplossing.
God loste deze duistere geesten op in triljarden en triljarden partikeltjes, hoewel er in wezen er geen scheiding kan bestaan en dus was deze oplossing in feite slechts een bewustzijnsverstuiving was. Het bewustzijn bestaat uit intelligentie en die intelligentie kun je oplossen, verstuiven, versplinteren. De geest zelf niet want hoe verstuif je warmte? Warmte is altijd gebonden aan een voertuig zoals geestvonk is gebonden aan het voertuig van bewustzijn en intelligentie, gebonden aan haar eigen licht.
De geesten hadden hun liefde omgevormd tot eigenliefde, een afkoeling van de liefde tot in het extreme. Hun bewustzijn en intelligentie was daarmee een gefragmenteerde wolk van duisternis geworden. In een uiterste afkoeling bestaat er altijd nog warmte en het absolute nulpunt kan nooit worden bereikt. Dat is omdat de geest (warmte) niet van de stof (ziel, bewustzijn) kan worden gescheiden. Ze kan wel enorm afkoelen.
Zo is de ziel, het licht van de geestvonk, het denkende bewustzijn, de intelligentie, door eigen toedoen versnippert en verstoven in talloze partikeltjes. De warmte, dwz de liefdevonk, is in elk individueel partikeltje nog steeds aanwezig, maar tot vrijwel het absolute nulpunt afgekoeld, en dat als gevolg van de val der geesten, de val in eigenliefde en hoogmoed.
De Vader besloot om deze vervormde intelligentie-partikeltjes en haar kille geest van eigenliefde weer terug te voeren naar licht en leven. Daartoe echter werd haar tijdelijk (al was dat eonen lange tijd) de vrije wil ontnomen. Door de partikeltjes weer te laten evolueren werd in de materie de weg terug naar vrije keuze van liefde ingeslagen.
Elk atoom-groot partikeltje verbindt zich in een vorm met andere partikels maar stoot ook weer partikels af. Een proces van verbinden, tijdelijk bestaan en weer afscheiden dat bewerkt dat daardoor de partikels zich louteren. Ze gaan dan ook telkens steeds grotere verbindingen aan. De intelligentie, het bewustzijn keert na enorm veel fases in dit proces geleidelijk steeds meer terug totdat het einddoel voor de deur staat: de mens.
Bedenk dat de geest nog steeds één is, maar dat het bewustzijn/verstand zich had afgewend van haar eigen oorsprong, haar vonk, haar geest. De geest die daardoor is afgekoeld heeft gedurende het proces van partikel-evolutie een gedeeltelijk herstel doorgemaakt, niet volledig, want de vrije wil was haar ontnomen. Ze is als 'koude inhoud' van de partikeltjes dwz sterke neiging tot eigenliefde, mee gereisd in deze bewustzijn en intelligentie evolutie. Gedurende dit meereizen heeft ze een zware last ervaren, daar ze telkens in nieuwe vormen werd gedwongen, wat weliswaar perfect bij haar hoedanigheid van dat moment paste, maar waarbij ze geen keuze had dan zich te voegen.
Al naar gelang haar verzet of voegzaamheid volgde dan de verdere evolutie. En zo kwam ze aan in de laatste fase op het moment dat ze daar optimaal aan toe was. Ze werd als kiem in de nieuw aaneen gevoegde ziel (bewustzijn/intelligentie/licht) van een mens gelegd.
Die ziel is de herinnering aan alle voorafgaande stadia en fases ontnomen. De intelligentie is weer tot een geheel gevoegd en kan zich nu in de mens aan haar taak wijden van het wekken van haar geest en het zich mettertijd herenigen met haar geest. En terecht, want die geest van liefde had ze voorheen juist afgewezen. Daarmee was ze aan de geestelijke dood ten prooi gevallen. Nu krijgt ze de kans dit leven opnieuw te hervinden.
De ziel krijgt dus een taak, maar opnieuw in volkomen vrijheid. Haar verleden oefent geen dwang uit, want ze weet van niets, de zichtbaar aanwezigheid van de Liefde oefent geen dwang uit, want net als voorheen is die niet zichtbaar maar alleen innerlijk voelbaar, en dus is ze vrij, en krijgt ze op deze wijze haar vrije wil weer terug.
Herkansing.
Wat zal ze doen? Kiest ze voor liefde?
Zo ja, dan zal haar geest ontwaken en kan het proces van hereniging en wedergeboorte beginnen. Die geest is nog wel behept met de neigingen die ze in haar verre verleden door eigen toedoen al opliep. Die neigingen zijn natuurlijk al voor een groot deel verbeterd gedurende de gang door het gericht, maar restanten zitten er nog in. Indien de ziel in de jeugd niet flink duidelijk grenzen krijgt gesteld zal ze later door pittige zelfverloochening heen moeten gaan.
Hoe dan ook, de geest is nog niet geheel vrij van zelfzuchtige neigingen. Je zou kunnen zeggen dat ze nog niet op temperatuur is. En dus dient ze uit de vrije wil van de ziel te worden 'opgewarmd', dwz omvorming van de restanten van eigenliefde naar reine liefde. Indien de ziel het Woord Gods tot zich neemt, zorgt dat al voor een aardige opwarming, doordat het Woord weer liefde in de gedachten en het bewustzijn brengt. Dat is wat wordt bedoeld met dat 'de Vader in de Zoon' is, nl de Liefde is in het Woord.
Indien de wil van de ziel doorzet en het Woord gaat navolgen geeft ook dat weer extra opwarming, want liefde-daden brengen nog meer liefde in de mens en daarmee voedt zich de zich ontwikkelende geestvonk in de mens. Daden doen is het volgen van de woorden Gods, het volgen van de Zoon. Jezus zei ook: 'Volg Mij'.
Zie de geest-vonk wordt nu steeds warmer, liefdevoller, en dat is reiniging.
En dan komt de Vader zo dicht bij dat Hij een nieuwe vonk van Liefde, een vonk van HemZelf, die dus niet is vervuild met eigenliefde en zelfzucht, in het hart van de geest van de mens legt. Deze vonk is eveneens een kiem en wordt alleen gewekt door toenemende liefde in de mens. En vanaf het moment dat de mens uitsluitend en alleen de liefde (dus God) is toegewijd stroomt deze kiem in de gereinigde geestvonk van de mens uit.
Was de geest dus oorspronkelijk een geschapen geestvonk, nu is hij in liefde verenigd met God Zelf en dus een kind van Hem geworden.
Overleg in je eigen hart hoe je dit kunt begrijpen en of je daarin bevestiging kunt vinden.
Lastig is het voor ons dat we in scheiding denken.
De Goddelijke geest is één en niet gescheiden. Alles wat Hij schept is in wezen nog steeds één met Hem. De scheiding die Hij creëert bij de schepping van geesten is een ogenschijnlijke, is een scheiding in het bewustzijn van de gecreëerde geesten uit Hem. Ze krijgen een bewustzijn dat ze zichzelf doet ervaren als een eigen entiteit.
Het is dus een bewustzijn-scheiding. En zolang er geen eigen vrije wil aan is toegevoegd is in eerste instantie die scheiding er eentje waarin de geesten zichzelf als deel van Zijn liefde herkennen, als deel van Hem. Ze zien alleen Hem in zichzelf. Hun bewustzijn bevestigd dat ze één zijn met Hem ook al zijn ze een zelfstandig waarnemend, denkend en voelend wezen. Ze juichen dankbaar van grote vreugde over Hem.
Maar dan komt de vrije wil erbij. En daartoe is het noodzakelijk dat de geesten Hem nu juist niet meer zien. Hem zien neemt de vrije wil weg. De vrije wil nl heeft de taak om uit eigen beweging te kiezen al of niet te willen zijn zoals de Geest Gods is nl Liefde. Daartoe is de overweldigende zichtbare aanwezigheid van Hem een hindernis, en die zou bewerken dat de geesten niet tot een vrije keuze zouden komen, ze zouden tot Liefde genoodzaakt zijn. Ze kunnen Hem niet zien, maar Hij is wel aanwezig nl in hun innerlijk, als een gevoel, een stem, een gewaarwording.
En ja, dan zijn er geesten die wat ze wel zien, nl zichzelf en het bewustzijn van zichzelf, voor zo geweldig houden dat ze zichzelf waardevoller vinden dan dat innerlijke gevoel dat liefde spreekt. Liefde is tegengesteld aan zelfzucht, want liefde maakt de ander even waardevol als jezelf, en zelfzucht maakt de ander nu juist minder waardevol als jezelf. Deze geesten wilden de liefde dan ook niet. De innerlijke Stem in hen werd overstemd door eigenbelang, en dat niet zo nu en dan maar permanent. Zo zeer zelfs dat het bewustzijn van deze geesten deze Stem letterlijk niet meer kon horen. Ze hadden zich er vanaf gesneden. Je kunt ook ook zeggen dat de warmte van de liefde was overgegaan in de kilte van de eigenliefde en daarmee tot vrijwel het absolute nulpunt was afgekoeld.
Oeps, zouden wij zeggen. Wat nu?
Oplossing.
God loste deze duistere geesten op in triljarden en triljarden partikeltjes, hoewel er in wezen er geen scheiding kan bestaan en dus was deze oplossing in feite slechts een bewustzijnsverstuiving was. Het bewustzijn bestaat uit intelligentie en die intelligentie kun je oplossen, verstuiven, versplinteren. De geest zelf niet want hoe verstuif je warmte? Warmte is altijd gebonden aan een voertuig zoals geestvonk is gebonden aan het voertuig van bewustzijn en intelligentie, gebonden aan haar eigen licht.
De geesten hadden hun liefde omgevormd tot eigenliefde, een afkoeling van de liefde tot in het extreme. Hun bewustzijn en intelligentie was daarmee een gefragmenteerde wolk van duisternis geworden. In een uiterste afkoeling bestaat er altijd nog warmte en het absolute nulpunt kan nooit worden bereikt. Dat is omdat de geest (warmte) niet van de stof (ziel, bewustzijn) kan worden gescheiden. Ze kan wel enorm afkoelen.
Zo is de ziel, het licht van de geestvonk, het denkende bewustzijn, de intelligentie, door eigen toedoen versnippert en verstoven in talloze partikeltjes. De warmte, dwz de liefdevonk, is in elk individueel partikeltje nog steeds aanwezig, maar tot vrijwel het absolute nulpunt afgekoeld, en dat als gevolg van de val der geesten, de val in eigenliefde en hoogmoed.
De Vader besloot om deze vervormde intelligentie-partikeltjes en haar kille geest van eigenliefde weer terug te voeren naar licht en leven. Daartoe echter werd haar tijdelijk (al was dat eonen lange tijd) de vrije wil ontnomen. Door de partikeltjes weer te laten evolueren werd in de materie de weg terug naar vrije keuze van liefde ingeslagen.
Elk atoom-groot partikeltje verbindt zich in een vorm met andere partikels maar stoot ook weer partikels af. Een proces van verbinden, tijdelijk bestaan en weer afscheiden dat bewerkt dat daardoor de partikels zich louteren. Ze gaan dan ook telkens steeds grotere verbindingen aan. De intelligentie, het bewustzijn keert na enorm veel fases in dit proces geleidelijk steeds meer terug totdat het einddoel voor de deur staat: de mens.
Bedenk dat de geest nog steeds één is, maar dat het bewustzijn/verstand zich had afgewend van haar eigen oorsprong, haar vonk, haar geest. De geest die daardoor is afgekoeld heeft gedurende het proces van partikel-evolutie een gedeeltelijk herstel doorgemaakt, niet volledig, want de vrije wil was haar ontnomen. Ze is als 'koude inhoud' van de partikeltjes dwz sterke neiging tot eigenliefde, mee gereisd in deze bewustzijn en intelligentie evolutie. Gedurende dit meereizen heeft ze een zware last ervaren, daar ze telkens in nieuwe vormen werd gedwongen, wat weliswaar perfect bij haar hoedanigheid van dat moment paste, maar waarbij ze geen keuze had dan zich te voegen.
Al naar gelang haar verzet of voegzaamheid volgde dan de verdere evolutie. En zo kwam ze aan in de laatste fase op het moment dat ze daar optimaal aan toe was. Ze werd als kiem in de nieuw aaneen gevoegde ziel (bewustzijn/intelligentie/licht) van een mens gelegd.
Die ziel is de herinnering aan alle voorafgaande stadia en fases ontnomen. De intelligentie is weer tot een geheel gevoegd en kan zich nu in de mens aan haar taak wijden van het wekken van haar geest en het zich mettertijd herenigen met haar geest. En terecht, want die geest van liefde had ze voorheen juist afgewezen. Daarmee was ze aan de geestelijke dood ten prooi gevallen. Nu krijgt ze de kans dit leven opnieuw te hervinden.
De ziel krijgt dus een taak, maar opnieuw in volkomen vrijheid. Haar verleden oefent geen dwang uit, want ze weet van niets, de zichtbaar aanwezigheid van de Liefde oefent geen dwang uit, want net als voorheen is die niet zichtbaar maar alleen innerlijk voelbaar, en dus is ze vrij, en krijgt ze op deze wijze haar vrije wil weer terug.
Herkansing.
Wat zal ze doen? Kiest ze voor liefde?
Zo ja, dan zal haar geest ontwaken en kan het proces van hereniging en wedergeboorte beginnen. Die geest is nog wel behept met de neigingen die ze in haar verre verleden door eigen toedoen al opliep. Die neigingen zijn natuurlijk al voor een groot deel verbeterd gedurende de gang door het gericht, maar restanten zitten er nog in. Indien de ziel in de jeugd niet flink duidelijk grenzen krijgt gesteld zal ze later door pittige zelfverloochening heen moeten gaan.
Hoe dan ook, de geest is nog niet geheel vrij van zelfzuchtige neigingen. Je zou kunnen zeggen dat ze nog niet op temperatuur is. En dus dient ze uit de vrije wil van de ziel te worden 'opgewarmd', dwz omvorming van de restanten van eigenliefde naar reine liefde. Indien de ziel het Woord Gods tot zich neemt, zorgt dat al voor een aardige opwarming, doordat het Woord weer liefde in de gedachten en het bewustzijn brengt. Dat is wat wordt bedoeld met dat 'de Vader in de Zoon' is, nl de Liefde is in het Woord.
Indien de wil van de ziel doorzet en het Woord gaat navolgen geeft ook dat weer extra opwarming, want liefde-daden brengen nog meer liefde in de mens en daarmee voedt zich de zich ontwikkelende geestvonk in de mens. Daden doen is het volgen van de woorden Gods, het volgen van de Zoon. Jezus zei ook: 'Volg Mij'.
Zie de geest-vonk wordt nu steeds warmer, liefdevoller, en dat is reiniging.
En dan komt de Vader zo dicht bij dat Hij een nieuwe vonk van Liefde, een vonk van HemZelf, die dus niet is vervuild met eigenliefde en zelfzucht, in het hart van de geest van de mens legt. Deze vonk is eveneens een kiem en wordt alleen gewekt door toenemende liefde in de mens. En vanaf het moment dat de mens uitsluitend en alleen de liefde (dus God) is toegewijd stroomt deze kiem in de gereinigde geestvonk van de mens uit.
Was de geest dus oorspronkelijk een geschapen geestvonk, nu is hij in liefde verenigd met God Zelf en dus een kind van Hem geworden.
202 - Zelf in de hand. |
23/05/17
|
'Mijn lieve kinderen, jullie hebben het zelf in de hand. Jullie hebben zelf in de hand hoe jullie met het leven dat jullie is gegeven omgaan. Zoals jullie met het leven omgaan, zo zal het leven zich ook aan jullie aandienen.
Ieder van jullie is vrij in hoe jullie willen zijn. Ik heb alles zo ingericht dat het jullie zal helpen en ondersteunen in het vinden van het besef hoe goed de liefde is. De zachtmoedige zal zachtmoedigheid ervaren. De vriendelijke zal vriendelijkheid ervaren. De liefdevolle zal liefde ervaren. Dat kan niet anders. Ik bedoel daarmee dat jullie het in jezelf zullen ervaren. De wereld om je heen zal bij tijden best wel tonen dat velen die liefde, die vriendelijkheid of zachtmoedigheid nog niet ervaren. Jullie echter hebben, waar het jullie eigen leven betreft, het zelf in de hand.
Wees liefdevol. Het is voor de liefdeloze een onvermijdelijke consequentie dat hij geen liefde ervaart. Wees deemoedig. Het is voor de 'deemoed-loze' onvermijdelijk dat hij geen deemoed ervaart. Wees barmhartig en jullie zullen barmhartigheid ervaren. Wees geduldig en begripsvol en jullie zullen het ervaren.
Mopper niet op hen die nog weinig liefde en zachtmoedigheid geven, want het is een zwaar leven dat ze leven om het zo zonder liefde te ervaren. Verwijt het ze niet. Door te mopperen en te verwijten tonen jullie dat jullie eveneens nog geen overvloed aan deemoed en liefde bezitten. Bovendien bevestigen jullie daarmee de misleiding in de ander die hem of haar doet denken dat er geen liefde is.
Ik ben Zelf de liefde. Wie de liefde wil doen die zal Mij ervaren. Ik zal Mij openbaren aan hen die Mij, de Liefde, willen leven in woord en daad.
Amen.'
Ieder van jullie is vrij in hoe jullie willen zijn. Ik heb alles zo ingericht dat het jullie zal helpen en ondersteunen in het vinden van het besef hoe goed de liefde is. De zachtmoedige zal zachtmoedigheid ervaren. De vriendelijke zal vriendelijkheid ervaren. De liefdevolle zal liefde ervaren. Dat kan niet anders. Ik bedoel daarmee dat jullie het in jezelf zullen ervaren. De wereld om je heen zal bij tijden best wel tonen dat velen die liefde, die vriendelijkheid of zachtmoedigheid nog niet ervaren. Jullie echter hebben, waar het jullie eigen leven betreft, het zelf in de hand.
Wees liefdevol. Het is voor de liefdeloze een onvermijdelijke consequentie dat hij geen liefde ervaart. Wees deemoedig. Het is voor de 'deemoed-loze' onvermijdelijk dat hij geen deemoed ervaart. Wees barmhartig en jullie zullen barmhartigheid ervaren. Wees geduldig en begripsvol en jullie zullen het ervaren.
Mopper niet op hen die nog weinig liefde en zachtmoedigheid geven, want het is een zwaar leven dat ze leven om het zo zonder liefde te ervaren. Verwijt het ze niet. Door te mopperen en te verwijten tonen jullie dat jullie eveneens nog geen overvloed aan deemoed en liefde bezitten. Bovendien bevestigen jullie daarmee de misleiding in de ander die hem of haar doet denken dat er geen liefde is.
Ik ben Zelf de liefde. Wie de liefde wil doen die zal Mij ervaren. Ik zal Mij openbaren aan hen die Mij, de Liefde, willen leven in woord en daad.
Amen.'
203 -Bekering |
12/05/17
|
Een lastig woord, besmet met de eeuwen van voorheen waarin het werd misbruikt om de mens te brengen tot aanvaarding van misleidingen.
