Romeinen 13 vs 8
“Zijt niemand iets schuldig, dan elkander lief te hebben; want die den ander liefheeft, die heeft de wet vervuld.”
'Ziet, hier een tekst die prima past om de mens te vertellen dat liefde het enige is dat er toe doet. De wet is het resultaat van het gericht. Het gericht heb Ik ingesteld om de mens voor te bereiden op zijn vrijheid.
In vrijheid stellen kan pas als de grenzen van het ware leven bekend zijn. Dat wordt er ook bedoeld met de Geest zweefde over de wateren (Genesis), en dat er scheiding werd gemaakt. Het eerste wat de mens doet als hij uit bv een verdoving ontwaakt is zich oriënteren, hij vraagt zich af waar hij is. Oriëntering is mogelijk als er een herkenbare omgeving is.
Om de omgeving te kunnen herkennen dient die eerst iets te worden gekend. De wet heeft de geestelijke omgeving doen leren kennen. De wet zegt wat wel en wat niet, wat is en wat niet. De wet geeft de grenzen aan. De wet is als een plattegrond en biedt de mogelijkheid zich te oriënteren en de geestelijke omgeving te herkennen.
Er staat in vs 9: “Want dit: Gij zult geen overspel doen, gij zult niet doden, gij zult niet stelen, gij zult geen valse getuigenis geven, gij zult niet begeren; en zo er enig ander gebod is, wordt in dit woord als in een hoofdsom begrepen, namelijk in dit: Gij zult uw naaste liefhebben gelijk uzelven.” Dat is de plattegrond van de wet, in grote lijnen staat er beschreven welke richting het menselijk doen en laten dient te nemen.
Ik ben het Woord.
Het Woord is de perfecte formulering van Mijn Wezen. Mijn Wezen is liefde. Uit liefde schiep Ik de mens. Al spoedig, zo voorzag Ik, zou de mens dat Woord verlaten en minachten. En daarmee zou de mens ook haar kader kwijt zijn. Waar zijn de grenzen indien de grens van liefde vervaagt in grenzeloze zelfzucht.
Een schip op zee heeft oriëntering nodig om de koers te bepalen. Dat kan van oudsher aan de hand van de sterren, en tegenwoordig middels GPS e.d. Het bepalen van de geestelijke koers a.d.h. van liefde is voor hen die Mij, de liefde, verlaten hebben onmogelijk. Net zoals locatiebepaling zonder GPS verbinding ook onmogelijk is.
Zo zeer zelfs had men de liefde verlaten dat men niet meer wist wat liefde is. Het was nodig eerst de grenzen aan te geven, formuleringen van het Woord, de wet. Denk niet dat het vreemd is dat men niet meer wist wat liefde was, want ook heden ten dage weet men nauwelijks nog wat liefde is. Men kent Mij niet. Daarom ook zijn er zo veel woorden nodig van schrijvers zoals Swedenborg, Lorber, Mayerhofer en vele anderen.
Elk van hen benaderde op een bij hen passende wijze Mijn Woord van liefde. Ze gebruikten formuleringen die ze kenden, waarmee ze waren opgegroeid, waarin hun begrip zich kon uitdrukken. Want weet dat het begrip van het Woord noodzakelijk is. Ik geef Mijn Woord niet in de vorm van mystieke verborgen geestelijke mysteriën, nee, Mijn Woord wordt steeds geformuleerd naar het bevattingsvermogen van de mens in de tijd waarin het wordt gegeven.
Het Woord is in de oud testamentische formuleringen een beeldspraak, het Woord geformuleerd in overeenstemmingen, geheel naar de wijze die men destijds verstond. Nu verstaat vrijwel niemand dat nog echt, al heb ik daarover o.m. middels Swedenborg veel opgehelderd. Toch, het is wel degelijk Mijn Woord.
De wet is ook een formulering, een noodzakelijke formulering die vooraf moest gaan aan Mijn werkelijke komst. Ik, het in het vlees levende Woord van liefde Die Ik ben, Ik ben de vervulling van de wet. De wet heeft als een engel Mijn komst voorbereid. In de formuleringen van de wet is de liefde aangekondigd, en met Mijn komst, de komst van het Woord van liefde in het vlees, werd die aankondiging dan ook vervuld.
Wie Mijn Woord van liefde aanneemt, die neemt Mij aan. Wie het Woord van liefde navolgt en liefde daadwerkelijk beoefend, die volgt Mij na. En Ik, de Liefde Zelf, zal de wet in jou vervullen, zoals Ik de wet reeds vervuld heb.
Denk hierover na en vraag jezelf af of je deze formuleringen van liefde begrepen hebt.