In eenvoudige woorden van nu kunnen we beter spreken over verandering van hart. Het hart van de meeste mensen is gedompeld in zelfzucht. 'Hart' staat voor liefde. Dus de liefde van velen is gedompeld in zelfzucht. Zelfzucht die zich uit in het zoeken naar het eigen genot. Dat genot kan bestaan uit fysiek genot, maar ook uit mentaal genot zoals het verkrijgen aanzien en positie, macht, vermaak, het eigen gelijk e.d.
De beoogde verandering is het uit vrije keuze volgen van een andere impuls nl de liefde voor de ander, het welzijn van de ander en het welbevinden van de ander. Dat betekent niet het eigen welzijn negeren en verachten want zelfs schaatsen die je niet gebruikt zet je weg in het vet, oftewel je verzorgt ze zodat ze in de volgende winter nog goed bruikbaar zullen zijn. En ook schoenen poets je zodat ze langer mee gaan.
Evenzo het eigen bestaan. Verzorg jezelf goed, let op je welzijn en welbevinden, respecteer je eigen waarde. Niemand, inclusief jijzelf, is meer of minder dan een ander. Die eigenwaarde echter vervuilen met hebzucht, hoogmoed en heerszucht is er de oorzaak van dat de verandering van hart erg moeilijk is te bereiken, zeker in het besef dat die verandering uit eigen motieven, eigen keuze, eigen beweging in gang moet worden gezet. Niemand kan dat voor je doen.
Succes.
In eenvoudige woorden van nu kunnen we beter spreken over verandering van hart. Het hart van de meeste mensen is gedompeld in zelfzucht. 'Hart' staat voor liefde. Dus de liefde van velen is gedompeld in zelfzucht. Zelfzucht die zich uit in het zoeken naar het eigen genot. Dat genot kan bestaan uit fysiek genot, maar ook uit mentaal genot zoals het verkrijgen aanzien en positie, macht, vermaak, het eigen gelijk e.d.
De beoogde verandering is het uit vrije keuze volgen van een andere impuls nl de liefde voor de ander, het welzijn van de ander en het welbevinden van de ander. Dat betekent niet het eigen welzijn negeren en verachten want zelfs schaatsen die je niet gebruikt zet je weg in het vet, oftewel je verzorgt ze zodat ze in de volgende winter nog goed bruikbaar zullen zijn. En ook schoenen poets je zodat ze langer mee gaan.
Evenzo het eigen bestaan. Verzorg jezelf goed, let op je welzijn en welbevinden, respecteer je eigen waarde. Niemand, inclusief jijzelf, is meer of minder dan een ander. Die eigenwaarde echter vervuilen met hebzucht, hoogmoed en heerszucht is er de oorzaak van dat de verandering van hart erg moeilijk is te bereiken, zeker in het besef dat die verandering uit eigen motieven, eigen keuze, eigen beweging in gang moet worden gezet. Niemand kan dat voor je doen.
Succes.
|
.
|
12/05/17
|
Gods wil
Zijn wil is: heb lief.
Je zou kunnen zeggen dat Zijn wil is dat wij iets gaan willen, nl liefde doen.
Velen denken dat als Hij iets wil en Hij is almachtig, nou, dan moet het toch ook zo gebeuren. En inderdaad, Zijn wil geschiede.
Omdat Zijn wil is dat wij liefde gaan willen zal Hij echter nooit Zijn zin kunnen doordrijven door het te af te dwingen. Als we nl worden gedwongen, dan is het niet meer onze wil maar bv onze angst voor repressie die ons gedrag bepaald.
Hij forceert Zijn wil dus niet in ons. Dientengevolge kunnen we dus tegen Zijn wil in handelen en doen dat dan ook voortdurend. Er wordt liefdeloos gedrag gedaan omdat het kan. Liefdeloos gedrag brengt automatisch veel ellende in de wereld, want dat is het karakter van liefdeloos gedrag.
Wij kijken naar die ellende en vragen: Hoe kan God dat toelaten? In feite is de vraag: Hoe kan God toelaten dat wij er zo'n bende van maken. En het antwoord is: Opdat we vrij zullen kunnen kiezen om lief te hebben.
De ellende is een gevolg van ons gedrag.
Kies liefde!
Je zou kunnen zeggen dat Zijn wil is dat wij iets gaan willen, nl liefde doen.
Velen denken dat als Hij iets wil en Hij is almachtig, nou, dan moet het toch ook zo gebeuren. En inderdaad, Zijn wil geschiede.
Omdat Zijn wil is dat wij liefde gaan willen zal Hij echter nooit Zijn zin kunnen doordrijven door het te af te dwingen. Als we nl worden gedwongen, dan is het niet meer onze wil maar bv onze angst voor repressie die ons gedrag bepaald.
Hij forceert Zijn wil dus niet in ons. Dientengevolge kunnen we dus tegen Zijn wil in handelen en doen dat dan ook voortdurend. Er wordt liefdeloos gedrag gedaan omdat het kan. Liefdeloos gedrag brengt automatisch veel ellende in de wereld, want dat is het karakter van liefdeloos gedrag.
Wij kijken naar die ellende en vragen: Hoe kan God dat toelaten? In feite is de vraag: Hoe kan God toelaten dat wij er zo'n bende van maken. En het antwoord is: Opdat we vrij zullen kunnen kiezen om lief te hebben.
De ellende is een gevolg van ons gedrag.
Kies liefde!
205 - Liefdebijstand |
11/05/17
|
Als je onrecht wordt aangedaan dan kan het zijn dat je juridische bijstand aanvraagt. Die bijstand is nodig omdat je beseft dat jouw kennis van recht en wetgeving tekort schiet. Indien je echter zelf een studie rechten achter de rug hebt, dan zul je wellicht geen bijstand vragen omdat je meent het zelf wel te kunnen oplossen.
God is een en al liefde. Hij wil dan ook liefde bijstand geven aan elk mens. Dan moet er wel behoefte aan zijn. Hij wil troosten, koesteren, ondersteunen, raad geven, kortom alles om ons gelukkig te doen zijn. Wij echter hebben die troost, die koestering en ondersteuning niet nodig indien we denken het zelf wel te kunnen.
Net zoals je bij een jurist geen medische hulp kunt krijgen, want daarvoor is hij niet, zo kun je bij God ook niets anders krijgen dan liefde. Indien je dat niet nodig hebt, zul je Hem ook nooit ontmoeten. Hij kan jou ook niet van Zijn bestaan bewust maken, want het sluit simpelweg niet bij je wensen en gedachten aan.
Maar mocht je ooit een leegte voelen, diep in jezelf, besef dan dat die leegte er op wacht om te worden opgevuld met Hem en Zijn overgrote liefde.
God is een en al liefde. Hij wil dan ook liefde bijstand geven aan elk mens. Dan moet er wel behoefte aan zijn. Hij wil troosten, koesteren, ondersteunen, raad geven, kortom alles om ons gelukkig te doen zijn. Wij echter hebben die troost, die koestering en ondersteuning niet nodig indien we denken het zelf wel te kunnen.
Net zoals je bij een jurist geen medische hulp kunt krijgen, want daarvoor is hij niet, zo kun je bij God ook niets anders krijgen dan liefde. Indien je dat niet nodig hebt, zul je Hem ook nooit ontmoeten. Hij kan jou ook niet van Zijn bestaan bewust maken, want het sluit simpelweg niet bij je wensen en gedachten aan.
Maar mocht je ooit een leegte voelen, diep in jezelf, besef dan dat die leegte er op wacht om te worden opgevuld met Hem en Zijn overgrote liefde.
206 - Emoties |
09/05/17
|
'Mijn lieve kinderen,
Emoties zoals angst, woede, schaamte, e.d. zijn allemaal gevolgen van de liefde die een mens heeft. Zo is bv angst een gevoel dat volgt op de te grote liefde voor zichzelf en de hoogmoed te denken dat er geen God is die voor je zorgt, maar dat je zelf verantwoordelijk bent voor het welslagen van je daden. Let wel, voor het slagen ervan, en hier wordt niet gezegd dat je niet verantwoordelijk bent voor de keuzes die je maakt en het gedrag waarin die keuzes worden uitgedrukt.
Woede is een gevolg van de liefde en hoogmoed t.a.v. de wereldse status en positie die je denkt in te moeten nemen. Indien een ander die status niet honoreert dan is woede het gevolg. Schaamte volgt op de liefde voor jezelf die je er toe brengt de juiste achting van anderen te willen ontvangen, maar er niet toe in staat zijn die achting te bewerken, en dus de pijn indien die achting niet wordt verkregen, maar juist minachting.
Begrijp Mij goed, noch zelfbehoud, noch zelfrespect zijn verwerpelijk. Ze hebben een functie. Ze zorgen ervoor dat de mens de voorwaarden om geestelijke te leven en te groeien in zich draagt. Echter, deze middelen tot einddoel verheffen is buiten de orde van liefde voor de naaste treden. Bovendien raakt men daarmee ook het geloof en het vertrouwen op Mij en Mijn liefdevolle voorzienigheid kwijt.
Alles, en dus ook elke emotie, vindt zijn grondoorzaak in jullie omgang met liefde. De overdreven liefde voor zichzelf roept onontkoombaar onaangename emoties op, zowel bij zichzelf als bij de ander.
Jullie zijn gevormd uit liefde en tot liefde. Het is de zuurstof van jullie geestelijk bestaan. Wie te weinig zuurstof binnen krijgt, krijgt als gevolg daarvan ogenblikkelijk allerlei klachten. Benauwdheid, duizeligheid, zwakte etc. zijn een gevolg van zuurstofgebrek. Zo zijn allerlei emoties zoals genoemde woede, angst en schaamte een gevolg van gebrek aan liefde.
Amen'
Emoties zoals angst, woede, schaamte, e.d. zijn allemaal gevolgen van de liefde die een mens heeft. Zo is bv angst een gevoel dat volgt op de te grote liefde voor zichzelf en de hoogmoed te denken dat er geen God is die voor je zorgt, maar dat je zelf verantwoordelijk bent voor het welslagen van je daden. Let wel, voor het slagen ervan, en hier wordt niet gezegd dat je niet verantwoordelijk bent voor de keuzes die je maakt en het gedrag waarin die keuzes worden uitgedrukt.
Woede is een gevolg van de liefde en hoogmoed t.a.v. de wereldse status en positie die je denkt in te moeten nemen. Indien een ander die status niet honoreert dan is woede het gevolg. Schaamte volgt op de liefde voor jezelf die je er toe brengt de juiste achting van anderen te willen ontvangen, maar er niet toe in staat zijn die achting te bewerken, en dus de pijn indien die achting niet wordt verkregen, maar juist minachting.
Begrijp Mij goed, noch zelfbehoud, noch zelfrespect zijn verwerpelijk. Ze hebben een functie. Ze zorgen ervoor dat de mens de voorwaarden om geestelijke te leven en te groeien in zich draagt. Echter, deze middelen tot einddoel verheffen is buiten de orde van liefde voor de naaste treden. Bovendien raakt men daarmee ook het geloof en het vertrouwen op Mij en Mijn liefdevolle voorzienigheid kwijt.
Alles, en dus ook elke emotie, vindt zijn grondoorzaak in jullie omgang met liefde. De overdreven liefde voor zichzelf roept onontkoombaar onaangename emoties op, zowel bij zichzelf als bij de ander.
Jullie zijn gevormd uit liefde en tot liefde. Het is de zuurstof van jullie geestelijk bestaan. Wie te weinig zuurstof binnen krijgt, krijgt als gevolg daarvan ogenblikkelijk allerlei klachten. Benauwdheid, duizeligheid, zwakte etc. zijn een gevolg van zuurstofgebrek. Zo zijn allerlei emoties zoals genoemde woede, angst en schaamte een gevolg van gebrek aan liefde.
Amen'
207 - Vrijheid |
01/05/17
|
'Mijn lieve kinderen,
Jullie hebben de mond vol van vrijheid. Wie niet in staat is om liefde te kiezen, die is niet vrij. Neem bij jezelf de proef op de som. Indien zich verleidelijkheden aandienen, ben je dan in staat omwille van de liefde, dus in het belang van je naaste, er voor te kiezen geen gehoor te geven aan die verleidingen?
Het lijkt alsof de vrijheid om maar te doen waar je zin in hebt echte vrijheid is. Dat, mijn kinderen, is de vrijheid die de boze je geeft. En in feite is het gebondenheid nl gebonden aan het volgen van zelfzuchtige en wereldse genoegens.
Vrijheid is niet het kunnen handelen zonder uiterlijke dwang. Vrijheid is het kunnen handelen vanuit zelfsturing. Dat moge vreemd klinken, het is werkelijk zo. En die vrijheid krijg je van Mij. Denk er over na wat de liefde ingeeft om te doen en vraag Mij vervolgens om je de vrijheid en de kracht te geven het dan ook zo te doen.
Amen'
Jullie hebben de mond vol van vrijheid. Wie niet in staat is om liefde te kiezen, die is niet vrij. Neem bij jezelf de proef op de som. Indien zich verleidelijkheden aandienen, ben je dan in staat omwille van de liefde, dus in het belang van je naaste, er voor te kiezen geen gehoor te geven aan die verleidingen?
Het lijkt alsof de vrijheid om maar te doen waar je zin in hebt echte vrijheid is. Dat, mijn kinderen, is de vrijheid die de boze je geeft. En in feite is het gebondenheid nl gebonden aan het volgen van zelfzuchtige en wereldse genoegens.
Vrijheid is niet het kunnen handelen zonder uiterlijke dwang. Vrijheid is het kunnen handelen vanuit zelfsturing. Dat moge vreemd klinken, het is werkelijk zo. En die vrijheid krijg je van Mij. Denk er over na wat de liefde ingeeft om te doen en vraag Mij vervolgens om je de vrijheid en de kracht te geven het dan ook zo te doen.
Amen'
208 - Shén jiúshi ài |
28/04/17
|
Tenzij u Chinees spreekt weet u echt niet wat de betekenis is.
U hoort de woorden, kunt ze zelfs herhalen als u het even zou proberen. Maar de betekenis, de inhoud van de woorden is u vreemd.
Dat geldt precies zo voor het Woord Gods indien u de geest van liefde niet in u draagt. U kunt het uitspreken maar de geestelijke betekenis is u vreemd.
Nu kunt u in bv Google translate wel opzoeken wat de betekenis is. Shén jiúshi ài betekent 'God is liefde'.
Zie, precies zo werkt de zuivere liefde in het hart van de mens, het openbaart de innerlijke betekenis. Het is een soort innerlijke 'spirit-translate'. Liefde is een gevoel. Een gevoel is geen taal. Daarom gebruikt de liefde beelden, het is een beelden taal waarin de liefde zich uitdrukt.
Diezelfde beeldentaal wordt ook in de geestelijke geschriften zoals de bijbel gesproken. Dat kan ook niet anders want God Zèlf is die Geest, die Liefde. De oude Egyptische Hiëroglyfen zijn eveneens een beeldentaal en je kunt er aan zien dat men in die tijd nog dichter bij het geestelijk besef van liefde stond dan tegenwoordig.
In de bijbel staat ogenschijnlijk gewoon klare taal. En de betekenis die men er over het algemeen aan hecht is de natuurlijke betekenis. Het woord 'dag' betekent dan precies dat, dag. Geestelijk echter, let wel geestelijk wil zeggen vanuit de liefde, is 'dag' het bewustzijn van het goede van de liefde. Er gaat ons dan een licht op, het wordt dag.
We gaan beseffen hoe goed de liefde is.
Shén jiúshi ài.
U hoort de woorden, kunt ze zelfs herhalen als u het even zou proberen. Maar de betekenis, de inhoud van de woorden is u vreemd.
Dat geldt precies zo voor het Woord Gods indien u de geest van liefde niet in u draagt. U kunt het uitspreken maar de geestelijke betekenis is u vreemd.
Nu kunt u in bv Google translate wel opzoeken wat de betekenis is. Shén jiúshi ài betekent 'God is liefde'.
Zie, precies zo werkt de zuivere liefde in het hart van de mens, het openbaart de innerlijke betekenis. Het is een soort innerlijke 'spirit-translate'. Liefde is een gevoel. Een gevoel is geen taal. Daarom gebruikt de liefde beelden, het is een beelden taal waarin de liefde zich uitdrukt.
Diezelfde beeldentaal wordt ook in de geestelijke geschriften zoals de bijbel gesproken. Dat kan ook niet anders want God Zèlf is die Geest, die Liefde. De oude Egyptische Hiëroglyfen zijn eveneens een beeldentaal en je kunt er aan zien dat men in die tijd nog dichter bij het geestelijk besef van liefde stond dan tegenwoordig.
In de bijbel staat ogenschijnlijk gewoon klare taal. En de betekenis die men er over het algemeen aan hecht is de natuurlijke betekenis. Het woord 'dag' betekent dan precies dat, dag. Geestelijk echter, let wel geestelijk wil zeggen vanuit de liefde, is 'dag' het bewustzijn van het goede van de liefde. Er gaat ons dan een licht op, het wordt dag.
We gaan beseffen hoe goed de liefde is.
Shén jiúshi ài.
209 - Koning |
24/04/17
|
Zie, het wekken van de geest, de innerlijke mens, gaat als volgt:
De hedendaagse mens krijgt eerst een vat.
Dat vat zijn de termen, woorden, die slechts een uiterlijke betekenis dragen. Zie een echt vat is ook slechts een uiterlijke vorm. Dat vat van termen en woorden wordt vervolgens gevuld met innerlijke betekenis vanuit het hemelse door het geestelijke. Maar alleen als de mens dat wil!!
Dus ieder mens heeft termen in zijn geheugen. De een meer, de ander minder, dat maakt niets uit. Ieder mens kent daar de uiterlijke betekenis bij, zeg maar de 'woordenboek betekenis'. En alleen zij die dat willen krijgen de innerlijke betekenis. Die innerlijke betekenis vloeit in vanuit de Liefde dwz men wordt zich er van bewust door liefde. Door de liefde in het hart als uitgangspunt te nemen dringt langzaamaan het bewustzijn van die liefde door in alle termen en woorden in de mens.
Voorbeeld:
Koning. Dat woord als vat betekent uiterlijk: de titel voor de mens die de regeerder is, de vorst of monarch die de hoogste macht van een volk draagt. (Al is dat bij onze koning niet meer het geval). Nu, indien we deze term 'koning' vanuit liefde benaderen dan beseffen we dat het betekent o.m.: het heersende principe in de mens, dat wat de mens regeert is de liefde. Alle andere gedachten, begrippen en verlangens (het volk) kennen deze liefde de hoogste macht toe, dwz willen zich laten richten door die liefde.
Het is in dit geval tekenend dat onze koning tot een decoratie zonder enige macht is geworden. Want in onze maatschappij is de liefde eveneens tot decoratie zonder enige werkelijke macht over onze motieven en gedrag geworden.
De hedendaagse mens krijgt eerst een vat.
Dat vat zijn de termen, woorden, die slechts een uiterlijke betekenis dragen. Zie een echt vat is ook slechts een uiterlijke vorm. Dat vat van termen en woorden wordt vervolgens gevuld met innerlijke betekenis vanuit het hemelse door het geestelijke. Maar alleen als de mens dat wil!!
Dus ieder mens heeft termen in zijn geheugen. De een meer, de ander minder, dat maakt niets uit. Ieder mens kent daar de uiterlijke betekenis bij, zeg maar de 'woordenboek betekenis'. En alleen zij die dat willen krijgen de innerlijke betekenis. Die innerlijke betekenis vloeit in vanuit de Liefde dwz men wordt zich er van bewust door liefde. Door de liefde in het hart als uitgangspunt te nemen dringt langzaamaan het bewustzijn van die liefde door in alle termen en woorden in de mens.
Voorbeeld:
Koning. Dat woord als vat betekent uiterlijk: de titel voor de mens die de regeerder is, de vorst of monarch die de hoogste macht van een volk draagt. (Al is dat bij onze koning niet meer het geval). Nu, indien we deze term 'koning' vanuit liefde benaderen dan beseffen we dat het betekent o.m.: het heersende principe in de mens, dat wat de mens regeert is de liefde. Alle andere gedachten, begrippen en verlangens (het volk) kennen deze liefde de hoogste macht toe, dwz willen zich laten richten door die liefde.
Het is in dit geval tekenend dat onze koning tot een decoratie zonder enige macht is geworden. Want in onze maatschappij is de liefde eveneens tot decoratie zonder enige werkelijke macht over onze motieven en gedrag geworden.
210 - Gelijkenis |
19/04/17
|
Er leefde een eeuw of wat geleden ergens in Frankrijk een man in eenvoudige omstandigheden, die zich bezig hield met het ondersteunen van hen die het niet zo breed hadden. Op een dag vond hij een weeskind dat ziek en uitgemergeld in een hoekje zat. Hij besloot het op te nemen en deed zijn best het weer gezond te krijgen. Dankzij zijn kennis van kruiden en zijn onvermoeibare inzet knapte de jongen na verloop van tijd weer behoorlijk op.
Zijn hart ging met de dag meer uit naar dit kind, maar hij begreep dat zijn liefde niet zo maar kon worden gegeven. De man besefte dat dit kind door zijn slechte ervaringen ook innerlijk nog veel wonden en pijn had. Hij besloot de jongen een strakke maar rechtvaardige opvoeding te geven en op die manier structuur en zekerheid te bieden. Het vertrouwen zou dan op den duur vanzelf volgen dacht hij.
Op een dag stal de jongen een pastei uit de keuken. De man riep hem ter verantwoording en zei dat die pastei was geweest voor een arm gezin dat al twee dagen niets te eten had gehad, en dat nu honger moest lijden. De jongen kreeg, om ervan te leren, eveneens twee dagen geen eten omdat zijn eten nu naar het arme gezin zou gaan.
Wat de jongen niet wist was dat de man besloten had om dan zelf ook niet te eten en zijn voedsel aan deze armen te geven. En zo handelde de man voortdurend, elke maatregel die hij nam om de jongen te helpen vertrouwen en innerlijk herstel te krijgen, legde hij zichzelf ook op.
Jaren later pas kreeg de jongen dat door, en hij kreeg de man die hij zijn vader was gaan noemen zeer lief. Toen ook brak het moment aan dat de man zijn zo lang getemperde liefde voor deze jongen vrijer kon uiten.
Zie, wij zijn de jongen. Onze ziel en geest zijn uitgemergeld en gewond. We worden liefdevol opgenomen door Hem die ons in ons hoekje van geestelijke ellende en armoede ziet zitten. Hij geeft ons voedsel voor ziel en geest, streng maar rechtvaardig, wetende dat Hij Zijn liefde niet zo maar onverhuld aan ons kwijt kan.
Wij herkennen Zijn liefde dan ook niet en beseffen al helemaal niet dat het leed wat ons overkomt Hem evenzo overkomt. Hij lijdt mee en gebruikt dat leed om ons en anderen goed te doen. We zien het niet, geloven het niet en kunnen ons gewoon niet voorstellen hoe dat in vredesnaam mogelijk zou moeten zijn.
Pas als we dat gaan herkennen zullen we Hem ook als Vader herkennen en Hem lief hebben. En Hij zal dan Zijn liefde onverhuld en met grote vreugde aan ons kunnen tonen.
Zijn hart ging met de dag meer uit naar dit kind, maar hij begreep dat zijn liefde niet zo maar kon worden gegeven. De man besefte dat dit kind door zijn slechte ervaringen ook innerlijk nog veel wonden en pijn had. Hij besloot de jongen een strakke maar rechtvaardige opvoeding te geven en op die manier structuur en zekerheid te bieden. Het vertrouwen zou dan op den duur vanzelf volgen dacht hij.
Op een dag stal de jongen een pastei uit de keuken. De man riep hem ter verantwoording en zei dat die pastei was geweest voor een arm gezin dat al twee dagen niets te eten had gehad, en dat nu honger moest lijden. De jongen kreeg, om ervan te leren, eveneens twee dagen geen eten omdat zijn eten nu naar het arme gezin zou gaan.
Wat de jongen niet wist was dat de man besloten had om dan zelf ook niet te eten en zijn voedsel aan deze armen te geven. En zo handelde de man voortdurend, elke maatregel die hij nam om de jongen te helpen vertrouwen en innerlijk herstel te krijgen, legde hij zichzelf ook op.
Jaren later pas kreeg de jongen dat door, en hij kreeg de man die hij zijn vader was gaan noemen zeer lief. Toen ook brak het moment aan dat de man zijn zo lang getemperde liefde voor deze jongen vrijer kon uiten.
Zie, wij zijn de jongen. Onze ziel en geest zijn uitgemergeld en gewond. We worden liefdevol opgenomen door Hem die ons in ons hoekje van geestelijke ellende en armoede ziet zitten. Hij geeft ons voedsel voor ziel en geest, streng maar rechtvaardig, wetende dat Hij Zijn liefde niet zo maar onverhuld aan ons kwijt kan.
Wij herkennen Zijn liefde dan ook niet en beseffen al helemaal niet dat het leed wat ons overkomt Hem evenzo overkomt. Hij lijdt mee en gebruikt dat leed om ons en anderen goed te doen. We zien het niet, geloven het niet en kunnen ons gewoon niet voorstellen hoe dat in vredesnaam mogelijk zou moeten zijn.
Pas als we dat gaan herkennen zullen we Hem ook als Vader herkennen en Hem lief hebben. En Hij zal dan Zijn liefde onverhuld en met grote vreugde aan ons kunnen tonen.
211 - Liefdeloos...wat heb je er aan? |
17/04/17
|
Wat heb je aan een godsdienst of leer vol van prachtige woorden en wijsheden, maar tegelijk enorm liefdeloos?
Wat heb je aan wetenschappen die alom bewondering wekken, maar die liefdeloos gebruikt worden.
Wat heb je aan filosofie, dichtkunst of muziek als het kwetsend, hatelijk, denigrerend en liefdeloos is in vorm of gebruik?
Het werkelijke geloof is de overtuiging dat het gaat om liefde en naastenliefde, in alles ..., woorden, wetenschappen, relaties, godsdienst, kunst, opvoeding, arbeid, etc.
Wat heb je aan wetenschappen die alom bewondering wekken, maar die liefdeloos gebruikt worden.
Wat heb je aan filosofie, dichtkunst of muziek als het kwetsend, hatelijk, denigrerend en liefdeloos is in vorm of gebruik?
Het werkelijke geloof is de overtuiging dat het gaat om liefde en naastenliefde, in alles ..., woorden, wetenschappen, relaties, godsdienst, kunst, opvoeding, arbeid, etc.
212 - Woord |
14/04/17
|
Jezus, vlees geworden Woord. (Ingegeven gekregen op Goede Vrijdag)
Dat is natuurlijk een beeld, en voor ons in het lichaam werd dat beeld uiteindelijk ook niet meer dan letterlijk een stel woorden. God is liefde. Dat Liefde Wezen maakt zich begrijpelijk in een Beeld/Woord dat dan natuurlijk gelijk is aan het innerlijk Wezen dat in dat beeld woont. Hij is liefde en dat is ons in woorden/beelden begrijpelijk gemaakt. Dat Woord/Beeld is het kleed van de Geest, het Wezen Gods, de Liefde, en is gelijk aan de Liefde en is de Liefde Zelf in Woorden.
De liefde is weliswaar voelbaar, maar zonder de bewustwording ervan is ze niet herkenbaar. Van daar dat de Liefde Zich hulde in begrippen, Woorden/Beelden en nu konden de schepselen haar Schepper/Liefde, bewust worden. En ze juichten. Wat is er heerlijker om de Liefde naast het voelen in datzelfde voelen ook te herkennen?
Een deel echter wilde die liefde niet, ook niet in de beelden die haar in zich droegen. Ze verwierpen de beelden en de inwonende liefde en vervingen het door eigen-beelden en daarin eigenliefde. Dat noemen we de val der geesten. In het vlees van de materie kregen ze vervolgens als mensheid een herkansing. De herinnering aan de val werd hen ontnomen. Nu konden ze opnieuw kiezen. Er werd in de mensheid het besef van God en Liefde gelegd. Dat was het besef van beelden/woorden die de liefde uitdrukken, het besef van de innerlijke betekenis van die beelden.
Maar helaas, de mensheid zakte nog verder weg. Ze begreep de beelden steeds minder. Daar waar voorheen de innerlijke liefde niet anders kon dan in de beelden het wezen van de liefde herkennen, restte haar nu alleen het uiterlijke woord waarvan helemaal niet meer begrepen werd dat het een innerlijke geestelijke oorsprong en betekenis heeft.
Dus daalde het Woord te lange leste neer in het vlees. De Liefde droeg altijd al een kleed nl de wijsheid, het Woord. Dat was één met de inhoud. Nu besloot die Liefde zich in haar kleed van wijsheid ook nog in het vlees te hullen. Ze werd in de materie zichtbaar. De Liefde in haar beelden en begrippen kleed werd nu zichtbaar in een materie-kleed. Het Woord werd vlees.
De materie is vervuild door de dubbele val van eerst de geesten en later de mensheid. Zoals gezegd, de val is: de geest en later mens wees de Goddelijke Liefde af en nam eigenliefde aan. Dat is als de muziek die het eigen geluid afwijst, en vervolgens alleen de term muziek voor het enige en echte houdt. De muziek als klank kan zonder geluid niet bestaan en sterft weg. Alleen het woordje muziek blijft over, maar is niets, want de inhoud, de klinkende muziek is doodstil. En daarmee is het woordje muziek een dode letter geworden, zonder inhoud.
Dat God Zelf, de liefde-inhoud gekleed in het Woord, in het vlees komt, is als het weer vullen van de term muziek met het oorspronkelijke geluid van muziek. Als de klinkende muziek, hier het beeld van de Goddelijke Liefde, niet Zelf de term 'muziek', hier het beeld van het Woord/wijsheid, met haar wezen had hervuld, dan was de voor de mensheid lege en dode term 'muziek' die het geluid ervan verloren had, altijd dood gebleven.
En zie, op die wijze werd de mensheid 'gered' van haar dode inhoudsloze begrip en beeld van de Liefde. Indien Jezus niet was geweest, hadden wij, de mensheid, de inhoud en het begrip van liefde en daarmee de liefde zelf totaal en onomkeerbaar verloren. Wie anders dan de Liefde Zelf kan ons het ware begrip en de ware ervaring van liefde brengen. Of, terug naar het beeld van muziek, hoe anders dan alleen de klinkende muziek kan de term 'muziek' weer van de ware inhoud voorzien? En daarmee keert de verloren gegane klinkende muziek weer terug. Wat eerst alleen een term was krijgt weer inhoud, en wat zonder inhoud nooit gehoord en ervaren kon worden wordt weer gehoord en ervaren.
En net als in dit beeld van muziek, keert in Jezus de ware Liefde weer in ons menselijk bestaan terug. Wat nooit begrepen of gevoeld zou kunnen worden, nl de Liefde Gods, wordt nu weer ervaren en bewust gemaakt, nl door de Liefde Zelf.
Zie, de muziek van Liefde klinkt weer nu Jezus het ons heeft terug gegeven. Echter, aan ons is het om er naar te horen, om het te willen beluisteren en aannemen. Want wie zo dwaas is om alsnog de liefde af te wijzen en alleen het eigene, het zelfzuchtige en dode te omarmen, die hoeft straks ook niet te klagen dat het dode zo mager en duister uitvalt.
Welk mens neemt genoegen met alleen de term muziek zonder het klinkende ervan ooit te horen?
Dat is natuurlijk een beeld, en voor ons in het lichaam werd dat beeld uiteindelijk ook niet meer dan letterlijk een stel woorden. God is liefde. Dat Liefde Wezen maakt zich begrijpelijk in een Beeld/Woord dat dan natuurlijk gelijk is aan het innerlijk Wezen dat in dat beeld woont. Hij is liefde en dat is ons in woorden/beelden begrijpelijk gemaakt. Dat Woord/Beeld is het kleed van de Geest, het Wezen Gods, de Liefde, en is gelijk aan de Liefde en is de Liefde Zelf in Woorden.
De liefde is weliswaar voelbaar, maar zonder de bewustwording ervan is ze niet herkenbaar. Van daar dat de Liefde Zich hulde in begrippen, Woorden/Beelden en nu konden de schepselen haar Schepper/Liefde, bewust worden. En ze juichten. Wat is er heerlijker om de Liefde naast het voelen in datzelfde voelen ook te herkennen?
Een deel echter wilde die liefde niet, ook niet in de beelden die haar in zich droegen. Ze verwierpen de beelden en de inwonende liefde en vervingen het door eigen-beelden en daarin eigenliefde. Dat noemen we de val der geesten. In het vlees van de materie kregen ze vervolgens als mensheid een herkansing. De herinnering aan de val werd hen ontnomen. Nu konden ze opnieuw kiezen. Er werd in de mensheid het besef van God en Liefde gelegd. Dat was het besef van beelden/woorden die de liefde uitdrukken, het besef van de innerlijke betekenis van die beelden.
Maar helaas, de mensheid zakte nog verder weg. Ze begreep de beelden steeds minder. Daar waar voorheen de innerlijke liefde niet anders kon dan in de beelden het wezen van de liefde herkennen, restte haar nu alleen het uiterlijke woord waarvan helemaal niet meer begrepen werd dat het een innerlijke geestelijke oorsprong en betekenis heeft.
Dus daalde het Woord te lange leste neer in het vlees. De Liefde droeg altijd al een kleed nl de wijsheid, het Woord. Dat was één met de inhoud. Nu besloot die Liefde zich in haar kleed van wijsheid ook nog in het vlees te hullen. Ze werd in de materie zichtbaar. De Liefde in haar beelden en begrippen kleed werd nu zichtbaar in een materie-kleed. Het Woord werd vlees.
De materie is vervuild door de dubbele val van eerst de geesten en later de mensheid. Zoals gezegd, de val is: de geest en later mens wees de Goddelijke Liefde af en nam eigenliefde aan. Dat is als de muziek die het eigen geluid afwijst, en vervolgens alleen de term muziek voor het enige en echte houdt. De muziek als klank kan zonder geluid niet bestaan en sterft weg. Alleen het woordje muziek blijft over, maar is niets, want de inhoud, de klinkende muziek is doodstil. En daarmee is het woordje muziek een dode letter geworden, zonder inhoud.
Dat God Zelf, de liefde-inhoud gekleed in het Woord, in het vlees komt, is als het weer vullen van de term muziek met het oorspronkelijke geluid van muziek. Als de klinkende muziek, hier het beeld van de Goddelijke Liefde, niet Zelf de term 'muziek', hier het beeld van het Woord/wijsheid, met haar wezen had hervuld, dan was de voor de mensheid lege en dode term 'muziek' die het geluid ervan verloren had, altijd dood gebleven.
En zie, op die wijze werd de mensheid 'gered' van haar dode inhoudsloze begrip en beeld van de Liefde. Indien Jezus niet was geweest, hadden wij, de mensheid, de inhoud en het begrip van liefde en daarmee de liefde zelf totaal en onomkeerbaar verloren. Wie anders dan de Liefde Zelf kan ons het ware begrip en de ware ervaring van liefde brengen. Of, terug naar het beeld van muziek, hoe anders dan alleen de klinkende muziek kan de term 'muziek' weer van de ware inhoud voorzien? En daarmee keert de verloren gegane klinkende muziek weer terug. Wat eerst alleen een term was krijgt weer inhoud, en wat zonder inhoud nooit gehoord en ervaren kon worden wordt weer gehoord en ervaren.
En net als in dit beeld van muziek, keert in Jezus de ware Liefde weer in ons menselijk bestaan terug. Wat nooit begrepen of gevoeld zou kunnen worden, nl de Liefde Gods, wordt nu weer ervaren en bewust gemaakt, nl door de Liefde Zelf.
Zie, de muziek van Liefde klinkt weer nu Jezus het ons heeft terug gegeven. Echter, aan ons is het om er naar te horen, om het te willen beluisteren en aannemen. Want wie zo dwaas is om alsnog de liefde af te wijzen en alleen het eigene, het zelfzuchtige en dode te omarmen, die hoeft straks ook niet te klagen dat het dode zo mager en duister uitvalt.
Welk mens neemt genoegen met alleen de term muziek zonder het klinkende ervan ooit te horen?
213 - Thuis |
05/04/17
|
Als je onderweg gaat naar Italië dan kom je onderweg bv langs Basel.
Wie in Basel woont kan niet zeggen dat hij al in Italië is. Wie echter de Alpen oversteekt, die kan zeggen dat hij in Italië is. We hebben allemaal een vrije wil gekregen om te kiezen te wonen waar we ons thuis voelen. Zo lang dat duurt is het goed. Maar als je dan de drang krijgt om verder te trekken, wel, dan is dat ook goed.
Ik ga niet meer naar de kerk.
Hoewel niet als zodanig herkend destijds, werd ik geroepen om verder te trekken. Verder op de geestelijke weg die ik ga. Ik heb lange tijd gastvrij onderdak gehad in de hervormde kerk en later in de volle evangelie.
Het is was daarbij alsof ik onderweg was, net zoals de Emmausgangers onbewust van Zijn aanwezigheid. Hij liep altijd met me mee. Nu heb ik Hem herkend, en gelukkig is Hij na die herkenning niet uit ons midden verdwenen. Sterker nog Hij heeft me onderdak gegeven bij Hem thuis, in het Nieuw Jerusalem.
En nu ben ik eveneens thuis.
Wie in Basel woont kan niet zeggen dat hij al in Italië is. Wie echter de Alpen oversteekt, die kan zeggen dat hij in Italië is. We hebben allemaal een vrije wil gekregen om te kiezen te wonen waar we ons thuis voelen. Zo lang dat duurt is het goed. Maar als je dan de drang krijgt om verder te trekken, wel, dan is dat ook goed.
Ik ga niet meer naar de kerk.
Hoewel niet als zodanig herkend destijds, werd ik geroepen om verder te trekken. Verder op de geestelijke weg die ik ga. Ik heb lange tijd gastvrij onderdak gehad in de hervormde kerk en later in de volle evangelie.