Amen.'
“Zijt niemand iets schuldig, dan elkander lief te hebben; want die den ander liefheeft, die heeft de wet vervuld.”
'Ziet, hier een tekst die prima past om de mens te vertellen dat liefde het enige is dat er toe doet. De wet is het resultaat van het gericht. Het gericht heb Ik ingesteld om de mens voor te bereiden op zijn vrijheid.
In vrijheid stellen kan pas als de grenzen van het ware leven bekend zijn. Dat wordt er ook bedoeld met de Geest zweefde over de wateren (Genesis), en dat er scheiding werd gemaakt. Het eerste wat de mens doet als hij uit bv een verdoving ontwaakt is zich oriënteren, hij vraagt zich af waar hij is. Oriëntering is mogelijk als er een herkenbare omgeving is.
Om de omgeving te kunnen herkennen dient die eerst iets te worden gekend. De wet heeft de geestelijke omgeving doen leren kennen. De wet zegt wat wel en wat niet, wat is en wat niet. De wet geeft de grenzen aan. De wet is als een plattegrond en biedt de mogelijkheid zich te oriënteren en de geestelijke omgeving te herkennen.
Er staat in vs 9: “Want dit: Gij zult geen overspel doen, gij zult niet doden, gij zult niet stelen, gij zult geen valse getuigenis geven, gij zult niet begeren; en zo er enig ander gebod is, wordt in dit woord als in een hoofdsom begrepen, namelijk in dit: Gij zult uw naaste liefhebben gelijk uzelven.” Dat is de plattegrond van de wet, in grote lijnen staat er beschreven welke richting het menselijk doen en laten dient te nemen.
Ik ben het Woord.
Het Woord is de perfecte formulering van Mijn Wezen. Mijn Wezen is liefde. Uit liefde schiep Ik de mens. Al spoedig, zo voorzag Ik, zou de mens dat Woord verlaten en minachten. En daarmee zou de mens ook haar kader kwijt zijn. Waar zijn de grenzen indien de grens van liefde vervaagt in grenzeloze zelfzucht.
Een schip op zee heeft oriëntering nodig om de koers te bepalen. Dat kan van oudsher aan de hand van de sterren, en tegenwoordig middels GPS e.d. Het bepalen van de geestelijke koers a.d.h. van liefde is voor hen die Mij, de liefde, verlaten hebben onmogelijk. Net zoals locatiebepaling zonder GPS verbinding ook onmogelijk is.
Zo zeer zelfs had men de liefde verlaten dat men niet meer wist wat liefde is. Het was nodig eerst de grenzen aan te geven, formuleringen van het Woord, de wet. Denk niet dat het vreemd is dat men niet meer wist wat liefde was, want ook heden ten dage weet men nauwelijks nog wat liefde is. Men kent Mij niet. Daarom ook zijn er zo veel woorden nodig van schrijvers zoals Swedenborg, Lorber, Mayerhofer en vele anderen.
Elk van hen benaderde op een bij hen passende wijze Mijn Woord van liefde. Ze gebruikten formuleringen die ze kenden, waarmee ze waren opgegroeid, waarin hun begrip zich kon uitdrukken. Want weet dat het begrip van het Woord noodzakelijk is. Ik geef Mijn Woord niet in de vorm van mystieke verborgen geestelijke mysteriën, nee, Mijn Woord wordt steeds geformuleerd naar het bevattingsvermogen van de mens in de tijd waarin het wordt gegeven.
Het Woord is in de oud testamentische formuleringen een beeldspraak, het Woord geformuleerd in overeenstemmingen, geheel naar de wijze die men destijds verstond. Nu verstaat vrijwel niemand dat nog echt, al heb ik daarover o.m. middels Swedenborg veel opgehelderd. Toch, het is wel degelijk Mijn Woord.
De wet is ook een formulering, een noodzakelijke formulering die vooraf moest gaan aan Mijn werkelijke komst. Ik, het in het vlees levende Woord van liefde Die Ik ben, Ik ben de vervulling van de wet. De wet heeft als een engel Mijn komst voorbereid. In de formuleringen van de wet is de liefde aangekondigd, en met Mijn komst, de komst van het Woord van liefde in het vlees, werd die aankondiging dan ook vervuld.
Wie Mijn Woord van liefde aanneemt, die neemt Mij aan. Wie het Woord van liefde navolgt en liefde daadwerkelijk beoefend, die volgt Mij na. En Ik, de Liefde Zelf, zal de wet in jou vervullen, zoals Ik de wet reeds vervuld heb.
Denk hierover na en vraag jezelf af of je deze formuleringen van liefde begrepen hebt.
Amen.'