Het is was daarbij alsof ik onderweg was, net zoals de Emmausgangers onbewust van Zijn aanwezigheid. Hij liep altijd met me mee. Nu heb ik Hem herkend, en gelukkig is Hij na die herkenning niet uit ons midden verdwenen. Sterker nog Hij heeft me onderdak gegeven bij Hem thuis, in het Nieuw Jerusalem.
En nu ben ik eveneens thuis.
214 - Spijsvertering |
03/04/17
|
Spijsvertering kun je niet van iemand overnemen.
Onze gevoel van naastenliefde wil anderen zo graag helpen, prima. Maar het kan soms niet vanwege de orde dat, net als spijsvertering, de mens zijn eigen dingen te verteren heeft gekregen, om hem te helpen groeien. Het roept bij deze mens de vraag op hoe er mee om te gaan. Hij denkt er over na en wordt zich meer en meer bewust. Die ervaring is als het verteren van spijs, geestelijke spijs. Dat kunnen we en mogen we de ander niet ontnemen.
In onze buik vindt het verteren van materieel voedsel plaats. In ons denken vindt het verteren van geestelijk voedsel plaats. De bittere ervaringen zijn het maagzuur van ons denken. Vervolgens vloeit als het goed gaat het ware van liefde in ons besef. Alles wat met die liefde niet overeenstemt wordt uitgescheiden, oftewel, we laten het voor wat het is en hechten er niet meer aan.
Onze gevoel van naastenliefde wil anderen zo graag helpen, prima. Maar het kan soms niet vanwege de orde dat, net als spijsvertering, de mens zijn eigen dingen te verteren heeft gekregen, om hem te helpen groeien. Het roept bij deze mens de vraag op hoe er mee om te gaan. Hij denkt er over na en wordt zich meer en meer bewust. Die ervaring is als het verteren van spijs, geestelijke spijs. Dat kunnen we en mogen we de ander niet ontnemen.
In onze buik vindt het verteren van materieel voedsel plaats. In ons denken vindt het verteren van geestelijk voedsel plaats. De bittere ervaringen zijn het maagzuur van ons denken. Vervolgens vloeit als het goed gaat het ware van liefde in ons besef. Alles wat met die liefde niet overeenstemt wordt uitgescheiden, oftewel, we laten het voor wat het is en hechten er niet meer aan.
215 - Succes? |
28/03/17
|
'Zie niet naar de buitenkant om te zien of te weten wat waardering verdient.
Want niet de hoeveelheid geld, bezit of macht, niet de hoeveelheid prestaties op cultureel, financieel economisch of op politiek vlak, niet de hoeveelheid aanzien, kennis en wetenschap, niet de hoeveelheid schoonheid, luister of luxe bepaald of er sprake is van succes. De hoeveelheid naastenliefde, dàt bepaald voor Mij of de mens zijn leven goed heeft gebruikt of niet.
Hoor Mijn lieve kinderen, altijd gaat het er om of de mens daadwerkelijk zijn naaste wil lief hebben.
Amen.'
Want niet de hoeveelheid geld, bezit of macht, niet de hoeveelheid prestaties op cultureel, financieel economisch of op politiek vlak, niet de hoeveelheid aanzien, kennis en wetenschap, niet de hoeveelheid schoonheid, luister of luxe bepaald of er sprake is van succes. De hoeveelheid naastenliefde, dàt bepaald voor Mij of de mens zijn leven goed heeft gebruikt of niet.
Hoor Mijn lieve kinderen, altijd gaat het er om of de mens daadwerkelijk zijn naaste wil lief hebben.
Amen.'
216 - Gesprek... |
22/03/17
|
Mag ik daarvoor bidden, voor u bidden?
Denkt u dan dat dat helpt?
Ja, u niet?
Nou ik bid wel eens, maar Hij luistert niet.
O? Heeft Hij dat gezegd? Heeft u Hem gesproken dan?
Nee, niemand heeft Hem ooit gesproken, toch? U wel soms?
Zou u mij geloven als ik ja zeg?
Ik denk het niet.
Zou u wel willen dat Hij zich aan u laat zien of horen?
Nou, daar heb ik nooit echt over nagedacht. Ik denk van wel.
Hoe stelt u zich voor dat Hij is?
Pff, dat weet ik niet zo.
Kijk, dat is een reden waarom gebed niet altijd effectief is. We weten niet tot wie we ons richten. Als u mij om een glas water wilt vragen en u richt zich tot een etalagepop, dan zal het lastig worden om dat water te krijgen.
Denkt u dan dat dat helpt?
Ja, u niet?
Nou ik bid wel eens, maar Hij luistert niet.
O? Heeft Hij dat gezegd? Heeft u Hem gesproken dan?
Nee, niemand heeft Hem ooit gesproken, toch? U wel soms?
Zou u mij geloven als ik ja zeg?
Ik denk het niet.
Zou u wel willen dat Hij zich aan u laat zien of horen?
Nou, daar heb ik nooit echt over nagedacht. Ik denk van wel.
Hoe stelt u zich voor dat Hij is?
Pff, dat weet ik niet zo.
Kijk, dat is een reden waarom gebed niet altijd effectief is. We weten niet tot wie we ons richten. Als u mij om een glas water wilt vragen en u richt zich tot een etalagepop, dan zal het lastig worden om dat water te krijgen.
217 - Groei van de geest... |
18/03/17
|
218 - Er wordt van je gehouden... |
07/03/17
|
'Er wordt van je gehouden. Wees niet angstig, want je kunt niets fout doen.'
Als een klein kind in zijn broek plast, en het zou volwassen gedachten kunnen denken, dan zou het zichzelf misschien verwijten dat hij er zo'n vieze bende van gemaakt had. Geestelijk bezien zijn wij allemaal zulke kleine kinderen. En de liefde van God is zo groot dat Hij het ons niet verwijt noch kwalijk neemt als we er een bende van maken. Het hoort erbij. We groeien op die manier uiteindelijk op tot deemoedige liefdevolle mensen. En al die tijd wordt er van ons gehouden. Dus wees niet angstig, want je kunt niets fout doen.
Als een klein kind in zijn broek plast, en het zou volwassen gedachten kunnen denken, dan zou het zichzelf misschien verwijten dat hij er zo'n vieze bende van gemaakt had. Geestelijk bezien zijn wij allemaal zulke kleine kinderen. En de liefde van God is zo groot dat Hij het ons niet verwijt noch kwalijk neemt als we er een bende van maken. Het hoort erbij. We groeien op die manier uiteindelijk op tot deemoedige liefdevolle mensen. En al die tijd wordt er van ons gehouden. Dus wees niet angstig, want je kunt niets fout doen.
219 - Gedachtengoed |
05/03/17
|
'Mijn lieve kinderen,
Er is nog zo veel strijd. Strijd in de mens, strijd tussen mensen, strijd over standpunten en het gelijk. Besef dat er geen gelijk is dan liefde. Er zijn vele kerken en religies, groepen mensen met hetzelfde gedachtengoed. Weet dan dat niet het ene gedachtengoed zo veel beter is als het andere als er liefdeloos mee wordt om gegaan.
Het gaat er altijd om wat je er mee doet, liefde of niet. Om een voorbeeld te geven...met hoofddoekje of zonder, dat maakt in wezen weinig uit. Maar of er in het hoofd onder de hoofddoek of in het hoofd zonder de hoofddoek liefde wordt gedacht, daar gaat het om.
ik heb elk mens lief. Mij maakt het niet veel uit of je het ene of het andere aanhangt. Wat mij echter heel veel uitmaakt is of je naastenliefde hebt. Ik wil elk mens gelukkig maken en vrede geven. Wie de naaste lief heeft ontvangt Mijn vrede en vreugde.
Amen.'
Er is nog zo veel strijd. Strijd in de mens, strijd tussen mensen, strijd over standpunten en het gelijk. Besef dat er geen gelijk is dan liefde. Er zijn vele kerken en religies, groepen mensen met hetzelfde gedachtengoed. Weet dan dat niet het ene gedachtengoed zo veel beter is als het andere als er liefdeloos mee wordt om gegaan.
Het gaat er altijd om wat je er mee doet, liefde of niet. Om een voorbeeld te geven...met hoofddoekje of zonder, dat maakt in wezen weinig uit. Maar of er in het hoofd onder de hoofddoek of in het hoofd zonder de hoofddoek liefde wordt gedacht, daar gaat het om.
ik heb elk mens lief. Mij maakt het niet veel uit of je het ene of het andere aanhangt. Wat mij echter heel veel uitmaakt is of je naastenliefde hebt. Ik wil elk mens gelukkig maken en vrede geven. Wie de naaste lief heeft ontvangt Mijn vrede en vreugde.
Amen.'
220 - Naastenliefde |
27/02/17
|
De mens heeft twee staten die zijn wezen kunnen uitmaken nl de staat van hebzuchtige eigenliefde, en de staat van volledige deemoedige naastenliefde. Ieder mens bevindt zich ergens op een positie tussen deze twee uitersten.
Het hele leven is een schuiven van de positie tussen deze twee staten van bestaan, idealiter natuurlijk in de richting van de naastenliefde. De keuze over welke positie men wil innemen is volledig vrij. De Vader is voortdurend bezig om de mens te helpen en te begeleiden naar de positie van volledige naastenliefde, als ook hem af te houden van begeerte en zelfzucht.
Niemand wordt in de positie van naastenliefde geboren. Sterker nog, de mens heeft vanaf geboorte een sterke neiging richting eigenliefde. Ieder mens zal gedurende zijn leven door ondervinding de keuze naar de ene dan wel naar de andere kant dag in dag uit toetsen en bijstellen, al is dat tamelijk onbewust.
Het ondervinden van de consequenties van de zich steeds herhalende keuze levert strijd op, innerlijke strijd. Het maakt ook bewust, al wil dat bewustzijn voor hen die stug volharden in zelfzucht nog niet echt doordringen of worden aanvaard.
Wie nu uiteindelijk uit vrije wil de positie van volledige liefde heeft gekozen en bereikt die is de strijd voorbij en is wedergeboren, nl in de liefde. Dat geeft innerlijke rust en vrede, blijdschap en dankbaarheid.
Zie, wedergeboorte is het bereiken van de vreugdevolle staat van de vanuit innerlijke drang bewust en vrijwillig gekozen naastenliefde.
Het hele leven is een schuiven van de positie tussen deze twee staten van bestaan, idealiter natuurlijk in de richting van de naastenliefde. De keuze over welke positie men wil innemen is volledig vrij. De Vader is voortdurend bezig om de mens te helpen en te begeleiden naar de positie van volledige naastenliefde, als ook hem af te houden van begeerte en zelfzucht.
Niemand wordt in de positie van naastenliefde geboren. Sterker nog, de mens heeft vanaf geboorte een sterke neiging richting eigenliefde. Ieder mens zal gedurende zijn leven door ondervinding de keuze naar de ene dan wel naar de andere kant dag in dag uit toetsen en bijstellen, al is dat tamelijk onbewust.
Het ondervinden van de consequenties van de zich steeds herhalende keuze levert strijd op, innerlijke strijd. Het maakt ook bewust, al wil dat bewustzijn voor hen die stug volharden in zelfzucht nog niet echt doordringen of worden aanvaard.
Wie nu uiteindelijk uit vrije wil de positie van volledige liefde heeft gekozen en bereikt die is de strijd voorbij en is wedergeboren, nl in de liefde. Dat geeft innerlijke rust en vrede, blijdschap en dankbaarheid.
Zie, wedergeboorte is het bereiken van de vreugdevolle staat van de vanuit innerlijke drang bewust en vrijwillig gekozen naastenliefde.
221 - Perfectionisme |
22/02/17
|
Er zijn mensen die perfectionistisch zijn.
En dat is prima. Vervolgens hebben sommigen bij tijden erg veel last met anderen die een minder hoge standaard aanleggen. Er komt dan al gauw het verwijt en de kritiek. Zelfs als de eigen standaard niet eens zo erg hoog ligt, dan nog wordt ieder die een iets lagere standaard heeft al gauw bekritiseerd.
Als die mensen nou eens zouden willen aannemen...dat het enige wat beide gelukkig maakt is de ander lief te hebben. Daarmee behoeft men niet de eigen standaard te verlagen en voor de lieve vrede alles maar te accepteren, nee, maar men kan wel de lagere standaard van de naaste in de koesterende warmte van liefde dragen.
Dat maakt de ander gelukkiger en de persoon zelf ook. De ander wordt nl niet meer bekritiseerd, maar hij wordt aanvaard en waar mogelijk met geduld ondersteund in het vinden van de motivatie de eigen standaard te heroverwegen. En de persoon zelf wordt niet meer geïrriteerd of zelfs gefrustreerd omdat men geduld en begrip kan opbrengen vanuit de liefde die men voelt.
De liefde maakt beide gelukkiger.
En dat is prima. Vervolgens hebben sommigen bij tijden erg veel last met anderen die een minder hoge standaard aanleggen. Er komt dan al gauw het verwijt en de kritiek. Zelfs als de eigen standaard niet eens zo erg hoog ligt, dan nog wordt ieder die een iets lagere standaard heeft al gauw bekritiseerd.
Als die mensen nou eens zouden willen aannemen...dat het enige wat beide gelukkig maakt is de ander lief te hebben. Daarmee behoeft men niet de eigen standaard te verlagen en voor de lieve vrede alles maar te accepteren, nee, maar men kan wel de lagere standaard van de naaste in de koesterende warmte van liefde dragen.
Dat maakt de ander gelukkiger en de persoon zelf ook. De ander wordt nl niet meer bekritiseerd, maar hij wordt aanvaard en waar mogelijk met geduld ondersteund in het vinden van de motivatie de eigen standaard te heroverwegen. En de persoon zelf wordt niet meer geïrriteerd of zelfs gefrustreerd omdat men geduld en begrip kan opbrengen vanuit de liefde die men voelt.
De liefde maakt beide gelukkiger.
222 - Keuze |
21/02/17
|
'Mijn lieve kinderen,
Jullie hebben een keuze. Die keuze is jullie eigendom.
De mens is in dat opzicht als een kraan met ofwel warm ofwel koud water. Dat het water niet het bezit van de kraan is, dat is algemeen bekend. Het water komt van elders door leidingen naar de kraan.
Zo is het ook met de innerlijk geestelijke mens. Er is keuze tussen hebzuchtige eigenliefde (de koude kraan) en nederige dienende naastenliefde (de warme kraan). De mens maakt zijn keuze en dat wordt dan in zijn woorden en daden geuit.
De meeste mensen menen dat de soort liefdedaden die uit hen stroomt ook uit henzelf komt. Ze beseffen niet dat het van verder weg komt, net zoals het water niet van de kraan komt, maar van verder weg. De naastenliefde stroomt in vanuit Hemelse sferen. De zelfzucht stroomt in vanuit helse sferen. De mens kiest, en dat is het enige wat van hemzelf is, de keuze.
Beide kranen open kan ook, dan komt er lauw water uit. Dat is te vergelijken met het niet maken van een keuze. De mens die niet wil kiezen is ahw geen mens meer. De vrije keuze maakt dat de mens is zoals hij is bedoeld. Wie koud kiest is vele malen meer mens dan wie niet kiest.
Wie koud kiest wordt daarom ook niet veroordeeld door Mij, de Liefdevolle Zelf. Die liefde is Mijn keuze. Aangezien Ik liefde kies, kan ik niet tevens ook de veroordeling kiezen. Ik heb de mens naar Mijn beeld ook vrije keuze gegeven heb. De mens die 'koude' zelfzucht kiest, wordt middels de weg van ondervinding geholpen zijn keuze te heroverwegen, ook al duurt het wellicht jaren en jaren voordat de keuze mogelijkerwijs wordt herzien. Die mens kan in ieder geval ten alle tijden zijn keuze veranderen.
Maar wie niet kiest, wie lauw is, kan die 'niet gemaakte keuze' ook niet veranderen...hij is nutteloos, doelloos, reddeloos. Hij is geestelijk apathisch.
Amen.'
Jullie hebben een keuze. Die keuze is jullie eigendom.
De mens is in dat opzicht als een kraan met ofwel warm ofwel koud water. Dat het water niet het bezit van de kraan is, dat is algemeen bekend. Het water komt van elders door leidingen naar de kraan.
Zo is het ook met de innerlijk geestelijke mens. Er is keuze tussen hebzuchtige eigenliefde (de koude kraan) en nederige dienende naastenliefde (de warme kraan). De mens maakt zijn keuze en dat wordt dan in zijn woorden en daden geuit.
De meeste mensen menen dat de soort liefdedaden die uit hen stroomt ook uit henzelf komt. Ze beseffen niet dat het van verder weg komt, net zoals het water niet van de kraan komt, maar van verder weg. De naastenliefde stroomt in vanuit Hemelse sferen. De zelfzucht stroomt in vanuit helse sferen. De mens kiest, en dat is het enige wat van hemzelf is, de keuze.
Beide kranen open kan ook, dan komt er lauw water uit. Dat is te vergelijken met het niet maken van een keuze. De mens die niet wil kiezen is ahw geen mens meer. De vrije keuze maakt dat de mens is zoals hij is bedoeld. Wie koud kiest is vele malen meer mens dan wie niet kiest.
Wie koud kiest wordt daarom ook niet veroordeeld door Mij, de Liefdevolle Zelf. Die liefde is Mijn keuze. Aangezien Ik liefde kies, kan ik niet tevens ook de veroordeling kiezen. Ik heb de mens naar Mijn beeld ook vrije keuze gegeven heb. De mens die 'koude' zelfzucht kiest, wordt middels de weg van ondervinding geholpen zijn keuze te heroverwegen, ook al duurt het wellicht jaren en jaren voordat de keuze mogelijkerwijs wordt herzien. Die mens kan in ieder geval ten alle tijden zijn keuze veranderen.
Maar wie niet kiest, wie lauw is, kan die 'niet gemaakte keuze' ook niet veranderen...hij is nutteloos, doelloos, reddeloos. Hij is geestelijk apathisch.
Amen.'
223 - Deemoed. |
27/01/17
|
'Mijn kinderen,
Jullie zijn a.h.w. door Mij geschapen als vaten. Jullie zijn gevuld met Mijn liefde indien jullie daar voor kiezen. Het lijkt voor jullie alsof jullie de liefde zelf zijn, zelf hebben. Toch komt de liefde van Mij. Jullie hebben slechts één ding dat jullie echt in eigen beheer hebben en dat is keuze.
Het is alsof er aan elk vat een kraantje zit om dat vat met Mijn liefde te vullen. Dat kraantje wordt niet door Mij bedient maar door jullie. Keuze heet dat kraantje. Open is het indien jullie een voorkeur hebben voor naastenliefde, dicht is het indien jullie een voorkeur hebben voor zelfzucht.
Zelfzucht is een leeg vat dat denkt vol te zijn omdat zijn gedachten vol zijn van zichzelf. Een leeg vat is niets waard. En een leeg vat dat denkt vol te zijn is zelfs hinderlijk en storend door arrogantie. Het zal ook niet snel gevuld raken, blind als het is voor eigen gebreken.
En daarom zeg Ik jullie: Kies voor de naastenliefde. Laat je aldus vullen met Mijn zegenrijke liefde. Je zult dankzij die liefde dankbaar zijn, overtuigd nederig en dienstbaar. De hoogmoed zal je niet verslinden. Als je dat wilt...
Amen.'
Jullie zijn a.h.w. door Mij geschapen als vaten. Jullie zijn gevuld met Mijn liefde indien jullie daar voor kiezen. Het lijkt voor jullie alsof jullie de liefde zelf zijn, zelf hebben. Toch komt de liefde van Mij. Jullie hebben slechts één ding dat jullie echt in eigen beheer hebben en dat is keuze.
Het is alsof er aan elk vat een kraantje zit om dat vat met Mijn liefde te vullen. Dat kraantje wordt niet door Mij bedient maar door jullie. Keuze heet dat kraantje. Open is het indien jullie een voorkeur hebben voor naastenliefde, dicht is het indien jullie een voorkeur hebben voor zelfzucht.
Zelfzucht is een leeg vat dat denkt vol te zijn omdat zijn gedachten vol zijn van zichzelf. Een leeg vat is niets waard. En een leeg vat dat denkt vol te zijn is zelfs hinderlijk en storend door arrogantie. Het zal ook niet snel gevuld raken, blind als het is voor eigen gebreken.
En daarom zeg Ik jullie: Kies voor de naastenliefde. Laat je aldus vullen met Mijn zegenrijke liefde. Je zult dankzij die liefde dankbaar zijn, overtuigd nederig en dienstbaar. De hoogmoed zal je niet verslinden. Als je dat wilt...
Amen.'
224 - Vergeestelijken. |
06/01/17
|
Bij een ramp die de mensen erg raakt ontstaan allerlei initiatieven om verlichting te brengen. Mensen willen helpen en ieder die zich betrokken voelt helpt naar vermogen. Het hoeft niet maar het kan wel. Niemand wordt gedwongen, niemand overvraagt. Blijdschap heerst waar men wat heeft kunnen doen en betekenen.
Dat lijkt sterk op hoe de Vader ons het lichaam heeft gegeven. Indien we Hem lief hebben, dan verlangen we om wat te kunnen doen. Zie, het vergeestelijken van ziel en lichaam is de mogelijkheid die we hebben om mee te werken aan Zijn doel van het vergeestelijken van de materie. Ieder kan dat naar vermogen doen. Het hoeft niet, maar kan wel indien we dermate liefde voelen dat het ons vreugde geeft.
Hoe doen we dat 'vergeestelijken'? Geest is etherisch als warme liefde, lichaam is als 'bevroren' liefde. Zie, indien iets bevroren is kunnen we het ontdooien door er warmte aan toe te voegen. Die warmte is geestelijk liefde, dus indien wij liefde toevoegen vergeestelijkt het lichaam. Mocht het beeld niet duidelijk genoeg zijn, weet dan dat het letterlijk waar is dat liefde de mens vergeestelijkt, ook zijn lichaam.
Voeg daarom liefde toe. Heb lief God bovenal, heb lief de medemens in daadwerkelijke vorm d.w.z. ondersteun de naaste met wat je kunt, of het nu is tijd, aandacht of materiële ondersteuning. Heb lief de dieren, de planten, de schepping ... want alles is Zijn werk en wie geen liefde in de vorm van respect en zachtmoedigheid heeft t.a.v. de schepping, hoe zal die mens lief hebben?
Wat ook tot vergeestelijken en liefde hoort is het lichaam te leren zichzelf te verloochenen opdat het zich niet te sterk aan de materie zal hechten en daardoor juist het tegendeel van vergeestelijking bewerkt. Een lichaam dat wordt overgegeven aan lust en hartstochten 'verhard', je zou kunnen zeggen 'bevriest' haar liefde nog meer dan het al is. Natuurlijk is het de inwonende ziel die de keuzes maakt voor het lichaam, die het lichaam bewaart tot vergeestelijking dan wel het overgeeft aan verharding.
Jij, mens, bent ziel die kiest welke richting je uit wilt gaan. Het lichaam is als een jas die de keuze van de ziel volgt. Als de ziel in het water wil springen, wordt de jas, het lichaam, nat. De gevolgen van de keuze van de ziel zijn direct zichtbaar in het lichaam.
Nogmaals, heb lief en vergeestelijk uit liefde.
Dat lijkt sterk op hoe de Vader ons het lichaam heeft gegeven. Indien we Hem lief hebben, dan verlangen we om wat te kunnen doen. Zie, het vergeestelijken van ziel en lichaam is de mogelijkheid die we hebben om mee te werken aan Zijn doel van het vergeestelijken van de materie. Ieder kan dat naar vermogen doen. Het hoeft niet, maar kan wel indien we dermate liefde voelen dat het ons vreugde geeft.
Hoe doen we dat 'vergeestelijken'? Geest is etherisch als warme liefde, lichaam is als 'bevroren' liefde. Zie, indien iets bevroren is kunnen we het ontdooien door er warmte aan toe te voegen. Die warmte is geestelijk liefde, dus indien wij liefde toevoegen vergeestelijkt het lichaam. Mocht het beeld niet duidelijk genoeg zijn, weet dan dat het letterlijk waar is dat liefde de mens vergeestelijkt, ook zijn lichaam.
Voeg daarom liefde toe. Heb lief God bovenal, heb lief de medemens in daadwerkelijke vorm d.w.z. ondersteun de naaste met wat je kunt, of het nu is tijd, aandacht of materiële ondersteuning. Heb lief de dieren, de planten, de schepping ... want alles is Zijn werk en wie geen liefde in de vorm van respect en zachtmoedigheid heeft t.a.v. de schepping, hoe zal die mens lief hebben?
Wat ook tot vergeestelijken en liefde hoort is het lichaam te leren zichzelf te verloochenen opdat het zich niet te sterk aan de materie zal hechten en daardoor juist het tegendeel van vergeestelijking bewerkt. Een lichaam dat wordt overgegeven aan lust en hartstochten 'verhard', je zou kunnen zeggen 'bevriest' haar liefde nog meer dan het al is. Natuurlijk is het de inwonende ziel die de keuzes maakt voor het lichaam, die het lichaam bewaart tot vergeestelijking dan wel het overgeeft aan verharding.
Jij, mens, bent ziel die kiest welke richting je uit wilt gaan. Het lichaam is als een jas die de keuze van de ziel volgt. Als de ziel in het water wil springen, wordt de jas, het lichaam, nat. De gevolgen van de keuze van de ziel zijn direct zichtbaar in het lichaam.
Nogmaals, heb lief en vergeestelijk uit liefde.
225 - Zout - Liefde |
21/12/16
|
'Als u een schep zout in een pan water gooit, dan lost het zout op. Het is er nog, maar niet meer zichtbaar. Indien u nu het water volledig weg kookt, al zal dat wel lang duren, dan zal het zout weer als een witte neerslag op de bodem zichtbaar worden. Het zout is nog steeds wat het was, zout. Het was alleen tijdelijk niet zichtbaar.
Zo is ook de mens van oorsprong nederige liefde. Maar in het leven van nu is dat bij velen niet goed zichtbaar. De liefde die u van oorsprong bent is opgelost in uw overdaad aan zelfzucht en hoogmoed. Door nu maar lang genoeg het beproevende vuur van kleinere en grotere moeite en tegenslagen onder uw bestaan te hebben, komt u allengs wel tot beter inzicht, al blijft u altijd zelf een vrije keuze houden. U wordt veelal toch wel geduldiger, deemoediger en liefdevoller. En zo niet, dan zal het vuurtje nog wat langer moeten branden.
De mens die verbittert raakt heeft nog een behoorlijke portie hoogmoed als hij denkt dat hij het 'niet verdient' zo te worden behandelt. Zo ook hen die boos en opstandig worden. Weet dan dat ieder mens, ook de opstandige, bittere en boze in wezen nederige liefde ìs. Dat wezen echter is tijdelijk niet zichtbaar. En toch, uiteindelijk kan het niet anders dan dat het toch weer zichtbaar wordt.
Ik heb geduld.
Amen.'
Zo is ook de mens van oorsprong nederige liefde. Maar in het leven van nu is dat bij velen niet goed zichtbaar. De liefde die u van oorsprong bent is opgelost in uw overdaad aan zelfzucht en hoogmoed. Door nu maar lang genoeg het beproevende vuur van kleinere en grotere moeite en tegenslagen onder uw bestaan te hebben, komt u allengs wel tot beter inzicht, al blijft u altijd zelf een vrije keuze houden. U wordt veelal toch wel geduldiger, deemoediger en liefdevoller. En zo niet, dan zal het vuurtje nog wat langer moeten branden.
De mens die verbittert raakt heeft nog een behoorlijke portie hoogmoed als hij denkt dat hij het 'niet verdient' zo te worden behandelt. Zo ook hen die boos en opstandig worden. Weet dan dat ieder mens, ook de opstandige, bittere en boze in wezen nederige liefde ìs. Dat wezen echter is tijdelijk niet zichtbaar. En toch, uiteindelijk kan het niet anders dan dat het toch weer zichtbaar wordt.
Ik heb geduld.
Amen.'
226 - Tekenles. |
17/12/16
|
'Lieve Jezus, hoe kunnen Uw almacht en de vrije wil naast elkaar bestaan?'
'Stel je voor dat een leerkracht in de klas de kinderen vraagt om een tekening of een schilderij te maken. Ieder mag zelf weten wat hij wil tekenen. De meester vertelt erbij dat hij die tekeningen gaat gebruiken in een grote maquette van een prachtige stad. Ze krijgen een vel papier en stiften, wasco, krijt, verf, potloden e.d. en gaan aan de gang.
De opzet van de meester is dat hij ten eerste wil zien wat de kinderen bezig houdt. Ten tweede wil hij zien hoe ze dat vorm geven. En ten derde is hij benieuwd naar de interactie tussen de kinderen en hoe ze met de opdracht omgaan. Het is daarbij zo dat niet ieder kind een even groot vel krijgt. En ook is er niet voor iedereen hetzelfde middel om mee te tekenen of schilderen beschikbaar. Sommigen krijgen alleen potloden, anderen alleen krijt, weer anderen alleen verf en er zijn er ook die van alles wat krijgen. De reden daarvan is dat juist daardoor er een beter beeld ontstaat van hoe de kinderen daarmee en met elkaar omgaan.
Na verloop van tijd worden de resultaten verzameld. En er zitten nogal wat verschillen in. Sommige tekenvellen zijn zo goed als leeg, andere hebben duidelijk sporen van onderlinge rivaliteit zoals krassen er dwars doorheen of een scheur ... De oorzaak ligt in het feit dat de kinderen onderling nogal wat gesteggeld hebben over het verschil in mogelijkheden.
Er zijn echter ook een paar schitterende voorbeelden waaruit blijkt dat de kinderen hebben samen gewerkt. Zo zijn er over meerdere vellen aaneensluitende tekeningen, en ook tekeningen met materialen die duidelijk aan elkaar zijn uitgeleend e.d.
De meester concludeert dat de opzet is gelaagd. Hij heeft een beeld van wat de kinderen bezig houdt, hoe ze vorm geven wat hen bezig houdt en hoe ze met de opdracht en met elkaar omgaan.
Zie, zo ben Ik als die leerkracht. De tekenvellen zijn het natuurlijk leven dat Ik elk mens heb gegeven. De materialen om mee te werken, dat zijn de middelen en mogelijkheden in het leven, zijn verschillend zodat Ik aan jullie zal zien hoe jullie daarmee en met elkaar omgaan. Jullie vaardigheden in het vormgeven van je eigen leven en jullie interactie helder krijgen, daar gaat het Mij om. Mijn almacht is de inrichting en opzet van deze 'tekenles'. Jullie vrijheid is wat jullie er mee doen.
En de resultaten zal en kan Ik gebruiken in de hemelse toekomst die Ik voor jullie bouw. Misschien zijn er nog wat meer tekenlessen nodig, maar het resultaat zal er zijn.
Amen.'
'Stel je voor dat een leerkracht in de klas de kinderen vraagt om een tekening of een schilderij te maken. Ieder mag zelf weten wat hij wil tekenen. De meester vertelt erbij dat hij die tekeningen gaat gebruiken in een grote maquette van een prachtige stad. Ze krijgen een vel papier en stiften, wasco, krijt, verf, potloden e.d. en gaan aan de gang.
De opzet van de meester is dat hij ten eerste wil zien wat de kinderen bezig houdt. Ten tweede wil hij zien hoe ze dat vorm geven. En ten derde is hij benieuwd naar de interactie tussen de kinderen en hoe ze met de opdracht omgaan. Het is daarbij zo dat niet ieder kind een even groot vel krijgt. En ook is er niet voor iedereen hetzelfde middel om mee te tekenen of schilderen beschikbaar. Sommigen krijgen alleen potloden, anderen alleen krijt, weer anderen alleen verf en er zijn er ook die van alles wat krijgen. De reden daarvan is dat juist daardoor er een beter beeld ontstaat van hoe de kinderen daarmee en met elkaar omgaan.
Na verloop van tijd worden de resultaten verzameld. En er zitten nogal wat verschillen in. Sommige tekenvellen zijn zo goed als leeg, andere hebben duidelijk sporen van onderlinge rivaliteit zoals krassen er dwars doorheen of een scheur ... De oorzaak ligt in het feit dat de kinderen onderling nogal wat gesteggeld hebben over het verschil in mogelijkheden.
Er zijn echter ook een paar schitterende voorbeelden waaruit blijkt dat de kinderen hebben samen gewerkt. Zo zijn er over meerdere vellen aaneensluitende tekeningen, en ook tekeningen met materialen die duidelijk aan elkaar zijn uitgeleend e.d.
De meester concludeert dat de opzet is gelaagd. Hij heeft een beeld van wat de kinderen bezig houdt, hoe ze vorm geven wat hen bezig houdt en hoe ze met de opdracht en met elkaar omgaan.
Zie, zo ben Ik als die leerkracht. De tekenvellen zijn het natuurlijk leven dat Ik elk mens heb gegeven. De materialen om mee te werken, dat zijn de middelen en mogelijkheden in het leven, zijn verschillend zodat Ik aan jullie zal zien hoe jullie daarmee en met elkaar omgaan. Jullie vaardigheden in het vormgeven van je eigen leven en jullie interactie helder krijgen, daar gaat het Mij om. Mijn almacht is de inrichting en opzet van deze 'tekenles'. Jullie vrijheid is wat jullie er mee doen.
En de resultaten zal en kan Ik gebruiken in de hemelse toekomst die Ik voor jullie bouw. Misschien zijn er nog wat meer tekenlessen nodig, maar het resultaat zal er zijn.
Amen.'
227 - Wederkomst |
07/12/16
|
"Binnen een jaar zal Ik volledig zijn wedergekeerd. Bereid jullie voor, staat klaar."
'Zie Jan, het wordt tijd dat je Mijn wederkomst ook duidelijk maakt aan de 'groep'. (Gespreksgroep)
Het is niet 'natuurlijk' te verstaan wat Ik zojuist zei, maar geestelijk. Ik spreek van een jaar om aan te geven dat het om Mij gaat (één) en dat het een volheid is (jaar). Mijn woorden natuurlijk te verstaan is wat de mensheid voortdurend heeft geprobeerd, en nog steeds. En dat werkt niet, want Ik ben Geest en Mijn Woord is een geestelijk Woord.
Ik ben één in Liefde en Wijsheid. Dat zijn a.h.w. twee getuigen van Mijn Wezen. Die getuigen worden door de wereld verafschuwd en voor schut en te kijk gesteld, vermoord. Nietswaardig noemt men het. En toch zullen ze volledig (een volheid) terugkeren. Ze zullen bij wijze van spreken 'uit de dood opstaan'.
De mensheid is in haar huidig innerlijk wezen als een zee aan valse overtuigingen en boze neigingen. Uit die zee staat een gedrocht van misleiding en leugen op. Tientallen dwaasheden worden aanbeden en worden door de mensheid allerlei macht toegedicht. De ene dwaasheid heet economie, de ander informatie en media, weer een ander heet politiek, nog een ander heet financiën, en ga zo maar door. Ze worden tot waarheid verheven, met macht en aanzien gekroond en fanatiek aanbeden.
En toch, spoedig zal Mijn Woord van liefde in waarheid dat alles te niet doen. Dat is de eindtijd die nu plaats neemt. Bereid je voor wil zeggen dat jullie het weten, geloven, en het zelf ook al kunnen zijn en voorleven. In jullie (groep) is Mijn wederkomst al voor een aanzienlijk deel een feit. In jullie is Mijn liefde wedergeboren en is het Woord dat Ik Zelf ben opnieuw opgestaan.
Val dus niet in de valkuil van de materieel natuurlijke opvatting van Mijn Woord. Want natuurlijk gesproken weet niemand dag noch uur van wanneer de wederkomst zal plaats vinden dan alleen de Vader en wie Hij het openbaart. Nu dan, de liefde die Ik, jullie Vader ben, ben het die jullie nu openbaart dat de geestelijke wederkomst aanstaande is, ja al is begonnen. Denk niet dat het dus binnen 365 dagen zal plaatsvinden, maar denk geestelijk.
Zie hoe om je heen geestelijk gesproken de vloed van leugen en valsheid de mensheid overspoeld. Zie hoe er valse denkbeelden worden aanbeden. Zie hoe liefde en waarheid worden vertrapt. En weet dat dat een feilloos teken is van de wederkomst van die voor dood gehouden liefde en waarheid.
Staat klaar wil zeggen, houdt deze kennis, deze liefde-wijsheid in je hart stevig overeind. Ik, de Liefde Zelf, kom. Ja Ik kom.
Amen.'
(zie ook Openbaringen 11:7-12 over twee getuigen. En openbaringen 13 over de draak uit de zee)
'Zie Jan, het wordt tijd dat je Mijn wederkomst ook duidelijk maakt aan de 'groep'. (Gespreksgroep)
Het is niet 'natuurlijk' te verstaan wat Ik zojuist zei, maar geestelijk. Ik spreek van een jaar om aan te geven dat het om Mij gaat (één) en dat het een volheid is (jaar). Mijn woorden natuurlijk te verstaan is wat de mensheid voortdurend heeft geprobeerd, en nog steeds. En dat werkt niet, want Ik ben Geest en Mijn Woord is een geestelijk Woord.
Ik ben één in Liefde en Wijsheid. Dat zijn a.h.w. twee getuigen van Mijn Wezen. Die getuigen worden door de wereld verafschuwd en voor schut en te kijk gesteld, vermoord. Nietswaardig noemt men het. En toch zullen ze volledig (een volheid) terugkeren. Ze zullen bij wijze van spreken 'uit de dood opstaan'.
De mensheid is in haar huidig innerlijk wezen als een zee aan valse overtuigingen en boze neigingen. Uit die zee staat een gedrocht van misleiding en leugen op. Tientallen dwaasheden worden aanbeden en worden door de mensheid allerlei macht toegedicht. De ene dwaasheid heet economie, de ander informatie en media, weer een ander heet politiek, nog een ander heet financiën, en ga zo maar door. Ze worden tot waarheid verheven, met macht en aanzien gekroond en fanatiek aanbeden.
En toch, spoedig zal Mijn Woord van liefde in waarheid dat alles te niet doen. Dat is de eindtijd die nu plaats neemt. Bereid je voor wil zeggen dat jullie het weten, geloven, en het zelf ook al kunnen zijn en voorleven. In jullie (groep) is Mijn wederkomst al voor een aanzienlijk deel een feit. In jullie is Mijn liefde wedergeboren en is het Woord dat Ik Zelf ben opnieuw opgestaan.
Val dus niet in de valkuil van de materieel natuurlijke opvatting van Mijn Woord. Want natuurlijk gesproken weet niemand dag noch uur van wanneer de wederkomst zal plaats vinden dan alleen de Vader en wie Hij het openbaart. Nu dan, de liefde die Ik, jullie Vader ben, ben het die jullie nu openbaart dat de geestelijke wederkomst aanstaande is, ja al is begonnen. Denk niet dat het dus binnen 365 dagen zal plaatsvinden, maar denk geestelijk.
Zie hoe om je heen geestelijk gesproken de vloed van leugen en valsheid de mensheid overspoeld. Zie hoe er valse denkbeelden worden aanbeden. Zie hoe liefde en waarheid worden vertrapt. En weet dat dat een feilloos teken is van de wederkomst van die voor dood gehouden liefde en waarheid.
Staat klaar wil zeggen, houdt deze kennis, deze liefde-wijsheid in je hart stevig overeind. Ik, de Liefde Zelf, kom. Ja Ik kom.
Amen.'
(zie ook Openbaringen 11:7-12 over twee getuigen. En openbaringen 13 over de draak uit de zee)
228 - Zelf handelen... |
05/12/16
|
De mens is vrij, en dient in die vrijheid van keuze zelf te handelen om deelachtig te worden aan de liefde van de Vader. Hij staat klaar met liefde, vreugde, vrede, overvloed in de geest e.d. Indien we daar deel willen hebben dienen we zelf wat te doen.
Zie, indien we in koud weer en flinke vorst, buiten zijn, dan zullen we het vroeg of laat het koud krijgen. Dan zijn er mensen die gaan bewegen om warm te worden. Er zijn er ook die zoeken de warmte op bv bij een vuurkorf. De warmte komt niet naar jou toe, jij moet naar de warmte gaan, je moet er zelf wat voor doen.
Nu, zo is het ook met de liefde en geestelijke rijkdom. Wij dienen om te beginnen te beseffen dat we het koud hebben, dwz dat we liefdeloos en ellendig zijn. Vervolgens dienen we te gaan handelen om die liefde en goedheid te kunnen naderen. Dat doen we door uit vrije wil onbaatzuchtig dienstbaar te zijn aan anderen. Dat is als bewegen in de kou, we worden er zelf warm van, en onze inspanningen doen anderen goed.
Zie en zo nadert de liefdevolle Vader Zijn kinderen.
Zie, indien we in koud weer en flinke vorst, buiten zijn, dan zullen we het vroeg of laat het koud krijgen. Dan zijn er mensen die gaan bewegen om warm te worden. Er zijn er ook die zoeken de warmte op bv bij een vuurkorf. De warmte komt niet naar jou toe, jij moet naar de warmte gaan, je moet er zelf wat voor doen.
Nu, zo is het ook met de liefde en geestelijke rijkdom. Wij dienen om te beginnen te beseffen dat we het koud hebben, dwz dat we liefdeloos en ellendig zijn. Vervolgens dienen we te gaan handelen om die liefde en goedheid te kunnen naderen. Dat doen we door uit vrije wil onbaatzuchtig dienstbaar te zijn aan anderen. Dat is als bewegen in de kou, we worden er zelf warm van, en onze inspanningen doen anderen goed.
Zie en zo nadert de liefdevolle Vader Zijn kinderen.
229 - Brug |
24/11/16
|
'Mijn lieve kinderen,
Dag in dag uit verlang Ik naar jullie. Al Mijn gedachten zijn er op gericht dat Ik jullie nabij kan zijn. Dat is als het bouwen van een brug. Van Mijn zijde is dat werk volbracht. Ik sta op het punt om de zijde aan jullie kant te betreden. Maar dat doe Ik niet zonder dat jullie dat willen. Er dient aan jullie zijde een fundament te liggen waar Ik deze brug op kan aansluiten.
Indien jullie de oever waar jullie op staan niet hebben voorbereid, indien jullie er zelfs helemaal niet staan om naar Mij uit te kijken, indien jullie dus niet beseffen hoe dichtbij Ik ben om jullie met Mijn overgrote liefde zichtbaar te omvatten, dan zal Ik deze brug niet aansluiten. Niet omdat Ik dat niet wil, maar omdat het niet kan. Jullie kunnen elkaar ook alleen een hand geven als de ander eveneens een hand uitsteekt. En ook Ik kan alleen jullie bereiken als jullie Mij willen ontvangen.
Zo heb Ik het ingericht. Alles doe Ik voor jullie zoals Ik altijd alles voor jullie heb gedaan en ook altijd alles zal blijven doen. Ook als jullie je hand niet naar Mij uitsteken en geen fundament hebben klaar liggen om Mij te ontvangen, dan zal Ik niet rusten noch aarzelen om Mijn liefde voor jullie gestalte te blijven geven.
Echter, indien Ik jullie zo enorm lief heb, en jullie daarentegen Mij niet willen, dan zal Ik toch andere wegen moeten bewandelen om jullie te bereiken. Ik zal als het ware een wegomleiding volgen. De route wordt langer en moeizamer. Niet voor Mij, maar voor jullie. Voor Mij is een eeuw minder als een seconde. Voor Mij is het niet moeizamer als Ik altijd al alles op alles zet uit liefde voor jullie. Voor jullie echter zal het heel wat moeizamer en langduriger worden.
Hoor, dat is geen oordeel, dat is jullie keuze. Jullie zullen er toe komen om Mij te willen vinden, Mij te zoeken, Mij zelfs aan te roepen en toch geen verlichting in jullie moeites en lasten kunnen vinden. En dat is, nogmaals, niet omdat Ik jullie niet hoor of wil ontmoeten, want Ik verlang zeer sterk naar jullie, maar het is simpelweg omdat jullie geen hand uit staken, geen fundament hebben gelegd om Mij te ontvangen. De omleiding maakt het noodzakelijk dat Ik Mij dan op afstand moet houden. Ik zal vanzelfsprekend de kortst mogelijke omleiding nemen. Het zal dan desondanks voor jullie langdurig en zeer moeizaam zijn.
Begrijp, het fundament waarover Ik spreek is de keuze, de vrije keuze voor Mij die jullie moeten maken. Oneindig lange tijden ben Ik bezig geweest om jullie in die positie te brengen waarin jullie nu zijn. Een positie waarin jullie in staat zijn om zelfbestemmend en zelfwerkzaam te zijn. Jullie hebben de juiste vermogens van waarnemen, denken en willen. Jullie kunnen ze geheel zonder dwang gebruiken zoals jullie willen. Nu dan, indien jullie desondanks Mij niet willen ontvangen...als Ik klein menselijk zou zijn dan zou Ik zuchten.
Zie, dat is wat in de bijbel wordt bedoeld met een pot die door de pottenbakker wordt stuk geslagen. Jullie zijn die pot. Indien jullie niet tot inzicht en begrip van het ware leven van liefde komen, terwijl jullie daartoe alle middelen en vermogens hebben gekregen, dan is de pot niet bruikbaar. Het stuk slaan geeft aan dat de klei, de grondstof, niet verloren zal gaan. Zie het voor je als een proces waarbij de scherven worden fijn gemalen en opnieuw als grondstof zullen kunnen worden gebruikt bij het formeren van nieuwe potten.
Dit proces van het stuk slaan van de pot en het vergruizen en vermalen van de scherven is te vergelijken met de omleiding die Ik zal moeten nemen om uit jullie liefdevolle kinderen (nieuwe potten) te formeren. Mijn werk aan jullie zal hoe dan ook voltooing vinden. Aan jullie is het te kiezen hoe en wanneer jullie daar deel aan gaan krijgen.
Ik steek vol liefde Mijn handen naar jullie uit. Neem Mij aan.
Amen.'
Dag in dag uit verlang Ik naar jullie. Al Mijn gedachten zijn er op gericht dat Ik jullie nabij kan zijn. Dat is als het bouwen van een brug. Van Mijn zijde is dat werk volbracht. Ik sta op het punt om de zijde aan jullie kant te betreden. Maar dat doe Ik niet zonder dat jullie dat willen. Er dient aan jullie zijde een fundament te liggen waar Ik deze brug op kan aansluiten.
Indien jullie de oever waar jullie op staan niet hebben voorbereid, indien jullie er zelfs helemaal niet staan om naar Mij uit te kijken, indien jullie dus niet beseffen hoe dichtbij Ik ben om jullie met Mijn overgrote liefde zichtbaar te omvatten, dan zal Ik deze brug niet aansluiten. Niet omdat Ik dat niet wil, maar omdat het niet kan. Jullie kunnen elkaar ook alleen een hand geven als de ander eveneens een hand uitsteekt. En ook Ik kan alleen jullie bereiken als jullie Mij willen ontvangen.
Zo heb Ik het ingericht. Alles doe Ik voor jullie zoals Ik altijd alles voor jullie heb gedaan en ook altijd alles zal blijven doen. Ook als jullie je hand niet naar Mij uitsteken en geen fundament hebben klaar liggen om Mij te ontvangen, dan zal Ik niet rusten noch aarzelen om Mijn liefde voor jullie gestalte te blijven geven.
Echter, indien Ik jullie zo enorm lief heb, en jullie daarentegen Mij niet willen, dan zal Ik toch andere wegen moeten bewandelen om jullie te bereiken. Ik zal als het ware een wegomleiding volgen. De route wordt langer en moeizamer. Niet voor Mij, maar voor jullie. Voor Mij is een eeuw minder als een seconde. Voor Mij is het niet moeizamer als Ik altijd al alles op alles zet uit liefde voor jullie. Voor jullie echter zal het heel wat moeizamer en langduriger worden.
Hoor, dat is geen oordeel, dat is jullie keuze. Jullie zullen er toe komen om Mij te willen vinden, Mij te zoeken, Mij zelfs aan te roepen en toch geen verlichting in jullie moeites en lasten kunnen vinden. En dat is, nogmaals, niet omdat Ik jullie niet hoor of wil ontmoeten, want Ik verlang zeer sterk naar jullie, maar het is simpelweg omdat jullie geen hand uit staken, geen fundament hebben gelegd om Mij te ontvangen. De omleiding maakt het noodzakelijk dat Ik Mij dan op afstand moet houden. Ik zal vanzelfsprekend de kortst mogelijke omleiding nemen. Het zal dan desondanks voor jullie langdurig en zeer moeizaam zijn.
Begrijp, het fundament waarover Ik spreek is de keuze, de vrije keuze voor Mij die jullie moeten maken. Oneindig lange tijden ben Ik bezig geweest om jullie in die positie te brengen waarin jullie nu zijn. Een positie waarin jullie in staat zijn om zelfbestemmend en zelfwerkzaam te zijn. Jullie hebben de juiste vermogens van waarnemen, denken en willen. Jullie kunnen ze geheel zonder dwang gebruiken zoals jullie willen. Nu dan, indien jullie desondanks Mij niet willen ontvangen...als Ik klein menselijk zou zijn dan zou Ik zuchten.
Zie, dat is wat in de bijbel wordt bedoeld met een pot die door de pottenbakker wordt stuk geslagen. Jullie zijn die pot. Indien jullie niet tot inzicht en begrip van het ware leven van liefde komen, terwijl jullie daartoe alle middelen en vermogens hebben gekregen, dan is de pot niet bruikbaar. Het stuk slaan geeft aan dat de klei, de grondstof, niet verloren zal gaan. Zie het voor je als een proces waarbij de scherven worden fijn gemalen en opnieuw als grondstof zullen kunnen worden gebruikt bij het formeren van nieuwe potten.
Dit proces van het stuk slaan van de pot en het vergruizen en vermalen van de scherven is te vergelijken met de omleiding die Ik zal moeten nemen om uit jullie liefdevolle kinderen (nieuwe potten) te formeren. Mijn werk aan jullie zal hoe dan ook voltooing vinden. Aan jullie is het te kiezen hoe en wanneer jullie daar deel aan gaan krijgen.
Ik steek vol liefde Mijn handen naar jullie uit. Neem Mij aan.
Amen.'
Zin van het leven
We leven opdat we vrijwillig kunnen kiezen dienstbaar te zijn.
231 - Tegenpolen. |
11/11/16
|
Mijn kinderen,
Beseffen jullie wel dat jullie bestaan afhangt van Mij. Daar Ik de liefde ben, beseffen jullie dan wel dat jullie bestaan afhangt van de liefde. Jullie krijgen die liefde gegeven. Jullie worden die liefde gewaar in jullie gemoed.
Alles in Mijn schepping bestaat uit twee polen en het spanningsveld daartussen. Zo is bliksem de ontlading van het spanningsveld van positieve en negatieve lading in de wolken. De beide tegenpolen zijn een gevende, positieve pool en een nemende, negatieve pool.
Zo is dat ook in de liefde. Ik heb jullie Mijn liefde gegeven en doe dat nog steeds voortdurend, dat is jullie leven. Die liefde heb ik eveneens verdeeld in een positieve en een negatieve pool. De positieve pool is de liefde tot Mij en de naaste, een gevende liefde. De negatieve pool is de nemende liefde, de liefde tot het zelf. Beide zijn nodig en nuttig.
Uit het spanningsveld tussen deze twee ontstaat het leven. De mens kan door het bestaan van beide liefdes keuzes maken en wordt dan ook overeenkomstig die keuze actief. Beide zijn dus nodig, zoals ook ademhaling bestaat uit een positieve en negatieve beweging, een inademing en een uitademing. Door die afwisseling kan het leven in de mens zich ontplooien.
Waar het mis gaat is daar waar de mens a.h.w. alleen wil inademen, de nemende liefde, de negatieve pool. Alleen maar inademen leidt tot de dood. Zo is het met ook de zelf liefde die zich hebzuchtig opstelt en de naastenliefde veracht. Die leidt tot de geestelijke dood. Het is juist de afwisseling tussen beide die de mens het leven van vrije keuze en vrije wil geeft. Wie vast loopt in zelfzucht verliest de vrije keus, vergaapt zich aan het dode bezit en wordt hoogmoedig en heerszuchtig op den duur.
Er zal altijd een mogelijkheid blijven om tot inkeer te komen. Het leven wordt hard en zwaar voor wie de positieve liefde tot Mij en de naaste miskent en veracht. Het leven stagneert en sterft a.h.w. De geestelijke mens is in dat geval slechts levenloos en versteend. Ze zal niet uit het bestaan verdwijnen, want er verdwijnt nooit iets. De druk van een dergelijk zwaar bestaan zal er mettertijd toe leiden dat de mens zich gaat afvragen of er niet iets beters bestaat. En zie, dan zal Ik met overgrote liefde beetje bij beetje deze mens helpen om de positieve liefde te hervinden.
Maar het hoeft niet zo moeizaam te gaan, noch hoeft het onbegrijpelijk lang te duren. Het is om die reden dat ik zei: Heb Mij lief bovenal en de naaste als jezelf.
Amen.'
Beseffen jullie wel dat jullie bestaan afhangt van Mij. Daar Ik de liefde ben, beseffen jullie dan wel dat jullie bestaan afhangt van de liefde. Jullie krijgen die liefde gegeven. Jullie worden die liefde gewaar in jullie gemoed.
Alles in Mijn schepping bestaat uit twee polen en het spanningsveld daartussen. Zo is bliksem de ontlading van het spanningsveld van positieve en negatieve lading in de wolken. De beide tegenpolen zijn een gevende, positieve pool en een nemende, negatieve pool.
Zo is dat ook in de liefde. Ik heb jullie Mijn liefde gegeven en doe dat nog steeds voortdurend, dat is jullie leven. Die liefde heb ik eveneens verdeeld in een positieve en een negatieve pool. De positieve pool is de liefde tot Mij en de naaste, een gevende liefde. De negatieve pool is de nemende liefde, de liefde tot het zelf. Beide zijn nodig en nuttig.
Uit het spanningsveld tussen deze twee ontstaat het leven. De mens kan door het bestaan van beide liefdes keuzes maken en wordt dan ook overeenkomstig die keuze actief. Beide zijn dus nodig, zoals ook ademhaling bestaat uit een positieve en negatieve beweging, een inademing en een uitademing. Door die afwisseling kan het leven in de mens zich ontplooien.
Waar het mis gaat is daar waar de mens a.h.w. alleen wil inademen, de nemende liefde, de negatieve pool. Alleen maar inademen leidt tot de dood. Zo is het met ook de zelf liefde die zich hebzuchtig opstelt en de naastenliefde veracht. Die leidt tot de geestelijke dood. Het is juist de afwisseling tussen beide die de mens het leven van vrije keuze en vrije wil geeft. Wie vast loopt in zelfzucht verliest de vrije keus, vergaapt zich aan het dode bezit en wordt hoogmoedig en heerszuchtig op den duur.
Er zal altijd een mogelijkheid blijven om tot inkeer te komen. Het leven wordt hard en zwaar voor wie de positieve liefde tot Mij en de naaste miskent en veracht. Het leven stagneert en sterft a.h.w. De geestelijke mens is in dat geval slechts levenloos en versteend. Ze zal niet uit het bestaan verdwijnen, want er verdwijnt nooit iets. De druk van een dergelijk zwaar bestaan zal er mettertijd toe leiden dat de mens zich gaat afvragen of er niet iets beters bestaat. En zie, dan zal Ik met overgrote liefde beetje bij beetje deze mens helpen om de positieve liefde te hervinden.
Maar het hoeft niet zo moeizaam te gaan, noch hoeft het onbegrijpelijk lang te duren. Het is om die reden dat ik zei: Heb Mij lief bovenal en de naaste als jezelf.
Amen.'
232 - De weg... |
02/11/16
|
Vanmorgen gaf de Vader me in...
'Ieder mens is een geestelijk en natuurlijk opname orgaan van Mijn liefde.
Wat de mens opneemt is bij iedereen anders al zitten er wel algemene overeenkomsten in. Elk mens is anders en uniek. Jullie nemen het geestelijke uit Mij op, ja, maar het natuurlijke uit de wereld om jullie heen nemen jullie ook op. En zo nemen jullie het geestelijke ofwel uit het natuurlijke op (de bijbel bv), ofwel rechtstreeks uit Mij.
Indien jullie uit het natuurlijke het geestelijke opnemen, door lezen of luisteren naar anderen, dan is het moeilijk om de werkelijke geestelijke betekenis er in te herkennen. Bovendien neemt ieder het geestelijke in de vorm op die bij hem past. Een plant neemt de zonne-energie op en vormt daaruit zichzelf, naar eigen 'karakter'. Elke plant is anders al zijn er algemene overeenkomsten te herkennen. Elk 'getuigenis' is dan ook gevormd in taal en formuleringen die bij de spreker passen.
Zo ook de mens die de geestelijke 'energie' opneemt en in zichzelf naar eigen beeld vorm geeft. Indien jullie nu de woorden van die mens tot jullie nemen, dan nemen jullie het geestelijke op vanuit wat al is vastgelegd in een bepaalde vorm. De oorspronkelijke 'zonne-energie' (Mijn liefde) is er niet zo duidelijk meer in te herkennen.
Swedenborg, Lorber, Maierhofer en anderen geven Mijn Woord door. In al deze mensen is dat Woord in een vorm gegoten, die naar het 'karakter' van die mens is gevormd. Jullie kunnen dat dan opnemen en er wat mee doen. Jullie dienen echter te beseffen dat Mijn Goddelijke energie van liefde zèlf rechtstreeks opnemen jullie meer brengt dan uit tweede hand via anderen. Rechtstreeks vanuit Mij zal het Woord vorm nemen in jullie naar wie jullie zijn. En zo heb Ik het ingericht, het is goed.
Jullie kunnen en mogen simpelweg zijn wie jullie zijn. Opnameorgaan van Mijn liefde ja, maar ieder met een eigen kleur, vorm, en vruchten. Jullie hoeven geen kerkorde, wetten en dogma's te volgen dan alleen de liefde in jullie hart. De energie van de zon geeft zonder onderscheid elke plant haar voeding en aldus groei. De energie van Mijn liefde geeft zonder onderscheid elk mens haar geestelijke voeding en groei. De mensen om jullie heen, dus ook de geestelijke 'leiders', zijn voorbeelden van groei (of het ontbreken er van). Dat is niet om te kopiëren, het is, indien het zuiver is, om je in te verheugen en om met elkaar te delen.
Wees jezelf en neem op jullie eigen manier de energie van liefde rechtstreeks op uit de Mij. Laat Mij rechtstreeks het Woord zijn in jou.
Laat je niet afhankelijk maken van welke mening dan ook. Ga in jezelf te rade bij Mij, de liefde. Daar vinden jullie de juiste weg, de waarheid en dus het leven. Geestelijken, leraren, hervormers en andere spirituele leiders zijn niet de weg, noch de waarheid indien ze Mij niet aan het Woord laten, letterlijk. Het beste advies voor elk mens is het Mij te vragen. Niet verhandelingen over Mijn Woord, maar Ik Zelf, Ik ben het Woord.
Amen.'
'Ieder mens is een geestelijk en natuurlijk opname orgaan van Mijn liefde.
Wat de mens opneemt is bij iedereen anders al zitten er wel algemene overeenkomsten in. Elk mens is anders en uniek. Jullie nemen het geestelijke uit Mij op, ja, maar het natuurlijke uit de wereld om jullie heen nemen jullie ook op. En zo nemen jullie het geestelijke ofwel uit het natuurlijke op (de bijbel bv), ofwel rechtstreeks uit Mij.
Indien jullie uit het natuurlijke het geestelijke opnemen, door lezen of luisteren naar anderen, dan is het moeilijk om de werkelijke geestelijke betekenis er in te herkennen. Bovendien neemt ieder het geestelijke in de vorm op die bij hem past. Een plant neemt de zonne-energie op en vormt daaruit zichzelf, naar eigen 'karakter'. Elke plant is anders al zijn er algemene overeenkomsten te herkennen. Elk 'getuigenis' is dan ook gevormd in taal en formuleringen die bij de spreker passen.
Zo ook de mens die de geestelijke 'energie' opneemt en in zichzelf naar eigen beeld vorm geeft. Indien jullie nu de woorden van die mens tot jullie nemen, dan nemen jullie het geestelijke op vanuit wat al is vastgelegd in een bepaalde vorm. De oorspronkelijke 'zonne-energie' (Mijn liefde) is er niet zo duidelijk meer in te herkennen.
Swedenborg, Lorber, Maierhofer en anderen geven Mijn Woord door. In al deze mensen is dat Woord in een vorm gegoten, die naar het 'karakter' van die mens is gevormd. Jullie kunnen dat dan opnemen en er wat mee doen. Jullie dienen echter te beseffen dat Mijn Goddelijke energie van liefde zèlf rechtstreeks opnemen jullie meer brengt dan uit tweede hand via anderen. Rechtstreeks vanuit Mij zal het Woord vorm nemen in jullie naar wie jullie zijn. En zo heb Ik het ingericht, het is goed.
Jullie kunnen en mogen simpelweg zijn wie jullie zijn. Opnameorgaan van Mijn liefde ja, maar ieder met een eigen kleur, vorm, en vruchten. Jullie hoeven geen kerkorde, wetten en dogma's te volgen dan alleen de liefde in jullie hart. De energie van de zon geeft zonder onderscheid elke plant haar voeding en aldus groei. De energie van Mijn liefde geeft zonder onderscheid elk mens haar geestelijke voeding en groei. De mensen om jullie heen, dus ook de geestelijke 'leiders', zijn voorbeelden van groei (of het ontbreken er van). Dat is niet om te kopiëren, het is, indien het zuiver is, om je in te verheugen en om met elkaar te delen.
Wees jezelf en neem op jullie eigen manier de energie van liefde rechtstreeks op uit de Mij. Laat Mij rechtstreeks het Woord zijn in jou.
Laat je niet afhankelijk maken van welke mening dan ook. Ga in jezelf te rade bij Mij, de liefde. Daar vinden jullie de juiste weg, de waarheid en dus het leven. Geestelijken, leraren, hervormers en andere spirituele leiders zijn niet de weg, noch de waarheid indien ze Mij niet aan het Woord laten, letterlijk. Het beste advies voor elk mens is het Mij te vragen. Niet verhandelingen over Mijn Woord, maar Ik Zelf, Ik ben het Woord.
Amen.'
233 - Overeenstemmingen |
01/11/16
|
'Mijn lieve kinderen,
Begrijp Mijn Woorden. Begrijp Mijn Liefde. Ik ben Geest en Mijn Woord is een geestelijk Woord. Mijn woorden zijn net als Ik geestelijk ook al komen ze in concrete beelden tot jullie. Het is tijd. Het is tijd dat jullie Mijn woorden wederom geestelijk leren begrijpen.
Wat wordt er bedoeld denken jullie als Ik zeg 'het is tijd'? Is dat omdat het bij voorbeeld kwart over tien is? Nee, natuurlijk. Het wil veel meer zeggen dat de voltooing daar is. De voltooing van het werk dat Ik begon. Wat wordt er bedoeld denken jullie als ik zeg 'het werk'. Zie, daar bedoel Ik mee het weder verwekken van Mijn Woord in jullie.
Wat bedoel Ik denken jullie met 'het weder verwekken van Mijn Woord'? Daarmee bedoel Ik dat jullie het begrip en het bewustzijn van Mij en Mijn Woord terug krijgen. Eveneens dat jullie de leer der overeenstemmingen wederom zullen kennen en begrijpen. Want zie, de woorden zelf zijn slechts de bast van een inhoud die lange tijd voor de mens verborgen is gebleven. De inhoud is de hoedanigheid die er in schuil gaat.
Welke hoedanigheid denken jullie schuilt er in woorden als 'licht', 'in den beginne', 'duizend jaar' e.d.? Denk er over na. Zoek Mij om je daarin te 'verlichten'. Zoek de oorsprong van het begrip in de liefde tot Mij. Dat is waar alles een aanvang neemt en dat is waar alles haar volledige voltooing vindt. Het bewustzijn en begrip van Mij.
Wie goed verstaat heeft het nu al open voor zich liggen.
Mijn liefde met jullie, eeuwig.
Amen.'
Begrijp Mijn Woorden. Begrijp Mijn Liefde. Ik ben Geest en Mijn Woord is een geestelijk Woord. Mijn woorden zijn net als Ik geestelijk ook al komen ze in concrete beelden tot jullie. Het is tijd. Het is tijd dat jullie Mijn woorden wederom geestelijk leren begrijpen.
Wat wordt er bedoeld denken jullie als Ik zeg 'het is tijd'? Is dat omdat het bij voorbeeld kwart over tien is? Nee, natuurlijk. Het wil veel meer zeggen dat de voltooing daar is. De voltooing van het werk dat Ik begon. Wat wordt er bedoeld denken jullie als ik zeg 'het werk'. Zie, daar bedoel Ik mee het weder verwekken van Mijn Woord in jullie.
Wat bedoel Ik denken jullie met 'het weder verwekken van Mijn Woord'? Daarmee bedoel Ik dat jullie het begrip en het bewustzijn van Mij en Mijn Woord terug krijgen. Eveneens dat jullie de leer der overeenstemmingen wederom zullen kennen en begrijpen. Want zie, de woorden zelf zijn slechts de bast van een inhoud die lange tijd voor de mens verborgen is gebleven. De inhoud is de hoedanigheid die er in schuil gaat.
Welke hoedanigheid denken jullie schuilt er in woorden als 'licht', 'in den beginne', 'duizend jaar' e.d.? Denk er over na. Zoek Mij om je daarin te 'verlichten'. Zoek de oorsprong van het begrip in de liefde tot Mij. Dat is waar alles een aanvang neemt en dat is waar alles haar volledige voltooing vindt. Het bewustzijn en begrip van Mij.
Wie goed verstaat heeft het nu al open voor zich liggen.
Mijn liefde met jullie, eeuwig.
Amen.'
234 - Genezing |
25/10/16
|
Wie geneest, geneest niet omdat hij daarin gelooft of het zelf wil, maar omdat God hem lief heeft en genezing geeft. Waarom we dan toch ook ziek worden? Evenzo omdat Hij ons lief heeft. Ja, dat lijkt gek, God heeft lief en toch is er ziekte, moeite en tegenslag. Maar ook wij geven een patiënt injecties, incisies of chemokuren als het zo uitkomt. Al die dingen kunnen behoorlijk pijn opleveren, maar we weten dat het is om uiteindelijk te genezen. Zie, zo ook de ziekte die, omdat God ons lief heeft, ons toch kan overkomen. Hij heeft genezing op het oog, maar in alle gevallen vooral onze genezing van ziel!
Wij weten vaak in het geheel niet of we wel een ziel hebben, laat staan dat we de gezondheid ervan beseffen. Dat is juist het teken van onze ziel-ziekte, dat we er geen weet van hebben. De mens is dermate sterk op materie gericht dat zijn eigen geestelijke innerlijk hem vreemd is. Die 'ziekte' is door ons eigen toedoen ontstaan, want wie heeft ons ooit gedwongen om ons op materie te richten? Dat doen we volledig zelf uit vrije wil.
Het effect van die onbewustheid van ziel en geest heeft materiële consequenties. Het is als een blinde in een auto. De gevolgen van blindelings door het verkeer heen sturen zijn logischerwijs aanrijdingen en letsel, en schade. En zo is ook het lichaam ziek en verkeren we in moeite als gevolg van onze geestelijke blindheid, een logisch gevolg van blinde ziel en geest.
Om nu ons bewust te maken van onze blindheid laat God (altijd met mate) toe dat we zelf veroorzaakte letsel en schade oplopen. Dat bewerkt, hoewel in sterk werelds gerichte mensen nog maar nauwelijks, dat wij gaan nadenken en ons van ons innerlijk bewust worden. Zie, ons bewustzijn van ziel en geest ontwaakt, al zullen we meestal niet direct beseffen dat dit plaats vindt.
Overigens zal ook genoemde injectie of incisie alleen het genezend effect hebben als Hij dat in Zijn overgrote liefde zo wil. Want alles, echt alles is op liefde gebaseerd. Dat te kunnen zien en herkennen, komt ook van Hem. Wie geen ervaring heeft in de muziek zal een klein verschil in articulatie of frasering van een melodie niet makkelijk herkennen, laat staan kunnen benoemen. Wie geen ervaring heeft in liefde zal de werking van liefde evenzo niet kunnen herkennen of, als het wordt benoemd, kunnen of zelfs willen accepteren. En toch is het zoals ik het hier weergeef en zoals het me wordt ingegeven.
Tenslotte: hiermee is het placebo effect ook duidelijk gemaakt. Geloof is een zaak van het innerlijk, van de geest en de ziel. Indien de mens gelooft, doet hij precies wat God in hem probeert te bewerken nl het ontwikkelen van het innerlijke geest en zielenleven. Bij een placebo weet de patiënt niet anders dan dat hij iets heeft gehad wat hem zal helpen, en dat geloof is een kracht uit God.
Wij weten vaak in het geheel niet of we wel een ziel hebben, laat staan dat we de gezondheid ervan beseffen. Dat is juist het teken van onze ziel-ziekte, dat we er geen weet van hebben. De mens is dermate sterk op materie gericht dat zijn eigen geestelijke innerlijk hem vreemd is. Die 'ziekte' is door ons eigen toedoen ontstaan, want wie heeft ons ooit gedwongen om ons op materie te richten? Dat doen we volledig zelf uit vrije wil.
Het effect van die onbewustheid van ziel en geest heeft materiële consequenties. Het is als een blinde in een auto. De gevolgen van blindelings door het verkeer heen sturen zijn logischerwijs aanrijdingen en letsel, en schade. En zo is ook het lichaam ziek en verkeren we in moeite als gevolg van onze geestelijke blindheid, een logisch gevolg van blinde ziel en geest.
Om nu ons bewust te maken van onze blindheid laat God (altijd met mate) toe dat we zelf veroorzaakte letsel en schade oplopen. Dat bewerkt, hoewel in sterk werelds gerichte mensen nog maar nauwelijks, dat wij gaan nadenken en ons van ons innerlijk bewust worden. Zie, ons bewustzijn van ziel en geest ontwaakt, al zullen we meestal niet direct beseffen dat dit plaats vindt.
Overigens zal ook genoemde injectie of incisie alleen het genezend effect hebben als Hij dat in Zijn overgrote liefde zo wil. Want alles, echt alles is op liefde gebaseerd. Dat te kunnen zien en herkennen, komt ook van Hem. Wie geen ervaring heeft in de muziek zal een klein verschil in articulatie of frasering van een melodie niet makkelijk herkennen, laat staan kunnen benoemen. Wie geen ervaring heeft in liefde zal de werking van liefde evenzo niet kunnen herkennen of, als het wordt benoemd, kunnen of zelfs willen accepteren. En toch is het zoals ik het hier weergeef en zoals het me wordt ingegeven.
Tenslotte: hiermee is het placebo effect ook duidelijk gemaakt. Geloof is een zaak van het innerlijk, van de geest en de ziel. Indien de mens gelooft, doet hij precies wat God in hem probeert te bewerken nl het ontwikkelen van het innerlijke geest en zielenleven. Bij een placebo weet de patiënt niet anders dan dat hij iets heeft gehad wat hem zal helpen, en dat geloof is een kracht uit God.
235 - Jacob |
24/10/16
|
'Mijn lieve kinderen,
Hoe lang nog voor jullie Mij herkennen en Mij niet meer willen laten gaan. Denk aan het verhaal van Jacob die Mij in de vorm van een engel ontmoette. Hij worstelde met Mij. Jullie worstelen evenzo met Mij. Jullie meningen en overtuigingen worstelen met Mij, de liefde.
Evenals bij Jacob moet Ik jullie heup van eigenwijze meningsvorming aanraken. Jullie denken dat jullie met beide benen op de grond staan en dat de 'sprookjes' van liefde zoals ze in de geschriften te vinden zijn, met jullie verstand van de huidige tijd wel achterhaald zijn. Jullie denken stevig te staan in jullie kennis
En dan moet Ik jullie een ervaring doen overkomen die jullie uit balans brengt en die jullie niet goed kunnen verklaren. Jullie 'beide benen op de grond' houding kan dan niet zo goed meer stand houden. Jullie redenaties gaan ineens mank, want jullie hebben iets ervaren wat jullie onmogelijk wetenschappelijk kunnen verklaren.
Daardoor wordt jullie innerlijke geest een stootje gegeven en tenzij jullie niet krampachtig proberen de ervaring weg te redeneren, ontwaakt deze geest enigszins. De nu in jullie ontwakende geest geeft jullie het nog onbewuste besef dat Ik, de liefde Zelf, jullie nabij ben gekomen. Dat vermoeden van Mijn nabijheid is de reden dat jullie evenals Jacob nu om een zegen vragen. Dat beeld kun je zien als de behoefte om de ervaring die jullie hebben gehad te begrijpen en daarmee een stap voorwaarts te zetten richting het meer en meer doen ontwaken van jullie innerlijke geest.
En ik zegen dat dan ook. Zo wordt het mank gaan van de gevestigde meningen waar jullie mee rond liepen een teken van Mijn liefde. Redeneer Mijn tekenen niet weg en negeer ze niet. Ze worden jullie gegeven om Mij, de liefde, in jezelf te vinden.
Amen.'
Hoe lang nog voor jullie Mij herkennen en Mij niet meer willen laten gaan. Denk aan het verhaal van Jacob die Mij in de vorm van een engel ontmoette. Hij worstelde met Mij. Jullie worstelen evenzo met Mij. Jullie meningen en overtuigingen worstelen met Mij, de liefde.
Evenals bij Jacob moet Ik jullie heup van eigenwijze meningsvorming aanraken. Jullie denken dat jullie met beide benen op de grond staan en dat de 'sprookjes' van liefde zoals ze in de geschriften te vinden zijn, met jullie verstand van de huidige tijd wel achterhaald zijn. Jullie denken stevig te staan in jullie kennis
En dan moet Ik jullie een ervaring doen overkomen die jullie uit balans brengt en die jullie niet goed kunnen verklaren. Jullie 'beide benen op de grond' houding kan dan niet zo goed meer stand houden. Jullie redenaties gaan ineens mank, want jullie hebben iets ervaren wat jullie onmogelijk wetenschappelijk kunnen verklaren.
Daardoor wordt jullie innerlijke geest een stootje gegeven en tenzij jullie niet krampachtig proberen de ervaring weg te redeneren, ontwaakt deze geest enigszins. De nu in jullie ontwakende geest geeft jullie het nog onbewuste besef dat Ik, de liefde Zelf, jullie nabij ben gekomen. Dat vermoeden van Mijn nabijheid is de reden dat jullie evenals Jacob nu om een zegen vragen. Dat beeld kun je zien als de behoefte om de ervaring die jullie hebben gehad te begrijpen en daarmee een stap voorwaarts te zetten richting het meer en meer doen ontwaken van jullie innerlijke geest.
En ik zegen dat dan ook. Zo wordt het mank gaan van de gevestigde meningen waar jullie mee rond liepen een teken van Mijn liefde. Redeneer Mijn tekenen niet weg en negeer ze niet. Ze worden jullie gegeven om Mij, de liefde, in jezelf te vinden.
Amen.'
Geloof |
22/10/16
|
Ik geloof in liefde.
Dat is mijn geloof. Ik geloof ook dat God Zelf de kracht van liefde is.
Ik geloof in de wederkomst van liefde in de harten van de mensen. Ik geloof dat die liefde vervolgens alle verdriet zal wegnemen uit het hart van elk mens waar de liefde in opstaat. Ik geloof dat de mensheid dat dan zal gaan begrijpen en dus ook zal gaan geloven. Ik geloof dat we nu in de laatste jaren en wellicht zelfs maanden voor de komst van dat inzicht zitten. Ik geloof daarom dat we binnenkort een eind zullen zien aan alle liefdeloosheid en zelfzucht, dat kunnen we eindtijd noemen en die loopt op zijn eind.
Ja dat geloof ik en ik ben dankbaar en blij.
'Het volk dat in duisternis wandelt ziet een groot licht!'
Dat is mijn geloof. Ik geloof ook dat God Zelf de kracht van liefde is.
Ik geloof in de wederkomst van liefde in de harten van de mensen. Ik geloof dat die liefde vervolgens alle verdriet zal wegnemen uit het hart van elk mens waar de liefde in opstaat. Ik geloof dat de mensheid dat dan zal gaan begrijpen en dus ook zal gaan geloven. Ik geloof dat we nu in de laatste jaren en wellicht zelfs maanden voor de komst van dat inzicht zitten. Ik geloof daarom dat we binnenkort een eind zullen zien aan alle liefdeloosheid en zelfzucht, dat kunnen we eindtijd noemen en die loopt op zijn eind.
Ja dat geloof ik en ik ben dankbaar en blij.
'Het volk dat in duisternis wandelt ziet een groot licht!'
(zie ook 'Eindtijd' hieronder)
237 - GPS - God Positioning System |
18/10/16
|
Een muzikant dient zijn eigen toon te vinden, een dichter zijn eigen manier van verwoorden, een schilder zijn stijl in vorm en kleur, en dit gaat op voor alle kunstrichtingen. We zien ook dat in argumentaties ieder mens een eigen aanpak heeft. Wie op de argumentaties van een ander gaat steunen wordt een meeloper. Zo ontstaat populisme.
De mens dient eigen argumenten, antwoorden en keuzes te formuleren. Daarom dient een geestelijke leider ook een dienaar te zijn. De dienaar ondersteund de ander in het zelf vinden van antwoorden en keuzes. Het voorbeeld daarin is Jezus. Jezus ondersteund de mens in het zelf vinden van antwoorden en keuzes. Dat is hoe Hij ons leidt.
Om te iets vinden moeten we wel willen zoeken. Wie niet zoekt wordt daarom door wederwaardigheden zoals onrust, moeite of tegenslagen geprikkeld om te gaan zoeken. Wie vervolgens gaat zoeken heeft een leidraad nodig, een plattegrond, of beter nog 'wegwijzers', een innerlijk navigatiesysteem. Het doel is het vinden van antwoorden en keuzes. Welke antwoorden en keuzes dat zullen zijn, dat is nog niet vastgesteld.
Er worden alleen indicaties gegeven over de te volgen route om tot die antwoorden en keuzes te komen. Daarbij is de neiging, het verlangen, zeg maar de liefde van de zoeker bepalend. Want net als een vakantie, we gaan in de richting van ons verlangen. Wie zon verlangt gaat naar het zuiden, wie van de Canadese bossen en bergen houdt gaat naar het westen, wie van fjorden houdt gaat naar het noorden, en voor Praag reizen we naar het oosten.
Onze liefde bepaald ons doel. Hoe het er daar uit zal zien zal blijken als we er zijn. En zo is het ook met antwoorden en keuzes in ons innerlijk. De routeaanwijzingen zijn te vinden in de leer van liefde. Het zijn liefde aanwijzingen, geen wetten. Wie verlangt naar de zon en dan meent dat dat alleen via de 'Route Du Soleil' mogelijk is, die heeft een wet gemaakt waar in feite vrijheid van keuze zou moeten heersen. Wie meent dat de tien geboden, dus de geestelijke wet, de enige mogelijkheid is om geestelijk te reizen, die maakt een wet waar vrijheid van keuze zou moeten heersen.
Vandaar dat er wordt geadviseerd in het Woord Gods om Hem lief te hebben bovenal en de naaste als jezelf. Dàt is de richtingaanwijzer, het route advies. Dat brengt je bij het doel nl het vinden van antwoorden en vrije keuzes in het eigen innerlijk. Wie het innerlijk navigatiesysteem instelt op liefde, die heeft daarmee de route ingesteld die hem zal brengen bij de innerlijke antwoorden op levensvragen en geestelijke vragen.
Zo wordt het me door de Liefde van de Vader ingegeven, zo geef ik het weer.
De mens dient eigen argumenten, antwoorden en keuzes te formuleren. Daarom dient een geestelijke leider ook een dienaar te zijn. De dienaar ondersteund de ander in het zelf vinden van antwoorden en keuzes. Het voorbeeld daarin is Jezus. Jezus ondersteund de mens in het zelf vinden van antwoorden en keuzes. Dat is hoe Hij ons leidt.
Om te iets vinden moeten we wel willen zoeken. Wie niet zoekt wordt daarom door wederwaardigheden zoals onrust, moeite of tegenslagen geprikkeld om te gaan zoeken. Wie vervolgens gaat zoeken heeft een leidraad nodig, een plattegrond, of beter nog 'wegwijzers', een innerlijk navigatiesysteem. Het doel is het vinden van antwoorden en keuzes. Welke antwoorden en keuzes dat zullen zijn, dat is nog niet vastgesteld.
Er worden alleen indicaties gegeven over de te volgen route om tot die antwoorden en keuzes te komen. Daarbij is de neiging, het verlangen, zeg maar de liefde van de zoeker bepalend. Want net als een vakantie, we gaan in de richting van ons verlangen. Wie zon verlangt gaat naar het zuiden, wie van de Canadese bossen en bergen houdt gaat naar het westen, wie van fjorden houdt gaat naar het noorden, en voor Praag reizen we naar het oosten.
Onze liefde bepaald ons doel. Hoe het er daar uit zal zien zal blijken als we er zijn. En zo is het ook met antwoorden en keuzes in ons innerlijk. De routeaanwijzingen zijn te vinden in de leer van liefde. Het zijn liefde aanwijzingen, geen wetten. Wie verlangt naar de zon en dan meent dat dat alleen via de 'Route Du Soleil' mogelijk is, die heeft een wet gemaakt waar in feite vrijheid van keuze zou moeten heersen. Wie meent dat de tien geboden, dus de geestelijke wet, de enige mogelijkheid is om geestelijk te reizen, die maakt een wet waar vrijheid van keuze zou moeten heersen.
Vandaar dat er wordt geadviseerd in het Woord Gods om Hem lief te hebben bovenal en de naaste als jezelf. Dàt is de richtingaanwijzer, het route advies. Dat brengt je bij het doel nl het vinden van antwoorden en vrije keuzes in het eigen innerlijk. Wie het innerlijk navigatiesysteem instelt op liefde, die heeft daarmee de route ingesteld die hem zal brengen bij de innerlijke antwoorden op levensvragen en geestelijke vragen.
Zo wordt het me door de Liefde van de Vader ingegeven, zo geef ik het weer.
238 - Reiniging |
11/10/16
|
'Mijn lieve kinderen,
Indien jullie een volwassen kind hebben dat na het sporten aan jullie vraagt hem te willen wassen, dan zullen jullie dat niet doen. Jullie zullen een douche, zeep, een handdoek en wie weet zelfs een kamerjas ter beschikking stellen, maar zich reinigen, dat kan hij zelf wel.
Ik geef jullie evenzo mogelijkheden om jullie hart te reinigen. Ik geef meerdere middelen, maar de reiniging dienen jullie zelf te doen. Die middelen kunnen jullie vinden in de 'doucheruimte' van mijn Woord, van Mijn leer van liefde voor de naaste. Daar vinden jullie de 'zeep' van de vrije wil tot zelfverloochening in materieel genot, het 'water' van bittere levenservaringen, de 'handdoek' van mijn Woord van troost en daar vinden jullie de 'kamerjas' van Mijn warm koesterende liefde.
Zie, wie zich wil reinigen van zelfzucht behoeft zich uit liefde slechts te ontdoen van de hang naar genot en zich nederig te richten op de liefde tot Mij en de naaste. Dat reinigen doe Ik niet niet voor jullie, dat kunnen jullie zelf.
Misschien dat een enkeling nu denkt dat Ik toch ook de tempel gereinigd heb, waarom dan niet de mens. Wel, de tempelreiniging stelt voor de bittere ervaringen die jullie overkomen. Die ervaringen kunnen jullie reinigen doordat ze jullie heb- en zelfzucht verdrijft. Het reinigen van het eigen hart echter zullen jullie zelf moeten doen. Want de tempel te Jeruzalem heeft, korte tijd na Mijn optreden daar, dezelfde praktijk van handel en geld wisselen gewoon voortgezet. Die reiniging van het eigen hart van de tempeldienaars kon en mocht Ik niet uitvoeren om de vrije wil niet aan te tasten.
Evenzo kan en mag ik jullie hart niet reinigen. Ik geef de middelen, het reinigen kunnen jullie zelf en dienen jullie ook zelf te doen.
Amen'
Indien jullie een volwassen kind hebben dat na het sporten aan jullie vraagt hem te willen wassen, dan zullen jullie dat niet doen. Jullie zullen een douche, zeep, een handdoek en wie weet zelfs een kamerjas ter beschikking stellen, maar zich reinigen, dat kan hij zelf wel.
Ik geef jullie evenzo mogelijkheden om jullie hart te reinigen. Ik geef meerdere middelen, maar de reiniging dienen jullie zelf te doen. Die middelen kunnen jullie vinden in de 'doucheruimte' van mijn Woord, van Mijn leer van liefde voor de naaste. Daar vinden jullie de 'zeep' van de vrije wil tot zelfverloochening in materieel genot, het 'water' van bittere levenservaringen, de 'handdoek' van mijn Woord van troost en daar vinden jullie de 'kamerjas' van Mijn warm koesterende liefde.
Zie, wie zich wil reinigen van zelfzucht behoeft zich uit liefde slechts te ontdoen van de hang naar genot en zich nederig te richten op de liefde tot Mij en de naaste. Dat reinigen doe Ik niet niet voor jullie, dat kunnen jullie zelf.
Misschien dat een enkeling nu denkt dat Ik toch ook de tempel gereinigd heb, waarom dan niet de mens. Wel, de tempelreiniging stelt voor de bittere ervaringen die jullie overkomen. Die ervaringen kunnen jullie reinigen doordat ze jullie heb- en zelfzucht verdrijft. Het reinigen van het eigen hart echter zullen jullie zelf moeten doen. Want de tempel te Jeruzalem heeft, korte tijd na Mijn optreden daar, dezelfde praktijk van handel en geld wisselen gewoon voortgezet. Die reiniging van het eigen hart van de tempeldienaars kon en mocht Ik niet uitvoeren om de vrije wil niet aan te tasten.
Evenzo kan en mag ik jullie hart niet reinigen. Ik geef de middelen, het reinigen kunnen jullie zelf en dienen jullie ook zelf te doen.
Amen'
239 - Eindtijd |
02/10/16
|
'Mijn lieve kinderen,
Jullie, die Mijn stem horen en herkennen, beseffen wellicht welke tijd het is. Het is de tijd die al eeuwen geleden is aangekondigd. De tijd die wel eindtijd wordt genoemd. Het eind van alle goddeloosheid. Goddeloos is zonder God, zonder Mij, zonder liefde. Natuurlijk ben Ik. Er bestaat helemaal geen moment zonder Mij. Jullie begrijpen dat er wordt bedoeld dat het hart van de mensen goddeloos is, dat het hart zonder liefde is. Die liefdeloosheid loopt op zijn eind.
Dat eind bereikt de liefdeloosheid niet in een flits. Dat einde vindt plaats zoals een overlijden plaats vindt. Er zijn wat tekenen die aan het werkelijke overlijden vooraf gaan. Eerst nemen de krachten sterk af. Dan treed een zekere apathie in waarbij aandacht voor en het contact met de omgeving af neemt. Vlak voor het overlijden neemt de angst toe bij hen die Mij niet wilden kennen. Pas dan vindt het werkelijke overlijden plaats.
Zo ook het einde van de goddeloosheid, liefdeloosheid. Dat vindt niet in een flits plaats. Er zijn tekenen die aan dat einde vooraf gaan. De levenskrachten nemen af dwz dat juist de liefdeloosheid toeneemt. Er is maar één enkele kracht in het hele universum en dat is liefde. Als krachten afnemen, neemt dus de liefde af. Liefdeloosheid is het ontbreken van kracht.
Als de zon onder gaat, verdwijnt ook haar warmtekracht geleidelijk uit de atmosfeer en uit b.v. de stenen die in haar licht hebben liggen opwarmen. Wie dan in de nacht op een dergelijke steen gaat zitten of liggen die voelt de kou optrekken. Het lijkt alsof de kou het lichaam intrekt. In wezen echter is het de warmte die uit het lichaam vloeit. De kou voelt wel als een soort kracht, maar is nu juist het ontbreken ervan. Zo voelt ook liefdeloosheid als een kracht, terwijl dat nu juist het ontbreken ervan is.
Een tweede teken is de apathie en het gebrek aan aandacht en contact met de omgeving. Nu, jullie voelen waarschijnlijk al aan hoe dat perfect op de liefdeloosheid past. Ze ziet de noden van anderen totaal niet, ze heeft geen aandacht voor de naaste en geen contact met de wijsheid die van de liefde uitgaat.
En tenslotte wordt ze angstig. Dat is de angst voor de dood. Deze angst is onvermijdelijk het gevolg van het ontbreken van liefdeskracht en het missen van enig inzicht door het ontbreken van de wijsheid. Liefdeloosheid is zo tegengesteld aan het leven dat ze in zichzelf de dood voortdurend ervaart en dat boezemt haar onbewust een enorme angst is.
Nu dan, zie hier drie tekenen van de tijd waarin jullie je nu bevinden. De liefdeloosheid voelt als kille koude die binnentrekt in hen die er mee in aanraking komen. Het is echter vooral merkbaar voor hen die zelf nog enige liefdewarmte in zich dragen. Evenals ook de apathie en het gebrek aan aandacht voor de noodlijdende medemens voor hen die in liefdeloosheid leven nu juist niet waarneembaar is en dat verschijnsel met name alleen voor de liefdevolle mens overduidelijk is.
De angst is bij de liefdeloze mens echter het duidelijkste teken. Voortdurend wordt er angstig gekeken naar wat zich buiten de mens afspeelt. Want van buiten moet, voor de mens die zelf geen liefdewarmte heeft, de warmte komen die men zo node ontbeert. De zon echter, die Ik ben, gaat voor hen onder. De warmte die niet van binnen uit komt verdwijnt. Ik ben de liefde en Mijn warmte straalt zeker wel in hen die Mij lief hebben. Zij hoeven niet bevreesd om zich heen te kijken, want zij voelen in zichzelf waar de vrede die uitgaat van Mijn liefde en haar warmte zich bevindt.
Het einde van de goddeloze liefdeloosheid vindt bijna plaats. De eindtijd is de tijd der tekenen. Bidt dat velen zich in deze tijd noch tot de liefde zullen willen keren.
Amen.'
Jullie, die Mijn stem horen en herkennen, beseffen wellicht welke tijd het is. Het is de tijd die al eeuwen geleden is aangekondigd. De tijd die wel eindtijd wordt genoemd. Het eind van alle goddeloosheid. Goddeloos is zonder God, zonder Mij, zonder liefde. Natuurlijk ben Ik. Er bestaat helemaal geen moment zonder Mij. Jullie begrijpen dat er wordt bedoeld dat het hart van de mensen goddeloos is, dat het hart zonder liefde is. Die liefdeloosheid loopt op zijn eind.
Dat eind bereikt de liefdeloosheid niet in een flits. Dat einde vindt plaats zoals een overlijden plaats vindt. Er zijn wat tekenen die aan het werkelijke overlijden vooraf gaan. Eerst nemen de krachten sterk af. Dan treed een zekere apathie in waarbij aandacht voor en het contact met de omgeving af neemt. Vlak voor het overlijden neemt de angst toe bij hen die Mij niet wilden kennen. Pas dan vindt het werkelijke overlijden plaats.
Zo ook het einde van de goddeloosheid, liefdeloosheid. Dat vindt niet in een flits plaats. Er zijn tekenen die aan dat einde vooraf gaan. De levenskrachten nemen af dwz dat juist de liefdeloosheid toeneemt. Er is maar één enkele kracht in het hele universum en dat is liefde. Als krachten afnemen, neemt dus de liefde af. Liefdeloosheid is het ontbreken van kracht.
Als de zon onder gaat, verdwijnt ook haar warmtekracht geleidelijk uit de atmosfeer en uit b.v. de stenen die in haar licht hebben liggen opwarmen. Wie dan in de nacht op een dergelijke steen gaat zitten of liggen die voelt de kou optrekken. Het lijkt alsof de kou het lichaam intrekt. In wezen echter is het de warmte die uit het lichaam vloeit. De kou voelt wel als een soort kracht, maar is nu juist het ontbreken ervan. Zo voelt ook liefdeloosheid als een kracht, terwijl dat nu juist het ontbreken ervan is.
Een tweede teken is de apathie en het gebrek aan aandacht en contact met de omgeving. Nu, jullie voelen waarschijnlijk al aan hoe dat perfect op de liefdeloosheid past. Ze ziet de noden van anderen totaal niet, ze heeft geen aandacht voor de naaste en geen contact met de wijsheid die van de liefde uitgaat.
En tenslotte wordt ze angstig. Dat is de angst voor de dood. Deze angst is onvermijdelijk het gevolg van het ontbreken van liefdeskracht en het missen van enig inzicht door het ontbreken van de wijsheid. Liefdeloosheid is zo tegengesteld aan het leven dat ze in zichzelf de dood voortdurend ervaart en dat boezemt haar onbewust een enorme angst is.
Nu dan, zie hier drie tekenen van de tijd waarin jullie je nu bevinden. De liefdeloosheid voelt als kille koude die binnentrekt in hen die er mee in aanraking komen. Het is echter vooral merkbaar voor hen die zelf nog enige liefdewarmte in zich dragen. Evenals ook de apathie en het gebrek aan aandacht voor de noodlijdende medemens voor hen die in liefdeloosheid leven nu juist niet waarneembaar is en dat verschijnsel met name alleen voor de liefdevolle mens overduidelijk is.
De angst is bij de liefdeloze mens echter het duidelijkste teken. Voortdurend wordt er angstig gekeken naar wat zich buiten de mens afspeelt. Want van buiten moet, voor de mens die zelf geen liefdewarmte heeft, de warmte komen die men zo node ontbeert. De zon echter, die Ik ben, gaat voor hen onder. De warmte die niet van binnen uit komt verdwijnt. Ik ben de liefde en Mijn warmte straalt zeker wel in hen die Mij lief hebben. Zij hoeven niet bevreesd om zich heen te kijken, want zij voelen in zichzelf waar de vrede die uitgaat van Mijn liefde en haar warmte zich bevindt.
Het einde van de goddeloze liefdeloosheid vindt bijna plaats. De eindtijd is de tijd der tekenen. Bidt dat velen zich in deze tijd noch tot de liefde zullen willen keren.
Amen.'
